วันนี้ ได้มีโอกาสพาคุณแม่มาใช้บริการ รพ. จุฬาภรณ์ ตรงหลักสี่ หลังจากเพิ่งรู้ว่าเขารักษาโรคอื่นได้ด้วยไม่ใช่มะเร็งอย่างเดียว เห็นว่าอยู่ใกล้บ้านเลยลองพาคุณแม่มา

ขับรถเข้ามาใน รพ. ตอนเช้า ก็ไม่มีที่จอดบนตึกแล้วค่ะ มีแผงกั้นไม่ให้ขึ้น เจ้าหน้าที่โบกให้ไปจอดด้านหลัง ก็วน ๆ อยู่พักนึง ได้จอดตรงลานข้างใน เดินมาที่ตึก รพ.ไกลเอาเรื่องเลยค่ะ

เดินมาถึงตึกแล้วก็รู้สึกแปลก ๆ นะคะ คนก็ไม่เยอะเหมือน รพ. รามา หรือ ภูมิพล แต่ที่เหมือนคือไม่มีเจ้าหน้าที่สนใจลูกค้าเลย มาครั้งแรกก็งง ๆ ค่ะ ไม่รู้ต้องไปติดต่อที่ไหน ยังไง ไปถาม รปภ. เขาบอกให้ไปติดต่อที่เค้าท์เตอร์ข้างใน เจ้าหน้าที่เขาก็ถามว่าคุณแม่มีบัตรอะไรบ้าง มีสิทธิอะไร แต่เหมือนไม่ค่อยได้รอฟังคำตอบ คุยกับเรายังไม่ทันได้กี่คำก็หันไปคุยกับเจ้าหน้าที่ด้วยกันเลยเห็นว่าเขามีขนมกับน้ำส้มวางขายด้วย คนมาซื้อของเขาก็เลยต้องขายก่อน เรายืนรอพักนึงแล้วน้องเขาก็ให้บัตรมาบอกให้ไปรอ ชั้น 2

เราเลยพาคุณแม่เดินไปขึ้นลิฟทข้างใน ที่นี่ลิฟทมีหลายตัวรอแป๊บเดียวลิฟทก็มา เข้าไปในลิฟทกดชั้น 2 ซักพักประตูลิฟทก็ปิด แต่เหมือนมันหยุดอยู่กับที่ไม่ขึ้นไม่ลงไปไหน อ้าว ตกใจสิคะเจอแบบนี้

แล้วอยู่ ๆ ก็มีเสียงสวดมนต์ดังมาอีก บอกเลยค่ะกลัวมาก พักนึงเลยค่ะ ลิฟทก็เปิดเอง ตรงที่เดิมไม่ได้ขึ้นไปชั้นที่เรากดเราเลยรีบพาคุณแม่ออกมาข้างนอก เดินไปบันไดเลื่อนแทน เลยพึ่งเห็นว่าเขามีคนมานั่งสวดมนต์กัน อืม แปลก ๆ ดีค่ะ ไม่ค่อยเห็นแบบนี้ ได้ยินเสียงสวดมนต์ใน รพ. นี่ใจคอไม่ค่อยดีเลยค่ะ

มาถึงชั้น 2 รอนานเหมือนกัน กว่าคุณแม่จะได้ชั่งน้ำหนัก วัดความดัน ซักประวัติ ตอนนี้คุณแม่นั่งรอพบคุณหมอแล้วค่ะ เราเลยจะไปหาอะไรรองท้องซักหน่อย น้อง ๆ เจ้าหน้าที่เขาบอกว่ามีตลาดนัดหลังตึก ส่วนว่าคุณหมอรักษาแล้วดีไม่ดีจะมาเล่าใหม่นะคะ

โดยรวมๆ แล้วก็ถือว่าเฉย ๆ นะคะที่นี่ ถ้ารวมกับเรื่องที่จอดรถกับเรื่องลิฟทด้วยนี่ เรียกว่าต้องปรับปรุงค่ะ

อ้อ พึ่งมาสังเกตตอนลงลิฟทอีกตัวตอนจะไปหาซื้อของกินว่าเขาไม่ได้บำรุงรักษามาตั้งแต่ปีที่แล้วแล้ว หูยยยย ไม่น่าเชื่อว่าเขาจะปล่อยไว้แบบนี้ ถ้าไม่มีเหตุอะไรก็ดีไปค่ะ ถ้ามีอะไรขึ้นมานี่เป็นข่าวหน้า 1 แน่ ๆ ฝากผู้บริหารดูแลด้วยนะคะ