เมื่อสองวันก่อน ปลุกสาวๆ ให้ลุกขึ้นมาอาบน้ำกันแต่เช้าตรู่
เพราะมีนัดกับช่างคิวทองที่จตุจักรชลบุรี กว่าจะได้คิวรอเป็นเดือน
แต่ไว้วางใจและฝีมือมากสุดในภาคตะวันออก
รีบทำน้ำอุ่นและอาบน้ำให้ยาหยี มอลลี่
ชุดอาบน้ำนั้นเป็นแบบไทยเดิมมาก เพราะปัจจุบันสองสาวอายุมากกันแล้ว
ไม่อยากให้ใครอาบให้เหมือนสมัยก่อนๆ เพราะอยากทะนุถนอมให้มากสุด
เอาวางลงบนผ้าถุงเหมือนนอนเปล ค่อยๆ บรรจงใช้น้ำอุ่น แชมพูชโลม นวดไปเรื่อยๆ
แล้วก็เอาน้ำล้างจนหมดจด กว่าจะเสร็จสองสาวก็เกือบเที่ยง ( แอบขำตนเองมากๆ )
ได้เวลาเดินทาง ก็ไปกันเลยค่ะ หน้าตาเหมือนเพิ่งตื่น เพราะปกติเป็นบังอรเอาแต่นอน
ตื่นก็สายๆ ไม่แน่นอน สบายๆ สไตล์บ้านพีแคนกันค่ะ
ยาหยี เมื่อตอนตัดเสร็จ แบ๊วสุดๆ ปีนี้ 9 ขวบแล้วนะจ๊ะ
ส่วน มอลลี่ แม่นกหวีดน้อย (ที่ต้งแบบนี้เพราะป่วยตั้งแต่ตอนสามเดือน จนปัจจุบันจะ 7 ขวบแล้วยังต้องรักษาต่อเนื่อง)
ร้องกรี๊ดๆ เพราะกลัวทุกสิ่งที่ขวางหน้า การฝังใจกับการเจ็บป่วยนี้ทำให้เกิดนิสัยที่หวาดกลัวเป็นที่เข้าใจค่ะ
และที่สำคัญชอบชัก เกร็ง ดังนั้น การแปรงขนจึงทำยากยิ่ง ไม่เหมือนพี่ๆ ทั้งสิบ สรุปง่ายๆ คือตัดสั้นอย่างเดียว เท่านั้น!
นัดช่างไว้ตั้งแต่ปีที่แล้ว แต่มอลลี่ป่วยหนัก นอกเหนือป่วยประจำวัน เอิ๊กๆ รักษาวนไปๆ
ตอนนี้ดีขึ้นมากแล้ว เลยรีบไปนัดใหม่ แล้วได้คิวพิเศษ เพราะเป็นเพื่อนรักกันด้วยค่ะ
สงสารช่างที่ต้องใช้เวลา ความอดทน ไม่งั้นลิ้นม่วง ความดัน ฯลฯ
บอกว่าเอาสั้นที่สุด จะได้หมดปัญหาเรื่องไม่แปรงขน ออกมาแบบนี้เลยค่ะ
ตัดเสร็จ รีบพากลับบ้าน เพราะมอลลี่ติดห้องน้ำที่บ้าน ขนาดเตรียมอุปกรณ์ทุกสิ่งไปก็ตาม
ถึงบ้านจับถ่ายภาพคู่กันมาอวดค่ะ
ยาหยี มอลลี่ ชวนกันไปเสริมสวย
เพราะมีนัดกับช่างคิวทองที่จตุจักรชลบุรี กว่าจะได้คิวรอเป็นเดือน
แต่ไว้วางใจและฝีมือมากสุดในภาคตะวันออก
รีบทำน้ำอุ่นและอาบน้ำให้ยาหยี มอลลี่
ชุดอาบน้ำนั้นเป็นแบบไทยเดิมมาก เพราะปัจจุบันสองสาวอายุมากกันแล้ว
ไม่อยากให้ใครอาบให้เหมือนสมัยก่อนๆ เพราะอยากทะนุถนอมให้มากสุด
เอาวางลงบนผ้าถุงเหมือนนอนเปล ค่อยๆ บรรจงใช้น้ำอุ่น แชมพูชโลม นวดไปเรื่อยๆ
แล้วก็เอาน้ำล้างจนหมดจด กว่าจะเสร็จสองสาวก็เกือบเที่ยง ( แอบขำตนเองมากๆ )
ได้เวลาเดินทาง ก็ไปกันเลยค่ะ หน้าตาเหมือนเพิ่งตื่น เพราะปกติเป็นบังอรเอาแต่นอน
ตื่นก็สายๆ ไม่แน่นอน สบายๆ สไตล์บ้านพีแคนกันค่ะ
ยาหยี เมื่อตอนตัดเสร็จ แบ๊วสุดๆ ปีนี้ 9 ขวบแล้วนะจ๊ะ
ส่วน มอลลี่ แม่นกหวีดน้อย (ที่ต้งแบบนี้เพราะป่วยตั้งแต่ตอนสามเดือน จนปัจจุบันจะ 7 ขวบแล้วยังต้องรักษาต่อเนื่อง)
ร้องกรี๊ดๆ เพราะกลัวทุกสิ่งที่ขวางหน้า การฝังใจกับการเจ็บป่วยนี้ทำให้เกิดนิสัยที่หวาดกลัวเป็นที่เข้าใจค่ะ
และที่สำคัญชอบชัก เกร็ง ดังนั้น การแปรงขนจึงทำยากยิ่ง ไม่เหมือนพี่ๆ ทั้งสิบ สรุปง่ายๆ คือตัดสั้นอย่างเดียว เท่านั้น!
นัดช่างไว้ตั้งแต่ปีที่แล้ว แต่มอลลี่ป่วยหนัก นอกเหนือป่วยประจำวัน เอิ๊กๆ รักษาวนไปๆ
ตอนนี้ดีขึ้นมากแล้ว เลยรีบไปนัดใหม่ แล้วได้คิวพิเศษ เพราะเป็นเพื่อนรักกันด้วยค่ะ
สงสารช่างที่ต้องใช้เวลา ความอดทน ไม่งั้นลิ้นม่วง ความดัน ฯลฯ
บอกว่าเอาสั้นที่สุด จะได้หมดปัญหาเรื่องไม่แปรงขน ออกมาแบบนี้เลยค่ะ
ตัดเสร็จ รีบพากลับบ้าน เพราะมอลลี่ติดห้องน้ำที่บ้าน ขนาดเตรียมอุปกรณ์ทุกสิ่งไปก็ตาม
ถึงบ้านจับถ่ายภาพคู่กันมาอวดค่ะ