น้ำเหือดแห้งทุ่งแล้ง...หมดฝน ดุจดั่งนกบินวน...มุ่งหน้า ด้วยเด็ดเดี่ยวลุกลน...ขมขื่น แสงใหม่พ้นขอบฟ้า...ทั่วหล้าแรมรอน ...............................................................................

ลมหนาว เหน็บหนาว เพียงหนาวเนื้อ ห่มเสื้อ เนื้อหนา ก็ว่าอุ่น แต่จิตหนาว ร้าวทรวง แสนทารุณ ว้าวุ่น วนวาย ทั้งกายใจ คงจะดี หากมี สหายมิตร ผูกจิต สนิท ชิดใกล้ ผ่อนกาย คลายหนาว ในจิตใจ เพียงฝันใฝ่ เฝ้าเพ้