คือ พื้นฐานเราเป็นคนเฟรนลี่ ร่าเริงมากๆนะคะ ไม่เคยโกรธใคร ไม่เคยด่าใคร เพื่อนๆก็มักชมนะคะว่าเราเป็นคนน่ารัก พอเจอคนเมินใส่ หลบหน้าใส่มันอึดอัดอะค่ะ ประมาณว่า เดินสวน มีหยุดเเล้วเดินไปอีกทาง (ชัดเจนมาก

ตามหัวข้อครับ สมมุติเป็นพนักงานออฟฟิศที่เดียวกัน  ถ้าเราเมินคนคนนึง หลบหน้านิดหน่อย แต่ยังทำงานร่วมกันปกติ แต่จะไม่พูดกับเค้าตรงๆแต่ทำเนียนๆไม่ให้เพื่อนร่วมงานผิดสังเกต  แต่เค้ากลับทำตัวตามป

ทั้งๆที่เมื่อก่อนเจอกันทีไร ทักกันทุกที แกล้งกันบ้างไรบ้าง สนิทกันมากเลยก็พูดได้ แต่พอคุยกันแค่อาทิตย์เดียว แล้วก็เลิกคุยกัน พอเจอกันอีกที หลบหน้า เมินใส่กันหาย

ถ้าเราแอบชอบคนมีแฟน ซึ่งก็เหมือนจะคบกันมานาน พอเราเริ่มรู้ว่าเราเริ่มชอบพี่เขาจากที่เราคุยกันปกติ พูดเล่นกันบ้าง เราจึงไม่คุยและไม่ยุ่งเกี่ยวกับพี่เขาเลย ถามมาตอบคำ บางทีพี่เขาพยายามชวน

คือมีเพื่อนคนหนึ่งชอบหนูปกติก็เป็นเพื่อนกัน ทีแรกหนูก็รู้ว่าเขาชอบหนูแต่ไม่พูดอะไรก็ทำเหมือนเดิมทุกอย่าง แล้ววันหนึ่งเขาก็ทักมาบกว่าชอบหนูหนูก็ปฏิเสธไปแต่ก็ไม่ได้ตัดความสัมพันธ์บอกว่าเป็นเพื่อนกันดีกว

ก็ไม่ได้อยากคิดไปเองหรอกแต่มีเพื่อนผู้ชายเขาชอบมองเราบ่อยๆเหมือนจะสนใจเราพอเราสนใจกลับเขาก็เมินเรา เราจะแบบ เออเอางี้ชะ เราก็เมินเขาแบบไม่สบตาหลบหน้าบ้างแต่หางตาเราคือเห็นเลยว่าเขามอง แล้วมีอยู่วันนึง

ตามหัวข้อเลยค่ะ ถ้าคุณผู้ชายไม่ได้สนใจ ไม่ได้ชอบ จะส่งยิ้ม และจ้องตาแบบทิ้งสายตากรุ้มกริ่มให้ผู้หญิงมั้ยค่ะ โดยเฉพาะผู้หญิงคนนั้นเป็นรุ่นพี่ และคุณผู้ชายก็มีคนมาจีบด้วย  ทั้งที่ผู้หญิงคนนั้นก็นั