...เราคนดูก็ได้แต่มองดูห่างๆ

หลายๆคนตั้งธงไว้ในแล้วก็มี

จขกท.ก็เช่นกัน เก็บไว้ในใจไม่บอกใคร เพราะมันคือละคร...


โลกนี้นี่ดูยิ่งดูยอกย้อน
เปรียบเหมือนละคร
ถึงบทเมื่อตอน เร้าใจ
บทบาทลีลาแตกต่างกันไป
ถึงสูงเพียงใด
ต่างจบลงไปเหมือนกัน
เกิดมาต้องตายร่างกายผุพัง
ผู้คนเขาชัง
คิดยิ่งระวัง ไหวหวั่น
ต่างเกิดกันมาร่วมโลกเดียวกัน
ถือผิวชังพรรณ
บ้างเยียดหยันกันเหลือเกิน
โลก นี้ คือละคร
บทบาทบางตอน
ชีวิตยอกย้อน ยับเยิน
ชีวิตบางคนรุ่งเรืองจำเริญ
แสนเพลิน
หมือนเดินอยู่บนหนทางวิมาน
โลกนี้นี่ดูยิ่งดูเศร้าใจ
ชั่วชีวิตวัย
หมุนเปลี่ยนผันไปเหมือนม่าน
เปิดฉากเรืองรองผุดผ่องตระการ
ครั้นแล้วไม่นาน
ปิดม่านเป็นความเศร้าใจ

โลกนี้นี่ดูยิ่งดูเศร้าใจ
ชั่วชีวิตวัย
หมุนเปลี่ยนผันไปเหมือนม่าน
เปิดฉากเรืองรองผุดผ่องตระการ
ครั้นแล้วไม่นาน
ปิดม่านเป็นความเศร้าใจ