ตามหัวข้อก็จะประมาณนี้นะคะ คือรู้สึกเบื่อๆ เซงๆ เหนื่อยกับหลายอย่าง การเรียน เรียนไม่เข้าสมอง คิดว่าตั้งใจแล้วนะ แต่ก็หลับในคาบทุกที การบ้านเยอะมากๆๆ เสาร์อาทิตย์ไม่ค่อยได้พัก วิชาเดียวเกือบๆ10 หน้า 5-6 หัวข้อใหญ่ แต่ละข้อ แบ่งย่อยอีกเป็นห้าหกข้อ แต่ละข้อกว่าจะหาค่าได้ บลาๆๆ เหนื่อยค่ะ ท้อมาก รู้สึกว่าตัวเองโง่มากเพราะทำไม่ได้ พยายามตั้งใจทีไร สุดท้ายก็เฟลทุกที หรือยังพยายามไม่มากพอหรอ? เห้อ! เบื่อมาก เซงมาก เบื่อคน เบื่อทุกสิ่งอย่างรอบข้าง พาลไปหมด งี่เง่าใส่แฟนทั้งที่แต่ก่อนไม่เป็นงี้ ดื้อ พูดไม่ฟัง อยากอยู่คนเดียวค่ะ ไม่ใช่ว่าไม่อยากมีแฟน หรืออยากเลิกกะแฟนนะ หมายถึง อยากอยู่คนเดียวในที่ๆไม่มีใคร เหมือนจะอยากหายไปจากโลกนี้ แต่ก็ห่วงพ่อแม่ น้องหมา แฟนและคนอื่นๆที่เค้ายังดีกะเรายังแคร์ยังเป็นห่วงอ่ะค่ะ จะว่าเข้าข่ายโรคซึมเศร้ามันใช่หรอ? อ้อ ลืมบอก เราเป็นคนโลกส่วนตัวสูงค่ะ ชอบเก็บกด เก็บตัวอยู่ในห้อง ดูเผินๆกลายเป็นคนหยิ่งเพราะไม่ค่อยพูด ไม่ค่อยคุยกะใคร ทำตัวซึมๆอยู่ตลอดเวลา ยิ้มบ้างบางที ไป รร. ก็ อารมณ์เหมือนคนโดนบอกเลิกอ่ะ เป็นงี้ประจำ กลับบ้านก็เก็บตัวในห้อง ไม่สุงสิงกะใครในบ้าน ที่สำคัญสำหรับเรามีแค่หมาสองตัวที่บ้านค่ะ คนอื่นเราไม่ค่อยสนใจค่ะ แทบไม่พูดด้วย เราเคยอยากฆ่าตัวตายหลายครั้ง แต่ที่ไม่ทำเพราะยังนึกถึงพ่อแม่อยู่ ทำไงดีคะ มีวิธีแก้ไหม เบื่อโลกเนี่ย 😧😧