พระอริยะที่เป็นบรรพชิตก็มี พระอริยะที่เป็นคฤหัสถ์ก็มี พระอริยะทั้งสองเพศนี้ศีลและวัตรภายนอกย่อมต่างกัน
คฤหัสถ์โสดาบัน มีเพียงศีล๕ แต่บรรพชิตโสดาบันต้องรักษาศีลวินัย ๒๒๗ หรือมากกว่านั้น..
ฉะนั้นในพุทธศาสนานี้จึงมีทั้งผู้ถือยาพิษไปได้โดยมือไม่มีแผล และผู้ไม่ถือยาพิษไปโดยมือก็ไม่มีแผล..
ผู้ถือยาพิษไปได้โดยมือไม่มีแผล เปรียบได้กับผู้กระทบสัมผัสสิ่งภายนอกอย่างบริสุทธิ์ก็มี
ส่วนผู้ไม่ถือยาพิษไป โดยมือตนก็ไม่มีแผล ก็เปรียบได้กับผู้ไม่กระทบสัมผัสสิ่งภายนอกหรือกระทบสัมผัสสิ่งภายนอกไม่ได้แม้ใจตนจะบริสุทธิ์แล้วก็มี..
บางครั้งชาวพุทธเราอาจเผลอตำหนิพระดีไปว่าชั่วเลว เพียงเพราะเอาศีลข้อห้ามภายนอกเล็กๆน้อยๆเป็นตัววัดเท่านั้น..