เมื่อเดือนที่แล้ว มีน้องวิศวกรจบใหม่คนหนึ่งเข้ามาทำงานในบริษัทผม (แต่ผมไม่ใช่วิศวกรนะครับ)
เป็นผู้ชาย สูงประมาณ 170 ซม.มั้ง หน้าตาหล่อกลางๆ แต่น่ารักมาก
ในห้องสี่เหลี่ยมขนาดใหญ่เรานั่งกันอยู่คนละด้านของห้อง แบบด้านตรงข้ามกันเลย
น้องเขาดูนิ่งๆ ไม่ค่อยคุยกับใครเหมือนกับผม แต่งตัวก็เรียบร้อย ดูดี
บางวันแม่น้องเขาก็จะมารับกลับบ้านด้วยกัน แม่น้องเขาทำงานอยู่ที่สำนักงานใหญ่
แต่ที่ที่พวกเราทำงานอยู่เป็นออฟฟิซสนามครับ
พักหลังๆ ผมจะแอบมองน้องเขาบ่อยมาก เพราะโต๊ะของผมเป็นทางผ่านก่อนจะไปถึงประตูห้อง
พอน้องเห็นผมผมก็จะแกล้งหลบสายตา แต่น้องเขาก็มองผมเหมือนกัน บางครั้งก็สบตากัน
ผมว่าน้องเขาก็รู้นะว่าผมมอง น้องเขาก็เลยมองผมกลับด้วย น้องเขาตรงสเป็คผม
วันแรกที่ได้เจอน้องเขา ผมก็รู้สึกว่าหัวใจกลับมาเต้นแรงอีกครั้ง

เล่าแค่นี้ล่ะครับ เพราะผมไม่มีความกล้าอะไรจะไปจีบเขาหรอก น้องเขาอาจมีแฟนแล้วก็ได้
น้องเขาอาจจะเป็นชายแท้ก็ได้ ที่สำคัญในบริษัทนี้วิศวกรเป็นทรัพยากรอันดับหนึ่ง
ไม่มีเหตุผลที่เขาต้องสนใจพนักงานทำเอกสารธรรมดาๆอย่างผม แค่เงินเดือนของเราก็ต่างกันเป็นหมื่น
และผมก็ไม่รู้ว่าจะดูแลชีวิตใครได้ ขนาดชีวิตตัวเองยังดูแลไม่ค่อยได้เลย