ตำนาน น้าค่อม สะพานเหล็ก แห่งลาดพร้าววังหิน

ย้อนกลับไปเมื่อประมาณ 10 ปีที่แล้ว ภาพที่คุ้นตา สำหรับผู้ที่ผ่านไปมาในซอย รัชดา 32 ต้องผ่านสะพานเหล็ก ซึ่งเป็นสะพานข้ามคลองลาดพร้าวเลนเดียว รถผ่านไปมาต้องหยุดให้อีกทางไปก่อน แต่ด้วยเป็นสะพานที่มีความสูงทำให้ไม่สามารถมองเห็นรถที่กำลังวิ่งผ่านมาได้

วิธีแก้ปัญหาเกิดจากชาวบ้านแถวสะพานนั้น จะมายื่นเวร อยู่สองข้างทาง เปิดไฟฉายให้สัญญาณสลับไปกันไป ตลอด 24 ชั่วโมง

ภาพน้าค่อมยื่นโบกไฟฉายจึงเป็นภาพที่เห็นชินตาของผู้ใช้รถใช้ถนนแถวนั้นมาโดยตลอด โดยผู้ใช้รถจะให้เงินเล็กๆ น้อยๆ 5 บาท 10 บาท เป็นการขอบคุณชาวบ้านที่มาช่วยโบกรถ เป็นภาพที่น่ารักและอบอุ่นตลอดมา ถึงแม้ความจริง แกไม่มีความจำเป็นที่ต้องมายืนโบกไฟฉายเลย แต่แกก็ยินดีมาช่วยแนวยความสะดวกนั้นเอง

แต่เมื่อเวลาผ่านไป การพัฒนาเข้ามา สะพานถูกสร้างใหม่ เป็นสะพาน 2 เลน รถสามารถขับผ่านกันไปมาได้โดยสะดวก

วันนี้น้าค่อมเปลี่ยนอาชีพไปหลากหลาย เดินขายตุ๊กตา แถวถนนลาดพร้าววังหิน

ผู้ที่อยู่แถวลาดพร้าววังหิน โชคชัย 4 จะเจอแกเป็นเรื่องปกติ

สำหรับผมแล้วเจอแก ก็จะให้ความช่วยเหลือบางครั้งก็เลี้ยงข้าว บางครั้งก็เลี้ยงน้ำ บางครั้งก็ช่วยซื้อตุ๊กตาที่แกนำมาขาย
แต่หลายคนไม่รู้จักแก ก็ทำท่ารังเกียจรังงอล เวลาแกเดินขายของเข้าไปในร้านอาหาร

สำหรับที่ผมเขียนในวันนี้ เพื่ออยากให้ทุกท่านที่ไปทานอาหาร ย่านลาดพร้าววังหิน ได้รู้จักน้าค่อม ไม่ต้องช่วยซื้อของก็ได้ครับ แต่ช่วยส่งรอยยิ้มให้แกหน่อย เพื่อเป็นกำลังใจที่ในอดีตแกเคยช่วยเหลือผู้ใช้รถใช้ถนนแถวนั้นให้ได้ใช้สะพานเหล็กด้วยความสะดวกสบายมาโดยตลอด

แน่นอนว่าไม่มีใครหนีพ้นการเปลี่ยนแปลงได้ แต่สังคมเราจะน่าอยู่ขึ้นถ้าทุกคน ช่วยกันคนละนิดเพื่อเป็นกำลังใจให้แก่กันและกันก้าวข้ามการเปลี่ยนแปลงไปด้วยกันนั้นเองครับ

ขอบคุณครับ