เริ่มจากที่ผมเเอบชอบผญ.คนหนึ่งอยู่เเละเธอเองก็มีผช.คนอื่นมาจีบเธอเหมือนกัน

เเละในตอนเเรกที่ผมยังไม่ได้ชอบเธอนั้รผมเป็นคน สนุกๆเเกล้งผญ.หลายๆคน
เเละหนึ่งในนั้นมีเธอที่ผมชอบเเกล้งเล่นๆ
เเต่เเกล้งไปๆมาๆผมดันไปชอบเธอซะงั้น
ตามจริงก่อนหน้านั้นก่อนผมจะชอบเธอ
มีเพื่อนผมบอกผมว่า
"เฮ้ย!!! กุว่าเขาชอบวะ เห็นมองตลอด" มันบอกงี้
เเต่ผมก็ยังไม่เชื่อเท่าไหรว่าเธอชอบผม
เเต่พอผมเเอบชอบเธอ มีเพื่อนไปบอกเธอว่าผมชอบเธออยู่
เเละเธอตอบมาว่า
"ไม่เชื่อ???" ตอบมาว่าไม่เชื่อว่าผมชอบเธอ
ผมก็เลยรอดตัวไป
ผมเคยถามเธอว่า เวลามีคนมาพูดว่าผมชอบเธอบ่อยๆนี้รำคาญไหม
เธอก็ตอบมาว่า
"จะรำคาญทำไม ก็ไม่ได้พูดอะไรบ่อยๆนี้
เเล้วเเกก็ไม่ได้ชอบเขาจริงๆๆซะหน่อย" เขาตอบงี้

จนมีครั้งหนึ่งผมถามเธอว่า เธอชอบใคร
เธอบอกผมว่า
"คนที่เราชอบเเกไม่รู้จักหรอก"เเต่ก็มาเปลี่ยนคำพูดอีแครั้งว่า"เราไม่ได้ชอบใครเลย" (ผมไม่รูเลยว่าอันไหนคือความจริง)
เเต่ก็ ผมกับเธอก็หันมองกันบ่อยๆๆอยู่
บ้างครั้งผมยังเคยคิดว่าเธออาจมีใจให้ผมเเต่ผมก็ไม่มั่นใจหรอก ผมไม่อยากเชื่อสิ่งที่ผมไม่เน่นอน
เพราะผมเคยอกหักจากเเฟนคนเก่าเพราะผมมั่นใจว่าเธอจะมั่นคงกับผม

ตามจริงผมกัยเธอบ้างครั้งก็ไม่พุดกัน เเบบที่ไม่รู้เหตุผลทำไมเราถึงไม่คุยกัน

ผมพอมีโอกาสว่าเธอชอบผมไหมคับ