สวัสดีค่ะ เนื่องจากตอนนี้ตัว จขกท ก็ไม่สามารถหาทางออกให้ตัวเองได้ว่า ควรจะทำอย่างไรต่อไป
เลยอยากจะปรึกษาความเห็นของเพื่อนๆ เกี่ยวกับสถานการณ์ของตัว จขกท ตอนนี้ดูค่ะ
อยากทราบว่าเพื่อนๆมีความเห็นกันอย่างไรบ้าง ...เรื่องค่อนข้างยาว รบกวนช่วยอ่านกันหน่อยนะคะ ขอบคุณค่ะ
เริ่มก็คือ ครอบครัวของ จขกท มีกัน 4 คนค่ะ
คุณพ่อ คุณแม่ จขกท และน้องสาว โดย จขกท นั้นอายุประมาณ 20 ปลายๆ เรียนจบ และทำงานแล้ว
ส่วนน้องสาวนั้นยังอยู่ชั้นประถมค่ะ
ครอบครัวของ จขกท มีปัญหากันมานานแล้วค่ะ คุณพ่อและคุณแม่มักจะมีเรื่องให้ทะเลาะกันตลอด
ตั้งแต่ จขกท เติบโตขึ้นมาจำความได้ ก็เห็นคุณพ่อคุณแม่ทะเลาะเป็นเรื่องปกติแล้ว
คุณแม่นั้นเป็นคนค่อนข้างเจ้าอารมณ์ค่ะ ปากร้ายใจดี แต่คุณแม่จะเป็นคนที่รับผิดชอบเกือบทุกอย่างในบ้าน
ส่วนคุณพ่อนั้นใจดีเงียบๆ แต่หัวรั้น และมองโลกในแง่ร้าย ชอบดื่ม พอดื่มก็มักจะชอบหาเรื่องคุณแม่เสมอ
เป็นปัญหาแบบนี้แหละค่ะ คร่าวๆ วนไปทุกๆปี แม้ว่าจะมีน้องสาวเกิดขึ้นมา หรือทั้งคู่อายุมากขึ้น มันก็ไม่มีท่าจะเบาลง
ตัว จขกท นั้นก็เคยเจอช่วงชีวิตที่ยากลำบากกับเรื่องในครอบครัว จนมีช่วงนึงที่คล้ายจะเป็นโรคซึมเศร้า
คิดแต่เรื่องฆ่าตัวตาย และพยายามทำร้ายตัวเองตลอดเวลา (ช่วงวัยรุ่นนะคะ เหมือนจะเรียกร้องความสนใจจากพ่อแม่
แต่กลายเป็นจุดประเด็นให้เค้าทะเลาะกัน และโทษกันไปมา ) แต่พอเรามีน้องสาว
เราก็คิดได้ค่ะว่าเราจะต้องอยู่ดูแลเค้า เราเลยเริ่มที่ปล่อยวาง และอดทนกับทุกๆอย่างมากขึ้น
เมื่อไม่นานมานี้ เกิดการทะเลาะครั้งใหญ่ขึ้นอีกค่ะ ครั้งนี้ใหญ่มากๆ มีการทำร้ายร่างกายกันด้วย
และทำให้คุณพ่อออกจากบ้านไปค่ะ โดยเราพอจะทราบอยู่แล้วว่า เขาอยากจะออกไปมานานแล้ว
แต่เพียงติดเรากับน้อง โดยเหตุผลก็คือ อยากไปใช้ชีวิตของตัวเอง
ไม่อยากจะมานั่งแคร์ครอบครัวอีกแล้ว ซึ่งเรานั้นก็ทราบมานานจึงมีเวลาที่จะพอทำใจ
แต่ในส่วนของคุณแม่นั้นเสียใจมากค่ะ แต่ก็ต้องปล่อยให้เค้าออกจากบ้านไป
ส่วนตัวเรานั้น เพราะเห็นพ่อแม่ทะเลาะกันมาตลอด เราก็คิดไว้อยู่แล้วว่ามันอาจจะมีวันนี้
อีกทั้ง พ่อแม่ไม่ค่อยมีส่วนในชีวิตเราค่ะ ปัญหาเกือบทั้งหมดในชีวิตเรานั้น เราต้องก้าวผ่านไปเอง
มันเลยกลายเป็นปมเราด้วย ว่าเราเลยไม่ค่อยแชร์ปัญหาในชีวิตให้เค้าฟัง
เหตุผลที่เราปล่อยให้คุณพ่อออกไป และไม่รั้งไว้ เพราะเราอยากให้เค้าทำในสิ่งที่เค้ามีความสุขค่ะ
โดยที่เราเองก็โตมากพอที่จะอยู่ดูแลคุณแม่ และน้องสาวไว้เองได้ อีกอย่างคือ คนอยากจะไป ถึงรั้งเอาไว้ ก็คงไม่มีใครมีความสุข
ตอนนี้ก็ผ่านมาซักพักแล้วที่คุณพ่อออกไป เรื่องมันเกิดขึ้นเพราะว่า
คุณน้า (น้องสาวคุณพ่อ) ได้มาบอกกับคุณแม่ว่า คุณพ่อมีอาการแปลกๆ เหมือนระแวงทุกอย่าง
เอาข้าวเอาน้ำไปให้ ถ้าน้ำเปิดขวดอยู่ก็จะไม่กินค่ะ เหมือนเค้าคิดในหัวว่ามีคนคิดจะทำร้ายเค้าตลอดเวลา
ขอบอกไว้ก่อนเลยค่ะ คือคุณพ่อเราก็แปลกมาตั้งแต่เราจำความได้แล้วละคะ
จะขี้ระแวง และหาเรื่องคุณแม่ตลอด ไม่พอใจเวลาคนอื่นเข้าบ้าน หมายถึงว่า ต่อหน้าคนอื่น จะเป็นคนสุภาพ พูดจาดีด้วยนะคะ
แต่พออยู่กันในครอบครัว ความโมโหจะมาลงที่คุณแม่ทันทีค่ะ จะไม่ชอบให้ใครหยิบจับของๆเค้าด้วยค่ะ
ถึงจะเป็นลูกหรือคนในบ้านก็ตาม ซึ่งหลายๆสิ่งที่เค้าเป็นนี่ละค่ะ ที่ทำให้มันเป็นเหตุของการทะเลาะ
ตอนแรกเราก็คิดว่า อาจจะเพราะเค้าอยู่กับคุณแม่เลยอาจจะมีอาการแบบนี้
ถ้าปล่อยให้เค้าอยู่คนเดียว แล้วใช้ชีวิตเองแบบที่เค้าเคยพูดว่าอยากทำ เค้าอาจจะสบายใจ และมีความสุขมากขึ้นค่ะ
แต่ตอนนี้เราเริ่มรู้สึกกังวลค่ะ ว่าเค้าอาจจะมีอาการทางจิตรึเปล่า ?
เพราะหลายๆอย่างที่เค้าคิดในหัวนั้น มันค่อนข้างคนละเรื่องกับสิ่งที่เกิดขึ้นเลยค่ะ
เค้าคุยกับเราดี แต่กับญาติเค้าก็พูดว่า เราไล่เค้าออกจากบ้าน ทั้งๆที่ความจริงแล้วเรากับก็พยายามรั้งเค้าไว้
แต่เค้าก็ไม่ฟังเลย และเค้าไม่ยอมไปหาหมอแน่ๆค่ะ
ส่วนที่บ้านเราตอนนี้ เพราะคุณพ่อยังคุยกับเราและน้องสาว คุณแม่ก็เลยค่อนข้าง
จะกดดันให้เรากับน้อง ไปพูดให้พ่อเค้ากลับมาบ้านตลอด บางทีก็เหมือนโทษเราอ่ะค่ะ ที่เราทำให้พ่อกลับมาไม่ได้
ซึ่งเราก็ไม่อยากจะไปพูดกับคุณพ่อค่ะ เพราะเราเองก็ไม่อยากให้เค้าเตลิดไปไกลอีก
ซึ่งตอนนี้เราก็อยากจะถามเพื่อนๆว่า
1. คือเราไม่สามารถให้คุณพ่อไปหาหมอได้เองแน่ๆค่ะ เราควรจะเข้าไปปรึกษาจิตแพทย์ก่อนไหมคะ มันจะช่วยได้ไหม ?
2. เราควรจะรับมือกับคุณแม่ยังไงดี ให้เค้าพอจะที่ทำใจ หรือเผื่อใจไว้บ้าง
เราไม่ได้หวังเรื่องให้เค้ากลับมาดีกันค่ะ เพราะเราสามารถดูแลแม่กับน้องได้ (ถึงตอนนี้แม่จะดูไม่ต้องการเราเลย)
แต่เราแค่อยากให้คุณพ่อดีขึ้น และสามารถใช้ชีวิตให้มีความสุขขึ้นได้ แค่นั้นเอง
ขอบคุณสำหรับคนที่อ่านจนจบค่ะ ขอบคุณมากๆค่ะ
ปัญหาครอบครัว เข้าไปปรึกษาจิตแพทย์จะช่วยได้ไหม ?
เลยอยากจะปรึกษาความเห็นของเพื่อนๆ เกี่ยวกับสถานการณ์ของตัว จขกท ตอนนี้ดูค่ะ
อยากทราบว่าเพื่อนๆมีความเห็นกันอย่างไรบ้าง ...เรื่องค่อนข้างยาว รบกวนช่วยอ่านกันหน่อยนะคะ ขอบคุณค่ะ
เริ่มก็คือ ครอบครัวของ จขกท มีกัน 4 คนค่ะ
คุณพ่อ คุณแม่ จขกท และน้องสาว โดย จขกท นั้นอายุประมาณ 20 ปลายๆ เรียนจบ และทำงานแล้ว
ส่วนน้องสาวนั้นยังอยู่ชั้นประถมค่ะ
ครอบครัวของ จขกท มีปัญหากันมานานแล้วค่ะ คุณพ่อและคุณแม่มักจะมีเรื่องให้ทะเลาะกันตลอด
ตั้งแต่ จขกท เติบโตขึ้นมาจำความได้ ก็เห็นคุณพ่อคุณแม่ทะเลาะเป็นเรื่องปกติแล้ว
คุณแม่นั้นเป็นคนค่อนข้างเจ้าอารมณ์ค่ะ ปากร้ายใจดี แต่คุณแม่จะเป็นคนที่รับผิดชอบเกือบทุกอย่างในบ้าน
ส่วนคุณพ่อนั้นใจดีเงียบๆ แต่หัวรั้น และมองโลกในแง่ร้าย ชอบดื่ม พอดื่มก็มักจะชอบหาเรื่องคุณแม่เสมอ
เป็นปัญหาแบบนี้แหละค่ะ คร่าวๆ วนไปทุกๆปี แม้ว่าจะมีน้องสาวเกิดขึ้นมา หรือทั้งคู่อายุมากขึ้น มันก็ไม่มีท่าจะเบาลง
ตัว จขกท นั้นก็เคยเจอช่วงชีวิตที่ยากลำบากกับเรื่องในครอบครัว จนมีช่วงนึงที่คล้ายจะเป็นโรคซึมเศร้า
คิดแต่เรื่องฆ่าตัวตาย และพยายามทำร้ายตัวเองตลอดเวลา (ช่วงวัยรุ่นนะคะ เหมือนจะเรียกร้องความสนใจจากพ่อแม่
แต่กลายเป็นจุดประเด็นให้เค้าทะเลาะกัน และโทษกันไปมา ) แต่พอเรามีน้องสาว
เราก็คิดได้ค่ะว่าเราจะต้องอยู่ดูแลเค้า เราเลยเริ่มที่ปล่อยวาง และอดทนกับทุกๆอย่างมากขึ้น
เมื่อไม่นานมานี้ เกิดการทะเลาะครั้งใหญ่ขึ้นอีกค่ะ ครั้งนี้ใหญ่มากๆ มีการทำร้ายร่างกายกันด้วย
และทำให้คุณพ่อออกจากบ้านไปค่ะ โดยเราพอจะทราบอยู่แล้วว่า เขาอยากจะออกไปมานานแล้ว
แต่เพียงติดเรากับน้อง โดยเหตุผลก็คือ อยากไปใช้ชีวิตของตัวเอง
ไม่อยากจะมานั่งแคร์ครอบครัวอีกแล้ว ซึ่งเรานั้นก็ทราบมานานจึงมีเวลาที่จะพอทำใจ
แต่ในส่วนของคุณแม่นั้นเสียใจมากค่ะ แต่ก็ต้องปล่อยให้เค้าออกจากบ้านไป
ส่วนตัวเรานั้น เพราะเห็นพ่อแม่ทะเลาะกันมาตลอด เราก็คิดไว้อยู่แล้วว่ามันอาจจะมีวันนี้
อีกทั้ง พ่อแม่ไม่ค่อยมีส่วนในชีวิตเราค่ะ ปัญหาเกือบทั้งหมดในชีวิตเรานั้น เราต้องก้าวผ่านไปเอง
มันเลยกลายเป็นปมเราด้วย ว่าเราเลยไม่ค่อยแชร์ปัญหาในชีวิตให้เค้าฟัง
เหตุผลที่เราปล่อยให้คุณพ่อออกไป และไม่รั้งไว้ เพราะเราอยากให้เค้าทำในสิ่งที่เค้ามีความสุขค่ะ
โดยที่เราเองก็โตมากพอที่จะอยู่ดูแลคุณแม่ และน้องสาวไว้เองได้ อีกอย่างคือ คนอยากจะไป ถึงรั้งเอาไว้ ก็คงไม่มีใครมีความสุข
ตอนนี้ก็ผ่านมาซักพักแล้วที่คุณพ่อออกไป เรื่องมันเกิดขึ้นเพราะว่า
คุณน้า (น้องสาวคุณพ่อ) ได้มาบอกกับคุณแม่ว่า คุณพ่อมีอาการแปลกๆ เหมือนระแวงทุกอย่าง
เอาข้าวเอาน้ำไปให้ ถ้าน้ำเปิดขวดอยู่ก็จะไม่กินค่ะ เหมือนเค้าคิดในหัวว่ามีคนคิดจะทำร้ายเค้าตลอดเวลา
ขอบอกไว้ก่อนเลยค่ะ คือคุณพ่อเราก็แปลกมาตั้งแต่เราจำความได้แล้วละคะ
จะขี้ระแวง และหาเรื่องคุณแม่ตลอด ไม่พอใจเวลาคนอื่นเข้าบ้าน หมายถึงว่า ต่อหน้าคนอื่น จะเป็นคนสุภาพ พูดจาดีด้วยนะคะ
แต่พออยู่กันในครอบครัว ความโมโหจะมาลงที่คุณแม่ทันทีค่ะ จะไม่ชอบให้ใครหยิบจับของๆเค้าด้วยค่ะ
ถึงจะเป็นลูกหรือคนในบ้านก็ตาม ซึ่งหลายๆสิ่งที่เค้าเป็นนี่ละค่ะ ที่ทำให้มันเป็นเหตุของการทะเลาะ
ตอนแรกเราก็คิดว่า อาจจะเพราะเค้าอยู่กับคุณแม่เลยอาจจะมีอาการแบบนี้
ถ้าปล่อยให้เค้าอยู่คนเดียว แล้วใช้ชีวิตเองแบบที่เค้าเคยพูดว่าอยากทำ เค้าอาจจะสบายใจ และมีความสุขมากขึ้นค่ะ
แต่ตอนนี้เราเริ่มรู้สึกกังวลค่ะ ว่าเค้าอาจจะมีอาการทางจิตรึเปล่า ?
เพราะหลายๆอย่างที่เค้าคิดในหัวนั้น มันค่อนข้างคนละเรื่องกับสิ่งที่เกิดขึ้นเลยค่ะ
เค้าคุยกับเราดี แต่กับญาติเค้าก็พูดว่า เราไล่เค้าออกจากบ้าน ทั้งๆที่ความจริงแล้วเรากับก็พยายามรั้งเค้าไว้
แต่เค้าก็ไม่ฟังเลย และเค้าไม่ยอมไปหาหมอแน่ๆค่ะ
ส่วนที่บ้านเราตอนนี้ เพราะคุณพ่อยังคุยกับเราและน้องสาว คุณแม่ก็เลยค่อนข้าง
จะกดดันให้เรากับน้อง ไปพูดให้พ่อเค้ากลับมาบ้านตลอด บางทีก็เหมือนโทษเราอ่ะค่ะ ที่เราทำให้พ่อกลับมาไม่ได้
ซึ่งเราก็ไม่อยากจะไปพูดกับคุณพ่อค่ะ เพราะเราเองก็ไม่อยากให้เค้าเตลิดไปไกลอีก
ซึ่งตอนนี้เราก็อยากจะถามเพื่อนๆว่า
1. คือเราไม่สามารถให้คุณพ่อไปหาหมอได้เองแน่ๆค่ะ เราควรจะเข้าไปปรึกษาจิตแพทย์ก่อนไหมคะ มันจะช่วยได้ไหม ?
2. เราควรจะรับมือกับคุณแม่ยังไงดี ให้เค้าพอจะที่ทำใจ หรือเผื่อใจไว้บ้าง
เราไม่ได้หวังเรื่องให้เค้ากลับมาดีกันค่ะ เพราะเราสามารถดูแลแม่กับน้องได้ (ถึงตอนนี้แม่จะดูไม่ต้องการเราเลย)
แต่เราแค่อยากให้คุณพ่อดีขึ้น และสามารถใช้ชีวิตให้มีความสุขขึ้นได้ แค่นั้นเอง
ขอบคุณสำหรับคนที่อ่านจนจบค่ะ ขอบคุณมากๆค่ะ