เเฟนเราเป็นคนชอบเล่นบอลมากค่ะ มีงานเเข่งบอลเขาก็ลงเเข่งตลอดถึงจะเป็นตัวสำรองก่อนเขาก็ลง เขาดูมีความสุขค่ะเวลาเล่าเรื่องเขาเล่นบอลให้เราฟัง เราก็ยิ้มตามเขานะคะเเล้วก็คุยกับเขาเรื่องบอลไปตามประสา เเต่เดี๋ยวนี้เขาต้องไปซ้อมบอลทุกวันค่ะเพราะเขาอยากเข้าทีมให้ได้เเม่เขาก็สนับสนุนค่ะเตรียมของไปซ้อมให้ตลอด เขาไปซ้อมตั้งเเต่17.00-19.45 เกือบๆ3ชม.ค่ะ เเต่เรากลับรู้สึกไม่อยากให้เขาไปซ้อมเพราะความเห็นเเก่ตัวของเราที่อยากให้เขาอยู่คุยกับเรา เเต่เราก็เข้าใจเขานะคะว่ามันคือสิ่งที่เขาชอบ เเต่เราก็ยังอยากได้เวลาอยู่ดี เขาซ้อมเสร็จเขาก็รีบวิ่งมาจากสนามทักมาหาเราว่า มาเเล้วๆ เพราะเขากลัวเราจะรอนาน เราทะเลาะเรื่องบอลหลายรอบมากค่ะเพราะเราเองที่เริ่มตลอดกับเรื่องนี้ เค้าอยากเลิกรู้สึกเห็นเเก่ตัวเเบบนี้ค่ะ เราต้องทำยังไงดีคะ ให้เข้าใจในสิ่งที่เขาชอบเพราะเขาก็ซ้อมไม่กี่ชม.เอง เเต่เราคิดถึงเขามากปิดเปิดเเชทดูว่าเมื่อไหร่เขาจะทักมาหาเรา เรารู้สึกผิดนะคะที่เรางี่เง้ากับเรื่องเเบบนี้ ช่วยหน่อยนะคะให้เราคิดเเบบไหนดีถึงจะให้เขาไปซ้อมบอลได้เเบบสบายใจ