พอดีเห็นกระทู้ อยากบอกความรู้สึกของหนุ่มวัยทำงานที่ได้สาวมหาลัยเป็นแฟน
เลยอยากมาแชร์มุมมองของสาวมหาลัย ที่มีหนุ่มวัยทำงานเป็นแฟนบ้างนะคะ

ชอบในมุมที่เป็นผู้ใหญ่ของพี่ ที่คอยช่วยสอน ช่วยแนะนำหนูในทุกๆเรื่อง ขอบคุณนะคะ หนูรู้สึกอบอุ่นมากเลย
- บางทีเห็นพี่ทำงานเหนื่อยๆ หนูไม่รู้ว่าจะช่วยอะไรได้บ้าง แต่หนูก็จะพยายามทำให้พี่ยิ้มได้นะ
- เวลาพี่มีอะไรให้หนูช่วย ก็บอกหนูได้เหมือนกันนะ
- หนูขอเป็นความสดใสในชีวิตพี่ได้มั้ยคะ
- บุหรี่ จริงๆไม่อยากให้สูบนะคะ เพราะ อยากให้พี่สุขภาพแข็งแรง อยู่กับหนูไปนานๆ
- แต่ถ้าพี่ป่วย หนูจะดูแลพี่เองนะ
- กลัวพี่จะรู้สึกไม่ดี เวลามีคนเข้าใจผิดว่าพี่เป็นพ่อ เป็นพี่ แต่หนูก็ไม่อายนะ แฟนหนู หนูรักของหนูแบบนี้แหละ พี่ไม่ต้องเปลี่ยนอะไรเพื่อหนูหรอก
- อาจจะมีคนมองคู่เราไม่ดีบ้าง แต่หนูรักพี่ที่ตัวตนนะคะ ไม่ใช่ที่เงิน หรือเรื่องอื่นเลย
- ถึงหนูจะเด็กกว่าพี่มาก พี่อาจจะคิดว่าหนูอาจจะยังไม่รู้จักความรักดี แต่หนูคิดว่า สิ่งที่หนูคิดกับพี่ตอนนี้ อยากเป็นคนดูแลพี่ อยากเจอหน้าพี่ทุกวัน อยากให้สิ่งดีๆกับพี่ แล้วหนูก็พร้อมจะรู้สึกแบบนี้กับพี่แค่คนเดียว แบบนี้พอจะเรียกว่ารักได้มั้ยคะ ถ้าได้ก็ หนูรักพี่นะคะ

ปล.อายุห่างกัน 20 ปีค่ะ

//เพิ่มเติมค่ะ
ขอชี้แจงนิดนึงค่ะว่า ประวัติพี่เค้าโปร่งใส ตรวจสอบได้ค่ะ ไม่มีครอบครัวซุกซ่อนแน่นอน 55555 ขอบคุณทุกท่านที่เป็นห่วงจริงๆค่ะ
แฟนจขกท ก็เป็นคนธรรมดานี่แหละค่ะ คนธรรมดาในที่นี้คือ พี่เขาทำงานทั่วๆไป เงินเดือนหลักหมื่น
ไปไหน ใกล้หรือไกล ส่วนใหญ่ก็นั่งรถเมล์ค่ะ
กินข้าวแกงข้างถนนทั่วไปค่ะ ตามห้างนี่นานน๊านนนนนนนนได้ไปทีนึง ซื้ออะไร เราก็ออกตังค์เองค่ะ
เราชอบพี่เขา ตั้งแต่ยังไม่รู้ว่า เขาทำงานตำแหน่งไหน เงินเดือนเท่าไหร่ มีบ้านมีรถรึเปล่า ด้วยซ้ำ
(ถึงจะเจอกันจากการได้ทำงานร่วมกัน แต่ตอนแรกยังไม่รู้ว่าเขาทำงานตำแหน่งไหนบ้าง อะไรงี้ค่ะ)

สุดท้ายนี้ก็ขอขอบคุณทุกๆท่านที่เข้ามาอ่าน และ แสดงความคิดเห็นกันนะคะ
น้อมรับไว้ทั้งคำชม คำอวยพร และ ความเป็นห่วงของทุกท่าน
อยากจะฝากไว้ว่า ความรักเป็นสิ่งสวยงามนะคะ (อาจจะฟังดูโลกสวยเนอะ 555 แต่ทุกอย่างล้วนมีหลายมุมมอง หลายด้าน ทั้งดีและไม่ดี)
ก่อนที่จะมาคบกับพี่เขา จขกท.ก็เคยมีแฟนมาก่อน เป็นวัยเดียวกันบ้าง โตกว่าบ้างนิดหน่อย
ก็เจอมาหลายเรื่องค่ะ เกือบจะปิดกั้นตัวเอง ไม่อยากมีความรักอีกเลย พี่เขาเองก็เหมือนกัน
ถ้าเราไม่มาคบกับพี่เขา ไม่ได้เจอเรื่องนี้กับตัวเอง ก็อาจจะไม่ได้มองสิ่งที่เราเป็นแบบที่เราคิดและเขียนออกมาในวันนี้ก็ได้
ตอนนี้ อาจจะยังมีคนที่ไม่เข้าใจความรักของเรา หรือ ไม่ได้มองความรักในมุมมองเดียวกับเรา
เราเองก็ไม่สามารถทำให้ทุกคนคิดไปในทางเดียวกับเราได้
แต่สุดท้ายแล้วเวลาจะเป็นตัวพิสูจน์เองค่ะ ว่าความรักที่เรามีให้กันมันเป็นของจริง หรือเป็นเพียงหน้ากากที่ใส่เข้าหากัน
เพราะตลอดเวลาที่คบกันก็ไม่ได้มีแต่เส้นทางราบเรียบ ก็ต้องมีขวากหนามให้เราฝ่าฟันกันบ้างแหละเนอะ

จขกท.ได้อ่านทุกๆคห.แล้ว ก็ขอให้คู่ที่คิดว่าเจอคนที่ใช่แล้วก็ดูแลกันและกันตลอดไปนะคะ
คนที่รอเจอคนที่ใช่อยู่ ก็ขอให้ได้พบความรักดีๆเร็วๆ
ถ้าเราคิดดี สิ่งดีๆก็จะเข้ามาหาเราค่ะ
ขอบคุณสำหรับทุกความเห็นนะคะ