ตอนที่ 10 มาแล้วคร้าบบบ

ก่อนจะต่อกัน  ผมอยากจะฝากไว้สักหน่อยนะครับ
คนเรามักจะฝากความหวัง ไว้กับคนอื่น และสิ่งต่างๆ เสมอ และเมื่อเราคาดหวังว่า อะไรหรือใคร สักสิ่งจะเป็นความหวังให้ชีวิตคุณมีความสุขขึ้นมาได้ คุณก็จะให้ความสำคัญกับคนหรือของสิ่งนั้น จนในสักวันนึง คนหรือของสิ่งนั้นไม่สามารถตอบสนองความรู้สึกของคุณได้ คุณก็จะผิดหวัง และเสียใจ

แต่พอมาคิดดีๆแล้ว ต้องถามตัวเองก่อนนะครับว่า ทุกสิ่งที่เกิดขึ้น มันผิดที่ใคร ท้ายสุดแล้ว คงไม่พ้นตัวเของเราเองใช่มั้ยครับ? มันเริ่มจากที่เราตั้งความหวังเอาไว้ที่ไม่ใช่ตัวเอง และถึงแม้เราตั้งความหวังไว้กับตัวเอง ก็ควรจะมองหาทางลงของความหวังนั้น ให้พอดีกับตัวเองด้วยนะครับ เช่น

ถ้าคุณคิดว่า คุณจะใช้เวลาในการลาหยุดเพื่อพักผ่อนให้เต็มที่ หลังจากที่ทำงานหนักมาทั้งเดือน หลายเดือน หลายปี ครั้งนี้แหละคุณจะสนุกและให้รางวัลกับชีวิตให้เต็มที่ แต่พอถึงเวลา คุณอาจจะไม่ได้ไป หรือไปแล้ว ทุกสิ่งมันไม่ตอบโจทย์ความสุขของคุณอย่างที่คุณตั้งความหวังไว้ กลับมาจากเที่ยว คุณจะแย่ไปกว่าเดิมนะครับ คุณจะกลายเป็นคนขี้หงุดหงิด รำคาญคนรอบข้างได้ง่าย บางคนเป็นแล้วก็ไม่รู้สึกตัวหรอกครับ 555555

มันผิดตรงไหน ผิดที่คุณใช้เวลา 24 ชั่วโมงของคุณ ผิดพลาด เวลาเท่ากัน แต่คุณให้ค่าในการทำกิจกรรมต่างๆในชีวิตของคุณในแต่ละวัน อย่างลืมให้เวลาตัวคุณเอง ให้เวลาชีวิตคุณ ว่างจากทุกสิ่ง ว่างจากความคิด ว่างจากการอยากได้ อยากเป็น ใช้ชีวิตให้พอดีกับตัวเองนะครับ ช่วงนี้ มีคนป่วยใจมาก เพราะไม่มีความสุขกับงาน กับครอบครัว กับสิ่งที่เป็น ทำให้ป่วยใจ

ป่วยกาย หมอรักษาได้ ป่วยใจ ให้ธรรมะรักษานะครับ ^^ ห่วงใย เสมอครับ

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

หลังที่ผมโบกมือ ให้กับ เฟรดดี้ ครูเกอร์สาว และตัดหลับไป  การหลับบางทีผมก็รู้สึกปลอดภัยมากกว่าตอนตื่นอีกครับ 55555 ผมสบายใจที่หลับลงเสียได้ ไม่ต้องจ้องตากับเธอนาน ใจชื้นเลยล่ะ  คงจะเป็นเพราะผมอ่อนเพลียมาก ก็เลยหลับได้สนิท แล้วก็ดีดตัวเองตื่นขึ้นมา หลังจากได้ยินเสียงคนข้างๆ กำลังเก็บของและเสียงรอยเท้าเดินไปมา

ผมรีบตื่นเพื่อลุกไปอาบน้ำเตรียมตัวทำวัตร ผู้คนวันนี้ ดูแปลกๆ  ครับ ผมรู้สึกได้แค่นั้นอ่ะ แค่ที่ว่า ดูแปลกๆ แปลกไปกว่า เมื่อวานมาก มันบอกไม่ถูกว่าแปลกยังงัย ผมรีบเดินเข้าห้องน้ำที่หมายตาเอาไว้ (ที่วัดอัมพวันมีห้องน้ำเยอะมากครับ) จัดการอาบน้ำตัวเอง อย่างรวดเร็ว และเร็วรวด (4 ขันพอ อิๆๆ คนสะอาดไม่ต้องอาบเยอะหรอกครับ ) ผมลั้นลามาก เพราะเช้านี้ ผมไม่ปวดอะไรเลย ไม่แม้กระทั่งปวดฉี่ งงพอสมควร แต่ก็ เอาเถอะครับ อาการง่วง ปวดหัว ปวดขา ปวดตัวจนไส้ติ่ง มันไม่มีแล้ว ผมดีใจมาก และคิดว่า เป็นเพราะบารมีของพระพุทธเจ้า พระธรรมและหลวงพ่อจรัญ ครูบาจารย์ทั้งหมด รวมไปถึง การนั่งสมาธิข้ามความเจ็บปวดของผม อานิสงค์ยอมชดใช้กรรมที่พระอาจารย์พูดถึง คงจะเป็นแบบนี้เอง ผ่องใสโว้ยยยยยวันนี้เนี่ย....555555 ผมเดินออกจากประตูห้องน้ำแบบรวดเร็ว เร็วจนคิดว่า ทำไมมันเร็วแบบนี้ คงเพราะผมอารมณ์ดีกระมัง ในที่สุด วันที่ 3 ของการท้าทายบารมีมารของผมก็มาถึง

พระอาจารย์บอกเอาไว้ว่า มารชอบลองใจ คนในวันที่ 2 มาก เพราะที่วัด มีให้อยู่ 3 วัน และ 7 วัน วันที่ 2 ทดสอบใจคนให้มาก วันที่ 3 มันจะได้ร้องไห้กลับบ้าน จะได้หมดกำลังใจการทำความดี ผมครึ้มมาก ครึ้มหนักเข้าข้างยกหางตัวเองทันที อยากจะประกาศให้โลกรู้ ว่าผมทำได้..................................... ผมเดินขึ้นไปเก็บของที่พัก ก็เห็นว่า มันยังมืดอยู่ ใช่ๆๆ นี่ตี 3 แล้ว ผมตื่นก่อนใครหลายคน เข้าห้องน้ำก็ทัน มีคนยังไม่ตื่นอีกเยอะเลย 55555555555555555555 เหยียดหยามไอ้พวกนอนตื่นช้า วันนี้แหละว้อยยยย ... ผมจะตั้งใจทำให้ดีเลย ผมเดินครึ้มหนัก เดินเข้ามาแล้วหันไปมองต้นโพธิ์ ยิ้มแย้มกับตัวเองว่า เฟรดดี้สาว ไม่ได้กินผมหรอก เมื่อคืนผมตัดหลับไปได้ ผมทำได้.................................(เสียงตะโกนประกาศให้ดังไปทั้ง 3 โลก ผมไม่โดนผีหลอกแล้วววววววววววววว ผมตัดหลับได้ ไม่ฝันร้ายด้วยยยยยย ผมทำได้..............(เพิ่มแอคโค่ไปมากๆๆเลยนะครับ อิๆๆๆ ) ) ผมเดินมาจนถึงจุดที่ผมนอน หันมามองจุดของตัวเองเพื่อจะเก็บของ


เห้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย.............(เติมไปล้าน ย ยักษ์เลย แล้วยกกำลังไปอีก ล้านตัวนะครับ จะได้สมกับความตกใจของผม!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!) ผมเห็นร่างของคนที่นอนอยู่ตรงจุดที่ผมนอน นึกในใจว่า ทำไมมานอนที่ผมเนี่ย ไอ้หมอนี่ นอนรึตายวะ???? หน้าตามันดูคุ้นจังเลยว่ะ ..............ผมสังเกตเข้าดีๆ เห้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ..!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! นี่มันกูนี่หว่า  ...................... กูเหรอวะ...???????????????????????????? ผมตกใจมากกกกกกกกก ตอนนี้ คุณคงรู้แล้วใช่มั้ยครับ ว่าทำไมผมถึงให้คุณเติม ยอ ยักษ์ยกกำลัง นั่นผมนอนอยู่ แล้วผมตอนนี้อ่ะ ผมก้มลงมองขาตัวเอง ก่อนอันดับแรก เลย ผมไม่มีเท้านะ ...........มันเห็นลาง ๆๆ มิน่าล่ะ ผมถึงว่าทำไมวันนี้มันดูแปลกๆ แปลกกว่าปกติมาก คนที่ผมเจอดูผ่องใสมากเลย แล้วเวลาทำอะไรก็ดูเหมือนไม่เหนื่อย ไม่เมื่อย ไม่เจ็บตรงไหนเลย ผมทบทวนตอนที่ผมเดินไปห้องน้ำ มันเร็วมาก แต่ด้วยความที่ ปกติผมเป็นคนเอ๋อๆ เหม่อลอยอยู่แล้ว ทำให้ ผมไม่ได้สงสัยอะไรมากนัก มาสังเกตว่า ผมยังไม่ทันเปิดประตูห้องน้ำเลย แล้วทำไมออกมายืนได้เร็วนัก ผมเป็นพวก ความจำสั้นอยู่แล้วด้วย ....

ขณะที่กำลังยืนคิดอยู่เนี่ย ผมก็ได้ยินเสียงหัวเราะ แหลมเล็ก เสียดแทงหัวใจ ชวนสยองดังขึ้น ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเป็นเสียงของใคร เฟรดดี้สาวนั่นแหละที่ยืนหัวเราะผมอย่างถูกใจ อยู่บนต้นโพธิ์ ผมหันไปมองเธอด้วยอารมณ์เซ็งหนักเลย ............... ในตอนนั้น ไม่รู้สึกกลัวเธอเลยสักนิดครับ ผิดกับตอนที่อยู่ร่าง (= =**) เธอไม่ได้พูดอะไรเลย นอกจากเสียงหัวเราะชอบใจกระโดดไปมาบนกิ่งต้นโพธิ์ ผมไม่รู้จะทำยังงัยดี เริ่มปวดหูกับเสียงหัวเราะของเธอ และก็ไม่รู้ว่าทำไมผมถึงเป็นแบบนี้ด้วย ผมมองตัวเองที่นอนอยู่บนพื้น มองเข้าดีๆ ที่พระท่านว่า ร่างกายเป็นแค่ ภาชนะรองรับจิต มันคงเป็นแบบนี้ มันก็ไม่ต่างกับซากอะไรสักอย่างที่ตายแล้ว ผมถามตัวเองว่า จะเข้าร่างยังงัยล่ะ ................. ในจังหวะนี้เอง ผู้คนที่ตื่นขึ้นมา ที่ผมเห็นในตอนแรก ต่างหันมามองผมเป็นตาเดียว เหมือนผมโดนคนเป็นสิบเป็นร้อย จ้อง ทุกอย่างหยุดเงียบหมด อันนี้แหละครับที่ผมเริ่มรุ้สึกกลัว

ผมอึดอัดกับสายตาที่มองมา และก็เหมือนทุกคนที่มอง กำลังลอยเข้ามาใกล้ผมเสียด้วย อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!หลวงพ่อๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ผมแหกปากเรียกหลวงพ่อจรัญแล้วล่ะ ช่วยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยด้วยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยผีหลอกกกกกกกกกกกกกกกก .....(อีกแล้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว) ร้องไปก็หลับตาปี๋เลย 555555555555555 ผมรู้สึกเหมือนกับ มีแสงสว่างวาบบบบบบบบบบบบเข้ามาในอกผม แล้วผมก็ตื่นขึ้นมา เห็นคนข้างๆ พยายามจะเขย่าผมอย่างรุนแรง และเริ่มเห็นแล้วว่า มีคนมุงผมอยู่หลายคน (คนทั้งห้องว่าได้ครับ) ผมตื่นขึ้นมา สิ่งแรก ที่ทำ คือการ หยิกและตบตัวเองก่อน เพื่อดูว่า มันเจ็บรึปล่าว ? และขอหยิกคนอื่นด้วย 55555555555 เขางงๆ และกะว่าจะด่าผมแหละนะ แต่ผมชิงบอกว่า ผมฝันไปรึปล่าว? ทุกคนอยากรู้ว่า ทำไมผมแหกปากร้องขนาดนั้น ผมอายอ่ะ ....และก็ไม่กล้าเล่าความจริงว่า ผมพบอะไรมา ได้บอกว่า ผมฝันไป ฝันว่า เจองู ผมกลัวงูครับ หลายคนหัวเราะ หลายคนส่ายหน้า เขาบอกว่า ผมร้องเสียจนทุกคนตกใจกลัว เขย่าเท่าไรก็ไม่ตื่น กะจะไปตามพระแล้วเชียว 55555555555555 ผมขอโทษทุกคนและมองไปทางนาฬิกา ตี 3 แล้วจริงๆครับ หลายคนจึงตื่นแล้ว เห้อ............จะรอดมั้ย?วะเรา ผมได้แต่ถามตัวเอง...................