เมื่อเช้าเดินทางไปทำงานด้วยเรือคลองแสบแสบ
ใช้บริการจากท่าต้นทาง (วัดศรีบุญเรือง)

มีผู้หญิงคนนึงใส่เสื้อกันฝนเปียกชุ่มเดินตามลงเรือมา เราสองคนนั่งข้างกัน

พอลงเรือแล้วนั่งเรียบร้อย ด้วยความที่เสื้อกันฝนของคนข้างๆเปียกมาก
เราเลยหยิบทิชชู่ส่งให้แล้วพูดว่า เช็ดเสื้อกันฝนหน่อยได้มั้ยคะ เสื้อมันเปียก

... มีเพียงความเงียบจากคู่สนทนาและใบหน้าที่ดูจะไม่พอใจเราส่งกลับมา ...

เราว่าเราสุภาพมากนะ ร้องขอพร้อมบอกเหตุผล
แต่พอมองหน้าตีมึนของคู่สนทนาแล้ว
ก็ทำได้แค่ปรี้ดในใจแล้วจบบทสนทนาไป

ตามเจตนาเราไม่ได้ต้องการให้เช็ดจนเสื้อกันฝนแห้งสนิทอ่ะ
แค่ช่วยลูบๆเช็ดๆน้ำฝนที่มันเกาะอยู่ทิ้งออกไปบ้างเท่าที่จะสามารถ

ถ้าสถานการณ์เป็นการลงเรือมากลางทาง
แล้วคนที่ยืนข้างเราเสื้อกันฝนเปียกแบบนี้ เราก็คงไม่เอ่ยปากร้องขอ
แต่เหตุการณ์เมื่อเช้าเพราะลงมาจากต้นทาง  
ทั้งที่มีช่วงจังหวะที่ยืนรอเรือเข้าแต่ก็ปล่อยให้เสื้อเปียกชุ่มอยู่อย่างนั้น
ตอนที่เราขอคือตอนที่เรือยังอยู่ท่าต้นทางที่นั่งยังไม่เต็มยังขยับซ้ายขวาได้สบายๆ

......

กระทู้นี้แค่อยากฝากถึงใครก็ตาม
คนที่ใส่เสื้อกันฝนในวันฝนตกแล้วเดินทางด้วยขนส่งมวลชน
นอกจากจะเอาตัวเองรอดแล้ว (ฉันมีเสื้อกันฝน ฉันไม่เปียก ฉันรอด)

แค่อยากให้แคร์สังคมบ้าง รับผิดชอบต่อเพื่อนร่วมเดินทางบ้างสักนิด
ไม่ใช่ตัวเองไม่เปียกแล้วส่งมอบความเปียกให้ใครก็ได้ ยังไม่สงกรานต์ค่ะ อย่ารีบ !