คือผมเเอบชอบรุ่นน้องคนนึงเธออยู่ม.3เเละผมอยู่ม.4 ผมไปรอตรงตึกที่เธอเรียนเพื่อที่จะได้พบเธอทุกๆวัน ผมเเอดเฟส เมมเบอร์ ติดตามไอจีไป ผมทักเฟสเธอไปผมรอตั้ง1อาทิตย์กว่าเธอจะมาอ่าน เเล้วเพื่อนผมมันก็มาเเกล้งโดยการสเเปมเฟสเธอ เเละเฟสของเธอก็บินไปทั้งๆที่ผมกับเธอยังไม่ทันได้คุยกันเลย หลังจากนั้นประมาณ2อาทิตย์ผมก็ทักไลน์เธอไปเพราะเมมเบอร์เธอไว้ เเล้วไลน์ของเธอก็ขึ้นในรายชื่อเพื่อนของผม ผมทักไปครั้งนี้รอไม่นานประมาณ5นาทีเธอก็อ่าน เเต่ไม่ตอบ โอ้เเม่เจ้า ผมคิดในใจเค้ามีเเฟนเเล้วหรอวะ ตอนนั้นผมรู้สึกเฟลหน่อยๆ เเต่ทำไงได้ ความรักมันห้ามกันไม่ได้555 ผมตัดสินใจทักไอจีเธอไปเลยหลังจากวันที่ทักไลน์เธอไปประมาณ1เดือน เเต่ผลที่ได้กลับมาคือ ไม่อ่าน รออาทิย์สองอาทิย์ก็ไม่อ่าน ผมเเบบ เห้อ ทำไงดีวะ เเต่เเล้ว หลังจากนั้นไม่นานผมเดินผ่านเธอที่ทางเดิน ในตอนนั้นไม่มีใครเลยนอกจากเราสองคน ผมเดินก้มหน้าไปเเล้วหันขึ้นไปสบตากับเธอ ผมหันหลบเเละเเอบยิ้มเพราะความเขินอาย ผมคิดในใจ นี่เราจะหลบทำไมวะ มองดิ มองเธอเลย โอกาสไม่ได้มีบ่อยๆนะเว้ย ผมก็เงยหน้าขึ้นมาเเละได้พบกับภาพของเธอที่หลบหน้าผมเเละเเอบยิ้มเหมือนกับผม ผมก็เดินผ่านไปเเบบอึ้งๆ เเละคิดในใจว่า สรุปเค้ามีใจให้เรารึเปล่า เเต่ถ้าเค้ามีทำไมเค้าไม่ตอบเเชทเราวะ  หรือเราเเค่คิดไปเอง จนถึงวันนี้ผมก็ไม่รู้จะทำยังไงต่อไปดี มันเหลือเเค่สองทางคือ 1.โทรไปหาเธอ555 2.เดินเข้าไปทักเธอตรงๆเลย เเต่ผมไม่กล้าเพราะว่าผมกลัวเธอหาว่าผมเป็นโรคจิตคอยตามสอดส่องเธออยู่นั่นเเหละ ผมควรทำยังไงดีครับ