สวัสดีค่ะ วันนี้เราจะมาเล่าเรื่องที่เราเคยเจอกับตัวเองและเพื่อนๆเรื่องมีอยู่ว่า
ย้อนไปเมื่อประมาณเราอยู่ม.2เราชื่อจาเรียนอยู่ รร.หญิงล้วนค่ะ เรามีเพื่อนอยู่ 4 คน ขอแทนชื่อว่า เหลิ่ม เฟิน อ๋อย และแหม่ม กลุ่มเราชอบกลับบ้านเย็นๆเพราะมัวแต่เล่นกันอยู่ที่ รร จนเย็นวันนึงประมาณ5โมงเย็นกว่าๆพวกเราก็เกิดอยากลองดีกันเลยชวนกันไปเล่นผีเหรียญบาทที่อาคาร6ชั้น4 มันเป็นห้องนาฏศิลป์เห็นเค้าเล่ากันมาว่ามีคนเจอบ่อย พวกที่เจอเชื่อกันว่าเป็นผีครูวรรณาที่เป็นครูสอนรำของ รร นี้ที่อยู่ดีๆครูเค้าก็ผูกคอตายที่ห้องนาฏศิลป์อย่างปริศนา ? มันเลยทำให้เด็กอย่างพวกเราชักอยากจะลองของ55555กลุ่มพวกเราจะลุยๆค่ะไม่ค่อยเชื่อแต่ก็ไม่ลบหลู่นะคะ พอขึ้นไปพวกเราก็
จัดการตั้งวงกันเลย พอนั่งกันได้ที่ปุ๊บเราก็เริ่มทำตามวิธีเล่นโดยท่อง นะ-โม-พุธ-ทา-ยะ ผลัดกันจนครบ3ครั้ง
แหม่ม : ขอเชิญดวงวิญญาณครูวรรณามาที่เหรียญนี้ค่ะ
ผ่านไป 5 นาทีเหรียญก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะขยับ
แหม่ม : ถ้าดวงวิญญาณครูวรรณามีจริงและอยู่ที่นี่ขอเชิญมาที่เหรียญนี้ค่ะถ้ามาแล้วให้ไปที่คำว่าใช่
ผ่านไปสัก2นาที เหรียญขยับค่ะและเลื่อนไปที่คำว่าใช่  ณ ตอนนั้นพวกเราพร้อมกันมาก พวกเรามองหน้ากันพร้อมมากแบบไม่ได้นัดหมายและส่งสัญญาณโดยการส่ายหัวว่า กูไม่ได้ขยับ,ไม่ใช่กู,กูบ่ได้แกล้งเด้อ พวกเราก็นั่งหน้านิ่งกันพักนึงพอดึงสติได้เราเลยเริ่มถามกัน
เรา : ครูวรรณาใช่ไหมคะ
เหรียญ : ใช่
อ๋อย : ครูทำไมถึงตายหรอคะ
เหลิ่ม : ไออ๋อยถามเห้ไรของเนี่ยถ้าครูเค้าโมโหหักคอขึ้นมากูไม่ช่วยนะสัส
เหรียญ : เ ห ง า
อยู่ดีๆเหรียญก็เลื่อนไปที่คำนั้นทั้งๆที่เราไม่ได้ถามว่าตอนนี้รู้สึกยังไง
แหม่ม : ครูต้องการให้พวกหนูช่วยอะไรไหมคะ
เหรียญ : เ พื่ อ น
เฟิน : เพื่อน? เพื่อนอะไรหรอคะ
เหรียญ : อ ย า ก มี เ พื่ อ น
ตอนนั้นพวกเราเริ่มใจคอไม่ดีกันแล้วค่ะ มองหน้าพร้อมกันโดยมิได้นัดหมายอีกแล้ว
เฟิน : แล้วพวกหนูจะช่วยครูหาเพื่อนได้ยังไงล่ะคะ
เหรียญ : ม า อ ยู่ ด้ ว ย กั น
สีหน้าทุกคนตอนนั้นเริ่มไม่สนุกแล้ว เฟินจะร้องไห้ด้วยค่ะน้ำตาคลอเลย
อ๋อย : กูว่าเราเลิกเล่นกันเถอะ กลับบ้านกันกูอยากกลับบ้าน 😦
เรา : กูเหมือนกัน 😰
เหลิ่ม : กูด้วย 😕
เฟิน : กูก็ด้วย 😰
แหม่ม : ขอเชิญดวงวิญญาณออกค่ะ
เหรียญ : ไ ป อ ยู่ กั บ ค รู ไ ป อ ยู่ กั บ ค รู  ไ ป อ ยู่ กั บ ค รู  ไ ป อ ยู่ กั บ ค รู  ไ ป อ ยู่ กั บ ค รู
เหรียญวนอยู่กับคำว่า ไปอยู่กับครู แล้วอยู่ดีๆดนตรีไทยก็ขึ้นมาจากไหนไม่รู้ค่ะ ในเสียงดนตรีนั้นมีเสียงร้องสะอึกสะอื้นเหมือนเพลงงานศพมอญแทรกอยู่ในนั้นด้วย พวกเรากลัวกันมากจนมานั่งใกล้กันทั้ง5คนเลยค่ะ แล้วอยู่ดีๆก็มีเสียงพูดขึ้นมาว่า
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
จาเอ้ย ตื่นได้แล้วลูก เดี๋ยวไป รร สายนะ แม่ทำกับข้าวใส่กล่องให้แล้วเอาไว้ในกระเป๋าแล้วนะลูก.....บักห่าฝัน😴55555555 #ปลเค้าไม่ได้ยืนยันบัตรปชชเลยต้องตั้งเป็นกระทู้คำถาม