เรื่องมีอยู่ว่า เราต้องทำงานหาเลี้ยงครอบครัว เงินเดือนออกก็ATMอยู่กับเค้า เราก็แค่ขอให้ได้ใช้กินใช้จำเป็นแค่นั้น ต้องส่งให้ลูก ผมมีลูกกับเค้าแล้ว3คน อยู่คนหล่ะที่เลยสงสารลูกมาก อยากให้อยู่ด้วยกัน
ทำงานคนเดียวไม่ไหวแฟนก็เลยอยากช่วย ก็เลยอาสาไปทำงานต่างจังหวัด อยู่กันคนหล่ะที่ ห่างกันได้2เดือน ผมมารู้วันที่เค้าโทรมา คืนวันนึง เค้าก็คุยปกติ แต่เหมือนจะรีบวาง ความแตกเพราะ ลืมกดวาง
เราก็เลยได้ยินเสียงว่าเค้าไปเที่ยวแต่โกหกว่าไม่ได้ไป ผมก็เริ่มสืบเรื่องราวต่างๆ จนวันที่28/12/60 เค้าโทรมาว่าจะกลับมาเคาว์ดาวปีใหม่ด้วย ผมลบบอกเค้าไม่ต้องกลับมาหลอกอยู่นั่น แหล่ะเปลืองค่ารถ เก็บเงินไว้ให้ลูกใช้เหอะ ตั้งแต่ที่เค้าไปผมทำงาน ผมพยามประหยัด ทุกวิถีทาง แม้กระทั้งอดข้าวเย็นเป็นเดือนๆ จนเค้ากลับมา เห็นสภาพเราผอมลงเยอะ ผมก็ไม่อยากให้เค้าอดเหมือนเรา แต่กลับกันเค้าเอาเงินไปเที่ยวซื้อเสื้อผ้า เค้าไม่รู้หลอกว่าเราอด ผมเสียความรู้สึกมากไปกว่านั้น เมื่อเห็นข้อความที่ส่งไปให้ผู้ชายคนใหม่ของเค้า ให้เลิกบล็อกเค้า เพราะเค้าคิดถึง แต่กลับมาหาเรา มันเห็นแก่ตัวไหมครับคนแบบนี้ ยังมีการเอาลูกมาบีบบังคับ ว่าจะเอามาเลี้ยงที่นี่ให้หมด เพื่อที่จะได้อยู่ต่อ โดยที่ผมจะได้ไม่กล้าเลิก เพราะรักลูกมาก ผมแค่อยากระบาย ความคับใจ แต่ยังงผมก็ยังนึกถึงลูกเสมอๆ แต่ในฐานะตอนนี้คงเป็นได้แค่พ่อกับแม่ ความเป็นผัวเมียจบลงตั้งแต่ก่อนปีใหม่แล้ว บัตรatm ผมก็เอาคืน บริหารเงินเดือนส่งเองส่วนเงินที่จะให้เค้าคงได้แค่เดือนหล่ะหมื่นแค่นั้น ลูก3คน ส่วนเหลือผมคงเก็บไว้ในอนาคต และก็ยังคงประหยัดเหมือนตอนไม่มีบัตรatm และจะสู้เพื่อลูกๆ และแม่ผมด้วย ชีวิตผมมันยาวเหมือนหนังน้ำเน่าแต่ชีวิตจริงมันยิ่งกว่า ตอนนี้เริ่มทำใจเรื่องนี้ได้แล้ว เพราะนึกถึงลูกๆและแม่ ยังไงเค้าก็ยังต้องมีแม่ แต่ผมจะทำยังไง เพราะเราจะเป็นเหมือนเดิมไม่ได้แล้ว ผมรับไม่ได้จริงๆ มันทรมานยิ่งกว่าเลิกกันไปอีกต้องมีเค้าเพื่อลูก ต้องไม่เหมือนเดิมเพราะรับไม่ได้ สับสน คงต้องอยู่อย่างนี้ไปจนกว่าลูกจะโต สำหรับผม ผมอดทนได้แ่ผมไม่แน่ใจเค้าที่จะต้องกลับบ้านไปเลี้ยงลูกทั้งหมด โดยที่อาจจะไม่ได้ไปเที่ยวเหมือนก่อน จะทนได้รึเปล่า ผมไม่แน่ใจจริงๆ เค้าบอกเค้าทนได้ แต่ยังไงก็ไม่แน่ใจอยู่ดี สถานะแบบนี้จะมีใครเคยอยู่ไหม แล้วเป็นอย่างไปต่อไปในระยะยาว ขอบคุณทุกความคิดเห็นครับ