เนื่องจากเราปฎิบัติธรรมแบบไม่มีครูอาจารย์คอยสอบอารมณ์ จึงกลัวเพี้ยนจากการฝึกมาก...พักหลังๆ ตอนเดินจงกรมมักจะมีความรุ้สึกขึ้นมาเสมอว่ากายนี้ไม่ใช่ของเรา ถ้าไม่มีจิตมันจะเปนแค่ก้อนเนื้อนิ่งๆ  รวมทั้งคนอื่นด้วย ...และบางทีก้อสัมผัสไปว่า ทุกอย่างในชีวิตคือทุกข์ ชีวิตคือทุกข์ ......คือมันรุ้สึกจากใจจิงๆ ไม่ใช่จากการอ่านแล้วรุ้สึก

สรุปแบบนี้กิเลสกินหรือป่าวคะ  แต่เราก้กำหนดรุ้หนอนะ แต่พักหลังความรุ้สึกนี้เกิดทุกวันขณะปฎิบัติ แต่เลิกทำก้อหาย