สวัสดีค่ะ เรามีปัญหาหนักใจอยากจะมาปรึกษาเพื่อนๆพี่ๆน้องๆทุกคนในพันทิป เพราะคิดว่าทีนี่คงจะพอช่วยหาทางออกให้กับเราได้
คือตัวเกริ่นก่อนว่า ตัวเราเป็นคนที่มีผลการเรียนที่อยู่ในเกณฑ์ใช้ได้มาโดยตลอด เป็นนักเรียนดีเด่นตั้งแต่อนุบาล
ติด Top5 เด็กที่มีผลการเรียนดีที่สุดในระดับประถม เรียนห้อง King ในระดับม.ต้น และสอบติดห้อง Gifted ในระดับม.ปลาย
พอมามหาวิทยาลัย เราก็มุ่งมาคณะและวิทยาลัยที่เราอยากเข้า และแน่นอน เราสอบติดโครงการนักศึกษาดีเด่นของมหาลัยที่เราเรียน
ตอนนี้เราอยู่ปี 3 เทอม 2 ค่ะ เรารู้ตัวว่าป่วยเป็นไบโพล่าร์มาตั้งแต่ช่วงปี 2 และรักษามาตั้งแต่ตอนนั้น
โรคนี้ทำให้ผลการเรียนเราแย่ลงมาก และตัวเราเองก็ไม่อยากไปเรียนอีกแล้ว ไม่พร้อมจะเจอใคร ไม่พร้อมจะทำอะไร
จนตอนนี้มันก็ยังไม่หาย ทุกอย่างกระท่อนกระแท่นไปหมด จนบางทีเราก็รู้สึกอยากจะลาออก ไม่อยากเรียนอีกแล้ว
แต่ที่บ้านเรา โดยเฉพาะทางแม่คาดหวังเอาไว้สูง ตัวเราเองก็ไม่อยากทำให้ท่านผิดหวัง แต่บางทีเราก็รู้สึกไม่ไหวจริงๆ
บางช่วย เราคิดว่าเราทำมันได้ มีแพลนเต็มหัว จะทำนั่น จะทำนี่ ผ่านไปสัปดาห์กว่าๆ เราก็ซึมเศร้า คิดอยากตายเลยก็มี
เราควรทำยังไงดีคะ ควรฝืนเรียนต่อให้จบ เพราะเหลืออีกแค่ปึครึ่ง หรือควรลาออกเลยดี การไม่จบปริญญามันแย่มากมั้ยคะ
เรามีแพลนจะไปทำธุรกิจส่วนตัวอยู่แล้วแม้จะเรียนจบก็ตาม เพราะใจไม่อยากไปไกลบ้าน และอยากอยู่กับครอบครัว
แต่ฟังจากแม่ แม่ก็บอกแต่ว่าเสียดาย เราเองก็เสียดาย เพราะเรียนมาขนาดนี้แล้ว แต่สุขภาพจิตเราล่ะ ? อะไรจะเกิดขึ้นถ้าเราเรียนต่อไป
ไม่มีใครรัยประกันตรงนี้ได้เลย...
เนื้อหาอาจวกไปวนมาสักนิด ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ
เวลาที่ตั้งกระทู้นี้ ก็ตีห้าเศษ เรายังไม่ได้นอนเลย และมีเรียนเช้า แต่เราคิดว่าจะโดดคาบนี้ เพราะไม่ได้นอนมาทั้งคืน และไม่อยากออกไปเจอใคร
ตอนนี้เราว้าวุ่นใจ อยากหาคำตอบมาก ทุกความเห็นมีความหมาย ได้โปรดช่วยเราทีค่ะ ขอบคุณล่วงหน้านะคะ
คิดยังไงกับคนเรียนไม่จบป.ตรีคะ แบบที่ปีสามแล้วลาออกกลางคัน
คือตัวเกริ่นก่อนว่า ตัวเราเป็นคนที่มีผลการเรียนที่อยู่ในเกณฑ์ใช้ได้มาโดยตลอด เป็นนักเรียนดีเด่นตั้งแต่อนุบาล
ติด Top5 เด็กที่มีผลการเรียนดีที่สุดในระดับประถม เรียนห้อง King ในระดับม.ต้น และสอบติดห้อง Gifted ในระดับม.ปลาย
พอมามหาวิทยาลัย เราก็มุ่งมาคณะและวิทยาลัยที่เราอยากเข้า และแน่นอน เราสอบติดโครงการนักศึกษาดีเด่นของมหาลัยที่เราเรียน
ตอนนี้เราอยู่ปี 3 เทอม 2 ค่ะ เรารู้ตัวว่าป่วยเป็นไบโพล่าร์มาตั้งแต่ช่วงปี 2 และรักษามาตั้งแต่ตอนนั้น
โรคนี้ทำให้ผลการเรียนเราแย่ลงมาก และตัวเราเองก็ไม่อยากไปเรียนอีกแล้ว ไม่พร้อมจะเจอใคร ไม่พร้อมจะทำอะไร
จนตอนนี้มันก็ยังไม่หาย ทุกอย่างกระท่อนกระแท่นไปหมด จนบางทีเราก็รู้สึกอยากจะลาออก ไม่อยากเรียนอีกแล้ว
แต่ที่บ้านเรา โดยเฉพาะทางแม่คาดหวังเอาไว้สูง ตัวเราเองก็ไม่อยากทำให้ท่านผิดหวัง แต่บางทีเราก็รู้สึกไม่ไหวจริงๆ
บางช่วย เราคิดว่าเราทำมันได้ มีแพลนเต็มหัว จะทำนั่น จะทำนี่ ผ่านไปสัปดาห์กว่าๆ เราก็ซึมเศร้า คิดอยากตายเลยก็มี
เราควรทำยังไงดีคะ ควรฝืนเรียนต่อให้จบ เพราะเหลืออีกแค่ปึครึ่ง หรือควรลาออกเลยดี การไม่จบปริญญามันแย่มากมั้ยคะ
เรามีแพลนจะไปทำธุรกิจส่วนตัวอยู่แล้วแม้จะเรียนจบก็ตาม เพราะใจไม่อยากไปไกลบ้าน และอยากอยู่กับครอบครัว
แต่ฟังจากแม่ แม่ก็บอกแต่ว่าเสียดาย เราเองก็เสียดาย เพราะเรียนมาขนาดนี้แล้ว แต่สุขภาพจิตเราล่ะ ? อะไรจะเกิดขึ้นถ้าเราเรียนต่อไป
ไม่มีใครรัยประกันตรงนี้ได้เลย...
เนื้อหาอาจวกไปวนมาสักนิด ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ
เวลาที่ตั้งกระทู้นี้ ก็ตีห้าเศษ เรายังไม่ได้นอนเลย และมีเรียนเช้า แต่เราคิดว่าจะโดดคาบนี้ เพราะไม่ได้นอนมาทั้งคืน และไม่อยากออกไปเจอใคร
ตอนนี้เราว้าวุ่นใจ อยากหาคำตอบมาก ทุกความเห็นมีความหมาย ได้โปรดช่วยเราทีค่ะ ขอบคุณล่วงหน้านะคะ