การได้กลับมารับชมอีกครั้ง ความประทับใจยังคงมหาศาลเช่นเดิม

ตั้งแต่ John Lasseter หัวเรือใหญ่ของค่ายคุณภาพอย่าง Pixar มากุมบังเหียน มีส่วนร่วมในการสร้างอนิเมชั่นของ Disney ทำให้เกิดอนิเมชั่นคุณภาพมากมาย จนบางครั้งเราคิดไปว่าคุณภาพการ์ตูนของ Disney กลับมาแซงหน้า Pixar แล้ว ตัวอย่างที่ดีคือการ์ตูนวายร้ายเรื่องนี้ Wreck-it Ralph รวมไปถึงเรื่องที่ฉายต่ออย่าง Frozen และ Big Hero 6 ที่ฮิตไปทั่วโลก แต่โดยส่วนตัวของผู้เขียนแล้ว ชอบเรื่อง Wreck-it Ralph มากกว่า แม้การทำเงินจะสู้ไม่ได้ แต่คุณภาพนั้นบอกได้ว่าเหนือกว่าเยอะมาก

ตัวหนังเปิดด้วยให้เห็นการมีชีวิตอยู่ของ ราล์ฟจอมทุบ ที่อยู่ในเกม เฟลิกซ์ซ่อมได้ เนื่องจาก ซ่อมได้ เป็นชื่อของเกม แน่นอนราล์ฟจึงต้องอยู่ในฐานะตัวร้ายของเกม เกมนี้มีคนเล่นมาอย่างยาวนานเกือบ 30 ปี ซึ่งในเกมเมื่อเล่นชนะ ราล์ฟที่ทุบตึกจะถูกคนโยนลงมาในกองโคลนทุกครั้ง ซึ่งถ้านับว่าเกมฉลองครบรอบ 30 ปีไปล่ะก็ ราล์ฟนั้นต้องโดนโยนลงมาเกือบหนึ่งล้านครั้งในชีวิต สิ่งนั้นเมื่อนานวันเข้าทำให้ราล์ฟเริ่มเบื่อ และต้องการมีคนเห็นคุณค่าในสิ่งที่ตนมี จึงไปบำบัดกับกลุ่มวายร้ายของเกม (คอเกมต้องชอบกับฉากนี้ ตัวร้ายเกมในตำนานมาเพียบ)

กลุ่มวายร้ายนั้นปลอบใจราล์ฟและพยายามทำให้ราล์ฟนั้นเชื่อว่าการเป็นตัวร้ายในเกมไม่ใช่สิ่งไม่ดี ราล์ฟนั้นจิตตกอย่างหนัก คิดว่ากลุ่มวายร้ายไม่เข้าใจสิ่งที่ตนคิด จึงต้องกลับไปยังเกมตัวเอง และต้องพบกับการฉลองครบรอบเกมส์เฟลิกซ์ซ่อมได้ 30 ปี โดยที่ไม่มีตนเอง ทำให้ราล์ฟน้อยเนื้อต่ำใจมาก ยิ่งเจอเค้กที่ไม่มีตนในนั้นแล้ว ทำให้ราล์ฟโมโห และทะเลาะกับคนในตึกโดยบอกว่าถ้าตนได้เหรียญผู้กล้ามา ตนจะต้องได้รับการยกย่องบ้าง (เหรียญมีไว้มอบกับตัวเอกในเกมเท่านั้น)

ราล์ฟกระโดดข้ามเกมไปยังฮีโร่ดิวตี้ เพื่อจะไปเอาเหรียญของผู้กล้า แต่ด้วยความที่ไม่ค่อยฉลาดเท่าไรนัก ราล์ฟกลับพังไข่ของตัวร้ายในเกม แล้วหนีออกมาจากเกมไปโผล่ยังเกมแข่งรถชูก้ารัชแทน โดยที่ไม่รู้เลยว่าตัวที่มาพร้อมกับราล์ฟนั้นจะสร้างความพินาศได้ใหญ่หลวงในช่วงท้าย ขณะเดียวกันเกมของตัวเองนั้นจะต้องถูกถอดปลั๊กเนื่องจากเจ้าของร้านเกมจะคิดว่าเกมเสีย

ในเกมชูก้ารัช ราล์ฟได้เจอกับวาเนโลปี้ ที่มีลักษณะคล้ายๆกับเป็นจุดพิเศษในเกม ที่ชอบแว๊บๆหายตัว คล้ายๆข้อมูลไม่ชัดเจน วาเนโลปี้นั้นอยากเข้าแข่งรถในเกมชูก้ารัชมาก โดยบอกว่ามันอยู่ในสายเลือกเธอ แต่เธอถูกปฏิเสธจากคิงแคนดี้ เจ้าของเมืองชูก้ารัชมาตลอด เมื่อเหตุการณ์บังคับทุกอย่าง ราล์ฟต้องช่วยวาเนโลปี้ลงแข่ง โดยทำข้อตกลงกันว่าถ้าวาเนโลปี้ชนะเลิศ จะต้องเอาเหรียญรางวัลให้ราล์ฟ
ตัวหนังสนุกมาก การเล่าเรื่องไปข้างหน้า มีการหยุดพักได้อย่างพอดี ตัวละครมีเสน่ห์น่ารักทุกตัว ราล์ฟนั้นถือว่าเป็นตัวละครที่มีมิติมาก ในฐานะที่เป็นตัวร้ายที่อยากเป็นคนดี วาเนโลปี้ก็น่ารัก น่าหยิกราวกับตุ๊กตาที่ขี้เล่น ฟีลิกซ์ซ่อมได้ไม่เด่นมากแต่ถือว่ามีส่วนสำคัญในหนังพอๆกับผู้บัญชาการสาวจอมโหด

ตัวละครอีกตัวที่คล้ายๆเป็นตัวพลิกผันของเรื่อง ชื่อว่า เทอร์โบ ที่เคยก่อปฏิบัติการโดดข้ามเกมคล้ายๆกับที่ราล์ฟพยายามจะทำ เนื่องจากเทอร์โบเคยอยู่ในเกมที่เด็กๆโปรดปรานมาก และเทอร์โบก็เป็นตัวละครตัวโปรดของทุกคน จนกระทั่งมีเกมใหม่มมา ที่สนุกกว่า ทำให้เทอร์โบอิจฉา จนก่อการข้ามเกม จนทำให้ทั้งสองเกมถูกถอดปลั๊กไปทั้งคู่ และปฏิบัติการของเทอร์โบ ก็เป็นที่จดจำมาจนทุกวันนี้

ประเด็นสำคัญใหญ่ๆของหนังเลยคือการเป็นคนดีของราล์ฟนั้นไม่ค่อยมีคนเห็นคุณค่า แม้ท้ายที่สุดสิ่งที่ราล์ฟต้องการจะไม่ใช่ให้ทุกคนยอมรับตนเองในฐานะคนดี แต่การยอมรับฐานะของตนเองก่อนเป็นอันดับแรกคือสิ่งสำคัญที่สุด ในเรื่องเราจะเห็นหลายครั้งว่าราล์ฟนั้นพื้นฐานไม่ใช่คนจิตใจเลวร้าย กลับดูเป็นคนดีด้วยซ้ำ แต่เนื่องจากสิ่งที่ทำอยู่ทุกวันนั้นทำให้คนจดจำภาพวายร้ายมาตลอด ในตอนจบเมื่อราล์ฟนั้นเรียนรู้ที่จะยอมรับฐานะตนเอง และเห็นความสำคัญของงานตนเองแล้ว คนรอบๆตัวก็จะยอมรับตนเองด้วยเสมอ

ตัวละครของวาเนโลปี้นั้นคล้ายๆกับเด็กมีปัญหาคนหนึ่งที่ไม่มีใครยอมฟัง การได้มาเจอกับราล์ฟนั้น วาเนโลปี้จึงรู้สึกได้เหมือนเจอเพื่อน เนื่องจากหลายอย่างที่คล้ายกัน ทั้งเป็นตัวปัญหาในเกม รวมถึงการไม่มีใครยอมรับ เมื่อทั้งสองคนช่วยเหลือกัน เริ่มมีน้ำใจให้กันสุดท้ายสิ่งที่ทั้งสองต้องการไม่ใช่เหรียญกล้าหาญรึเหรียญรางวัล แต่เป็นการหาคนที่จะมองเห็นและยอมรับในข้อเสียของตนเอง และสามารถกลบจุดด้อยต่างๆนั้นได้ในความแตกต่างกัน ทำให้เกิดมิตรภาพขึ้นระหว่างสองคนนี้ขึ้นมาได้


เฟลิกซ์นั้นอาจเป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่ยอมคุยกับราล์ฟ อุปนิสัยอาจดูเหมือนชอบอยู่ท่ามกลางคนที่รัก แต่การที่เฟลิกซ์ออกไปตามหาราล์ฟนั้น ทำให้เห็นว่าเฟลิกซ์นั้นไม่ได้ดีเพียงแค่บทบาทในเกมอย่างเดียว การตัดสินใจเพื่อช่วยเหลือเพื่อนๆในเกมถือว่าทำได้ยอดเยี่ยม แม้หลังจากเจอราล์ฟในคุกอาจมีน้อยใจบ้างที่มีแต่คนผลักไส แต่เมื่อหันมาเห็นราล์ฟที่อยู่ด้วยกันมานานเดือดร้อน เฟลิกซ์ก็พร้อมจะช่วยเหลือในสิ่งที่ตัวเองถนัดที่สุดเสมอ นั่นคืองานซ่อม

สิงที่ทำให้หนังเรื่องนี้เป็นมากกว่าคนร้ายพยายามเป็นคนดีคือ การไม่ใส่เหตุผลมาแบบยัดเยียด ทุกตัวละครมีมิติ มีความคิด มีเหตุผลในสิ่งที่ทำลงไป ช่วงไคลแม็กซ์ของเรื่องคือส่วนที่พีคมากๆ เมื่อราล์ฟที่ทุกคนมองว่าไม่ดีมาตลอด ตัดสินใจทำบางอย่างเพื่อช่วยเหลือเพื่อนตัวน้อยของเขา จนผลที่ตามมาจะเปลี่ยนชีวิตของราล์ฟไปตลอด

คำขวัญวายร้าย
'ชั้นมันเลว นั่นมันก็ดีแล้ว ชั้นจะไม่มีทางดี แต่นั่นก็ไม่เลว ชั้นไม่อยากเป็นใครอื่นนอกจากตัวเอง'

ในเมื่อทุกวันนี้เราตัดสินคนจากการมองภายนอกมากขึ้น เราอาจไม่เห็นว่าเค้าทำเพราะหน้าที่ หรือการตัดสินใจเอาเอง เรามักจะเหมารวมไปว่าคนนั้นดี คนนั้นเลว การที่ตัวละครอย่างราล์ฟทำนั้น ทำให้เห็นว่าคนดีนั้นไม่ได้ถูกกำหนดจากหน้าที่ทำกระทำ แต่มาจากการตัดสินใจจากจิตใต้สำนึกต่างหากที่จะตัดสินว่าคนนั้นเป็นยังไง โดยเฉพาะการตัดสินใจกระทำเพื่อผู้อื่นต่างหากที่น่ายกย่องอย่างแท้จริง

ขอแค่เด็กคนนั้นชอบผม ผมคงไม่เลวนักหรอก !!