ผมจะเล่าชีวิตประจำวัน ผมก่อนนะครับ
คือชีวิตผมเป็นคนชอบอยู่แต่หน้าจอคอมพิวเตอร์ ถ้าวันไหนหยุดก็จะ อยู่บ้าน เล่นคอม อยู่แต่หน้าจอคอมตลอด
เพราะมันทำให้คลายเครียดได้และมีความสุข สามารถอยู่ได้ทั้งวัน
วันๆนึงก็จะ เล่นเฟส ดูข่าวสารต่างๆ แล้วก็ไปดูยูทูปต่อ พวกคลิปฮาๆ เพราะมันทำให้คลายเครียด
เมื่อไม่มีอะไรดูแล้วก็จะไปเล่นเกม เล่นเกมเสร็จ ก็ชอบเปิดเพลง เล่นเฟส เลื่อนดูข่าวสารต่างๆไปเรื่อยๆ
ถ้าหิวก็สั่งข้าวมากินที่หน้าจอคอม หรือไปซื้อของกินที่เซเว่น เวลานอน ถ้าง่วงก็จะนอนเลย หรือเมื่อไม่มีไรทำแล้ว ดูอะไรจะหมด ก็จะนอน
แต่เมื่อก่อนช่วงมัธยมเป็นคนนอนไม่ค่อยหลับ ตอนนอนจะคิดมากตลอด สมองจะคิดอะไรไปเรื่อยตลอด ต้องพยายามหยุดคิด ถึงจะนอนหลับ

ช่วงมัธยม ผมขาดบ่อยมาก ขาดจนติด มส. หรือเข้าห้องปกครอง จนอาจารย์ให้มาเซ็นต์ใบเช็คชื่อทุกวันตอนเช้า
ผมขาดบ่อย เพราะผมรู้สึกมันน่าเบื่อ ต้องไปแต่เช้า ต้องรอเข้าแถว สวดมนต์ ฟังอาจารย์บ่น
พอถึงคาบเรียน อาจารย์มาสอนช้า หรือไม่มาสอนเลยบ่อยมาก วิชานั้นก็จะว่างเลยรู้สึกน่าเบื่อ รู้งี้ไม่มา นั่งเล่นคอมอยู่บ้านดีกว่า
อาจารย์สอนก็ไม่ค่อยรู้เรื่อง ช่วงมัธยม ชอบวิชาแค่อังกฤษกับคอมเท่านั้น เพราะรู้สึกว่ามันง่าย เวลาสอบผมได้คะแนนสูงตลอด
ส่วนวิชาที่ไม่ชอบก็ได้แค่ผ่าน เพื่อนยังตกใจ ขาดบ่อย ทำไมเก่งจัง แล้วเมื่อ ร.ร มีกิจกรรมผมก็จะขาดทันที เพราะมันน่าเบื่อ
ต้องมานั่งฟังอะไรก็ไม่รู้ทั้งวัน น่าเบื่อมาก ง่วงก็ง่วง
ตอนมัธยมมีเพื่อนเยอะนะแต่ไม่สนิทสักคน เป็นคนพูดน้อยมากๆ แต่เพื่อนก็ชวนคุยบ้าง ผมก็คุยส่วนมากคุยแต่เรื่องเกมกับเรื่องเรียน ช่วงมัธยมติดเกมมาก

ส่วนเรื่องเรียน มหาลัย สังคม ผมเป็นคนพูดไม่เก่ง พูดน้อยมากหรือไม่พูดเลย จะพูดเมื่อสงสัย เช่น วิชาต่อไปเรียนอะไร ครูสอนมั้ย ?
หรือเรื่องที่ผมรู้จากในอินเทอรเน็ต เพื่อนในห้องส่วนมาก อายุเยอะแล้ว
เวลาผมอยู่กับกลุ่มเพื่อนๆ ผมจะไม่พูดเลย เพราะไม่รู้จะพูดอะไร เค้าคุยกันแต่เรื่องที่เราไม่รู้
แล้วผมก็จะนั่งเงียบอย่างเดียว มองเค้าคุยกันอย่างเดียว ไม่มีใครอยากคุยหรือชวนคุยด้วย ได้แต่นั่งฟัง
และผมก็จะรู้สึกไร้ค่า น่าเบื่อ รู้สึกไม่มีใคร โดดเดี่ยว อยากให้เวลาผ่านไปไวๆ

ผมชอบไปเรียนนะโดยเฉพาะคอม รู้สึกว่ามันง่ายและถนัด แต่เวลาอาจารย์มาสอนช้า ผมไม่ชอบเลยมันน่าเบื่อ เบื่อการที่ต้องมานั่งรออาจารย์
ผมก็ต้องไปนั่งกลุ่มเพื่อนๆที่เค้าคุยกัน เพ่ือรออาจารย์มา แล้วความรู้สึกนี้มาอีกแล้ว รู้สึกตัวเองไร้ค่า ไม่มีใครสนใจ น่าเบื่อ ได้แต่นั่งมองเค้าคุยกัน
ผมเลยไปนั่งรอที่อื่นอยู่คนเดียว มันสบายใจกว่า
เวลาเพื่อนจะชวนคุยก็ต่อเมื่อถามเรื่องงานเท่านั้น เช่น ทำงานนี้เสร็จยังเอามาลอกหน่อย หรือวิชาคอม เพื่อนก็จะมาถามอันนี้ทำยังไง สอนหน่อย
แล้วกีฬาสีผมก็ไม่ชอบ กีฬาสีมันน่าเบื่อมาก ต้องมาเดินขบวน ร้อนก็ร้อน
ผมไปเพื่อเช็คชื่อเท่านั้น ไม่ได้ทำอะไร เดินไปเดินมา นั่งดูเค้าเล่นกีฬา กีฬาไม่ลง ไม่ชอบเล่นกีฬา ไม่ชอบเวลาคนเยอะ มันดูวุ่นวาย

ผมไม่ชอบความรู้สึกนี้เลย เวลาอยู่กับกลุ่มเพื่อน ไม่มีใครสนใจเรา ตัวคนเดียว ไม่มีตัวตนในกลุ่ม ไม่รู้จะทำอะไร นั่งมองอะไรไปเรื่อย
ผมเป็นโรคซึมเศร้าหรือโลกส่วนตัวสูง หรือเป็นทั้งสองอย่างช่วยบอกผมที
ผมเคย นอนร้องไห้ทั้งคืน เรื่องชีวิตตัวเอง เรื่องครอบครัว เคยคิดอยากฆ่าตัวตายด้วย เพราะไม่รู้จะอยู่ไปทำไม เบื่อชีวิต แต่ไม่กล้าพอ กลัวเจ็บ ได้แค่คิด
แต่ถ้าผมมีเงินเยอะๆ ชีวิตผมคงดีขึ้นกว่านี้ ผมจะซื้อของที่อยากได้ให้หมด ชีวิตผมได้แค่เล่นคอมที่บ้านไปวันๆ แต่ก็มีความสุขกับการเล่นคอม
ถ้าไม่มีคอมก็ไม่รู้จะทำอะไรนอกจากนอนหรือดูทีวี ถ้าออกไปข้างนอกมันก็ไม่มีอะไรที่ทำให้สนุกกว่าการเล่นคอม เล่นเฟส ดูยูทูป ดูหนัง ฟังเพลง เล่นเกม