เมื่อวานก็นั่งดูเกมส์ไปปกตินั่นเเหละ
บังเอิญผมฟังคนพากย์พูดไปเรื่อยๆ ผมไม่ได้ยินเค้าขานชื่อ ลินการ์ดกับลูกกากูบ่อยมากนัก ผมก็พยายามจ้องว่าสองคนนี้มันเล่นกันยังไงว๊า
ลินการ์ดตัดไปเพราะเอาจริงๆไม่ได้สนใจมองเลย เเต่ผมสนใจมองไปที่ลูกากู
เวลาที่เพื่อนเลี้ยงจี้ๆเข้าไปในเขต ลูกากู จะพยายามขอบอลว่า ส่งมาให้หน่อย อะไรประมาณนี้ เเต่เมื่อขอเเล้ว คนเลี้ยงดันไม่จ่ายให้ซะนี่
บางทีก็ต้องวิ่งลงไปลึกๆ เพื่อที่จะได้เล่นบอลสักครั้งนึง
พอได้ปุ๊ปก็ทำเกมส์ตามสัญชาตญาณ
ไอ้ลูกที่เค้าเเอสซิสให้น้องหมาก นั่นเค้าก็เป็นคนขยันไล่ ขยันเบียดเอากลับมาเล่นเอง
ถามว่า พวกกองกลางไม่ไว้ใจลูกากูหรืออย่างไร ทำไมเค้าขอในจังหวะที่เล่นได้ เเล้วไม่ยอมส่ง กลับเล่นป้ายออกข้าง เเล้วครอสมาอยู่บ่อยๆ
เเบบนี้ก็น่าเห็นใจเล็กน้อยนะครับ เพราะไม่ค่อยได้บอลเท่าไร
ถ้าเปลี่ยนจากเจาะไปให้เค้าเล่นบ่อยๆ อาจจะได้ตัวปั้นเกมส์ตัวใหม่ก็ได้นะครับ
ผมเห็นอะไรบางอย่างใน ลูกากู
บังเอิญผมฟังคนพากย์พูดไปเรื่อยๆ ผมไม่ได้ยินเค้าขานชื่อ ลินการ์ดกับลูกกากูบ่อยมากนัก ผมก็พยายามจ้องว่าสองคนนี้มันเล่นกันยังไงว๊า
ลินการ์ดตัดไปเพราะเอาจริงๆไม่ได้สนใจมองเลย เเต่ผมสนใจมองไปที่ลูกากู
เวลาที่เพื่อนเลี้ยงจี้ๆเข้าไปในเขต ลูกากู จะพยายามขอบอลว่า ส่งมาให้หน่อย อะไรประมาณนี้ เเต่เมื่อขอเเล้ว คนเลี้ยงดันไม่จ่ายให้ซะนี่
บางทีก็ต้องวิ่งลงไปลึกๆ เพื่อที่จะได้เล่นบอลสักครั้งนึง
พอได้ปุ๊ปก็ทำเกมส์ตามสัญชาตญาณ
ไอ้ลูกที่เค้าเเอสซิสให้น้องหมาก นั่นเค้าก็เป็นคนขยันไล่ ขยันเบียดเอากลับมาเล่นเอง
ถามว่า พวกกองกลางไม่ไว้ใจลูกากูหรืออย่างไร ทำไมเค้าขอในจังหวะที่เล่นได้ เเล้วไม่ยอมส่ง กลับเล่นป้ายออกข้าง เเล้วครอสมาอยู่บ่อยๆ
เเบบนี้ก็น่าเห็นใจเล็กน้อยนะครับ เพราะไม่ค่อยได้บอลเท่าไร
ถ้าเปลี่ยนจากเจาะไปให้เค้าเล่นบ่อยๆ อาจจะได้ตัวปั้นเกมส์ตัวใหม่ก็ได้นะครับ