พูดมาละก็จะร้องไห้ค่ะ พิมไปร้องไห้ไป พ่อแม่ไม่เห็นจะช่วยอะไรเลยค่ะ
เราเป็นผู้ญที่โดนพี่ชายตีมาตั้งแต่จำความได้
โดนตบ โดนตีน โดนกระทืบเหมือนไม่ใช่คน
อยากตบก็ตบ ต่อยจนปากแตก ละร่างกายมันจำมันกลัว
เวลาพี่ชายจะตบร่างกายก็จะหวาดกลัว ทั้งๆที่เราอยากสู้
เราเคยสู้ทุกครั้งเลยค่ะ แต่ไม่ชนะหรอกค่ะ หลับตาสู้อะจะไปชนะได้ไง
สมเพชด้วยเองต้องทำไงดีค่ะ
ต้องแจ้งความจำมันดีไหมค่ะ มันขี้ขโมย ชอบโกหกด้วยค่ะ
เคยมีแฟนแต่เขาก็เลิกกันมันไปเพราะมันตีแฟนมัน
ละมีประโยคนุงที่พี่ผู้ญคนนั่นบอกเราคือ ผู้ชถ้ากล้าตีเราได้คือมันก็จะมีครั้งที่สอฃตามมา
ส่วนซิงที่เสียให้ก็ถือซะว่าให้หมามันกิน ตอนนี้พี่คนนั่นชีวิตก็ดีค่ะ เธอมีแฟนใหม่มีความสุขดี
และไม่ติดต่อกันพี่เราอีก
พี่เราเป็นคนในบ้านมันเลิกคบไม่ได้เหมือนแฟนมันต้องเจอทุกวัน
รังแกเราตั้งแต่เกิดจนตอนนี้เราทำอะไรไม่ได้เลยนอกจากนอนร้องไห้ค่ะ
ชาวบ้านข้างบ้านเขารู้ดีว่าเราคือกระสอบทราย
เรารู้สึกแย่ โดนตบ โดนตีอยู่ได้โดนลงไม้ลงมือ เราสูงแค่159เอง พี่เรา170+
พ่อแม่ไม่เห็นช่วยอะไรหนูเลยอะ พ่อไปทางแม่ไปทาง พ่อด็ติดยา แม่ก็ทำแต่งาน
พี่ก็รังแกเราตลอด ทรมาณมากเลย ทั้งสงสารตัวเองละสมเพช
อยากแจ้งความแม่ก็บอกว่าจะไม่มีคนคบนะ ทำร้ายชื่อเสียงพี่ตัวเอง
มันจะเป็นบาป ละปล่อยให้เราโดนพี่รังแกต่อไป
เราจะทำไงดีค่ะ เราโดนตีอย่างเดียวเลย


สมเพชตัวเองจัง อ่อนแอเองน่าจะเกิดมาเป็รผู้ชเนอะ จะได้สู้มันได้