เขียนถูกผิดอ่านยากยังไงขออภัยด้วยนะครับ เขียนครั้งแรก
ผมกับแฟนคบกันมาเข้าปีที่ 4 แล้ว เราทั้งคู่เรียนมหาลัยเดียวกันตอนเรียนมัธยมปลายก็เรียนที่เดียวกัน มาอยู่กท. ผมก็อยู่บ้านญาติแฟนกับแฟน แต่พอมาช่วงหลังๆเหมือนความสัมพันธ์เริ่มเบื่อกัน คบกันมา 4 ปี ทะเลาะกันตลอด อีกฝ่ายชอบบ่น ขี้หงุดหงิด และเป็นคนด่าแรกมาก แต่เขาช่วยเหลือผมหลายอย่างมาก มีปัญหาอะไรก็ช่วยทุกอย่าง ต่างคนต่างช่วยเหลือกัน หลายๆครั้งก็น้อยใจพยายามปรับความเข้าใจกันหลายๆเรื่องแล้ว แต่ก็เหมือนเดิม จนช่วงก่อนปีใหม่ ก็ทะเลาะกันหนัก ต่างคนต่างไม่คุยกัน นอนคนละห้องกันเป็นเดือน สิ้นปีผมจะกลับบ้าน ตจว. ก็ตอนแรกคุยกันว่าผมจะย้ายออกนะหลังปีใหม่ ตอนแรกเขาก็ไม่พูดอะไร พอผมกลับก็เริ่มมาง้อผม เริ่มตามผม บอกว่าขาดผมไม่ได้ ก็คุยกันผมก็บอกว่าอยากอยู่คนเดียวมากกว่าทนมาเยอะแล้ว เขาก็ไม่ยอม ช่วงสิ้นปีก่อนปีใหม่ ผมก็ได้ไปเจอคนหนึ่งอายุ 23 ปี แก่กว่าผม 3 ปี เรียนจบแล้ว เป็นเพื่อนของเพื่อนผมอีกทีนึง เป็นคนสุภาพ พูดเพราะ อ่อนโยน คุยแล้วรู้สึกดีมากๆด้วยรวมๆแล้วทุกอย่างดีหมด ตอนนั้นผมก็เลิกกับแฟนพอดี เขามาจากต่างจังหวัดมาเที่ยวตอนั้นก็คุยไม่ได้คิดอะไรมาก ก็คิดว่าเขามีแฟนแล้ว พอมาอีกวันเขาก็ขอจับมือผม และบอกว่ารู้สึกดีกับผมมาก ผมก็รู้สึกดีกับเขาเหมือนกัน ก็คุยกันทุกๆวันจนผมต้องกลับ กท. และช่วงนั้นแฟนผมง้อผมหนักมาก ผมตั้งใจจะย้ายไปอยู่หอเพื่อนสักพัก เพราะเรื่องหอค่าใช้จ่ายสูง จนกลับมา กท.แฟนผมก็โทรให้เข้าบ้าน พอกลับบ้านเขาก็เซอไพรซ์ผม ผมก็ดีใจนะ แต่ลึกๆผมไม่ได้รู้สึกเหมือนเดิมแล้ว เหมือนความรู้สึกผม เทไปให้อีกฝ่ายที่เพิ่งเข้ามาทั้งหมด และตอนนี้เขาก็รู้แล้วว่าผมกลับไปคืนดีกับแฟน แต่เขาบอกว่ายังเป็นเพื่อนกันได้ แต่เขาก็ไม่คุยกับผมเหมือนเดิม ผมควรทำยังไงดีครับ กับแฟนที่คบกันมานาน แต่ไม่ได้รู้สึกรักเหมือนเดิมแล้ว ความเข้าใจกันและกันมันไม่มีกันเลย เขาก็พยายามง้อทำให้ทุกอย่างเป็นเหมือนเดิม แต่ผมมองว่าทำไปก็ไร้ความหมายเพราะความรู้สึกผมมันไม่เหมือนเดิมแล้ว ก่อนหน้านี้ทะเลาะกันเขาไม่คิดจะง้อผม ไม่คิดจะปรับปรุงตัวเลย ผมก็อดทนมานาน ก็คิดไว้ตั้งนานแล้วว่าคนนี้ไม่น่าใช่ แค่คุยกันความเห็นอะไรก็ไม่ค่อยตรง
ปล.ขอโทษนะครับเป็นคนพูดไม่เก่งเลยไม่รู้จะอธิบายยังไงให้เข้าใจ
ช่วงเลิกกับแฟนมีคนเข้ามาและเรารู้สึกดีมากด้วย
ผมกับแฟนคบกันมาเข้าปีที่ 4 แล้ว เราทั้งคู่เรียนมหาลัยเดียวกันตอนเรียนมัธยมปลายก็เรียนที่เดียวกัน มาอยู่กท. ผมก็อยู่บ้านญาติแฟนกับแฟน แต่พอมาช่วงหลังๆเหมือนความสัมพันธ์เริ่มเบื่อกัน คบกันมา 4 ปี ทะเลาะกันตลอด อีกฝ่ายชอบบ่น ขี้หงุดหงิด และเป็นคนด่าแรกมาก แต่เขาช่วยเหลือผมหลายอย่างมาก มีปัญหาอะไรก็ช่วยทุกอย่าง ต่างคนต่างช่วยเหลือกัน หลายๆครั้งก็น้อยใจพยายามปรับความเข้าใจกันหลายๆเรื่องแล้ว แต่ก็เหมือนเดิม จนช่วงก่อนปีใหม่ ก็ทะเลาะกันหนัก ต่างคนต่างไม่คุยกัน นอนคนละห้องกันเป็นเดือน สิ้นปีผมจะกลับบ้าน ตจว. ก็ตอนแรกคุยกันว่าผมจะย้ายออกนะหลังปีใหม่ ตอนแรกเขาก็ไม่พูดอะไร พอผมกลับก็เริ่มมาง้อผม เริ่มตามผม บอกว่าขาดผมไม่ได้ ก็คุยกันผมก็บอกว่าอยากอยู่คนเดียวมากกว่าทนมาเยอะแล้ว เขาก็ไม่ยอม ช่วงสิ้นปีก่อนปีใหม่ ผมก็ได้ไปเจอคนหนึ่งอายุ 23 ปี แก่กว่าผม 3 ปี เรียนจบแล้ว เป็นเพื่อนของเพื่อนผมอีกทีนึง เป็นคนสุภาพ พูดเพราะ อ่อนโยน คุยแล้วรู้สึกดีมากๆด้วยรวมๆแล้วทุกอย่างดีหมด ตอนนั้นผมก็เลิกกับแฟนพอดี เขามาจากต่างจังหวัดมาเที่ยวตอนั้นก็คุยไม่ได้คิดอะไรมาก ก็คิดว่าเขามีแฟนแล้ว พอมาอีกวันเขาก็ขอจับมือผม และบอกว่ารู้สึกดีกับผมมาก ผมก็รู้สึกดีกับเขาเหมือนกัน ก็คุยกันทุกๆวันจนผมต้องกลับ กท. และช่วงนั้นแฟนผมง้อผมหนักมาก ผมตั้งใจจะย้ายไปอยู่หอเพื่อนสักพัก เพราะเรื่องหอค่าใช้จ่ายสูง จนกลับมา กท.แฟนผมก็โทรให้เข้าบ้าน พอกลับบ้านเขาก็เซอไพรซ์ผม ผมก็ดีใจนะ แต่ลึกๆผมไม่ได้รู้สึกเหมือนเดิมแล้ว เหมือนความรู้สึกผม เทไปให้อีกฝ่ายที่เพิ่งเข้ามาทั้งหมด และตอนนี้เขาก็รู้แล้วว่าผมกลับไปคืนดีกับแฟน แต่เขาบอกว่ายังเป็นเพื่อนกันได้ แต่เขาก็ไม่คุยกับผมเหมือนเดิม ผมควรทำยังไงดีครับ กับแฟนที่คบกันมานาน แต่ไม่ได้รู้สึกรักเหมือนเดิมแล้ว ความเข้าใจกันและกันมันไม่มีกันเลย เขาก็พยายามง้อทำให้ทุกอย่างเป็นเหมือนเดิม แต่ผมมองว่าทำไปก็ไร้ความหมายเพราะความรู้สึกผมมันไม่เหมือนเดิมแล้ว ก่อนหน้านี้ทะเลาะกันเขาไม่คิดจะง้อผม ไม่คิดจะปรับปรุงตัวเลย ผมก็อดทนมานาน ก็คิดไว้ตั้งนานแล้วว่าคนนี้ไม่น่าใช่ แค่คุยกันความเห็นอะไรก็ไม่ค่อยตรง
ปล.ขอโทษนะครับเป็นคนพูดไม่เก่งเลยไม่รู้จะอธิบายยังไงให้เข้าใจ