ทีแรกดูกล้องส่องทางไกลแถวผามออีแดง คราวนี้เลยลองเดินไปตรงค่ายทหารเพื่อจะดูทางขึ้น(หรือบันไดนาคราช) ปรากฏโดนล้อมรั้วลวดหนามตั้งแต่ค่ายทหารเลย ห่างอีกเป็นร้อยเมตรมั้งกว่าจะถึงบันไดนาคราช(ทางขึ้นเขาพระวิหาร) เลยถามเจ้าหน้าที่แถวนั้น เขาบอกห้ามเข้าไป แต่อ่านประวัติมา ศาลโลกตัดสินให้ตัวปราสาทเขาพระวิหารเป็นของกัมพูชา แต่บันไดนาคราช(ทางขึ้น)อยู่ฝั่งเรา เราก็ควรเดินเข้าไปได้ไม่ใช่เหรอ! แล้วทำไมทีนี้ เราโดนล้อมรั้วห่างจากบันไดนาคราชออกมาไกลเป็นร้อยเมตรอะ (กะระยะคร่าวๆนะ) โดนล้อมไม่ให้เข้าตั้งแต่ค่ายทหาร มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่

ถามชาวบ้านแถวนั้น เขาบอกว่าสิบปีก่อนยังไปและขึ้นเขาพระวิหารได้ แต่เดี๋ยวนี้ห้ามเข้าไปแม้แต่บันไดนาคราชทางขึ้น เลยงงว่า"มันทำไมอะไรยังไง" สรุปตอนนี้ บันไดนาคราชทางขึ้นเขาพระวิหารไม่ให้คนไทยไป (หรือคนเขมรได้ใช้แทนแล้ว หรือคนเขมรก็ยังไม่ได้ใช้อยู่ หรือว่าใครอยู่แถวนั้นกันแน่ จะเป็นเหมือน no man's land แล้ว) แต่ผมได้ยินเสียงคนพูดคุยปนเสียงหัวเราะ(เลยรั้วลวดหนามออกไป)ดัง"แว่วมาไกลๆ"แต่ไม่เห็นตัวคนนะ โดยเฉพาะเสียงผู้หญิงหัวเราะ (ถ้าคนไทยโดนห้ามขนาดนี้ เสียงที่ได้ยินหลังรั้วอยู่ไกลๆ คงไม่ใช่คนไทยแหงๆ)

คำถามคือ ทำไมเราถึงโดนกันสิทธิ์ในเขตเรา แต่เห็นคนเขมรก็ขึ้นไปเที่ยวปราสาทเขาพระวิหารกันปกติ ซึ่งนั่นก็เป็นสิทธิ์ของเขา แล้วทำไมบันไดนาคราชทางขึ้นอยู่ฝั่งเรา เราไม่มีสิทธิ์เดินไปดูล่ะ ทีปราสาทอยู่บนเขาฝั่งกัมพูชา เขายังไปได้ เราก็ควรไปของเราได้ไม่ใช่เหรอครับ

สอบถามหน่อยนะครับ

ขอบคุณครับ