ต้องมีอาการหรือความรู้สึกแบบไหนคะ ถึงคิดว่าต้องพบจิตแพทย์

ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร ถามตัวเองว่า มันใช่หรอ ไม่มั้ง ก็ปรกติดี

แต่สุดท้ายก็พบว่าตัวเองอาจจะไม่ปรกติ ทั้งความคิด ความรู้สึก
เหมือนกับว่าอยู่ตัวคนเดียว ไม่ยินดียินร้ายต่อโลก ร้องให้ง่าย
คิดๆแล้วก็ตลก บางครั้งชีวิตก็ดูจะสั้นไป แต่บางครั้งชีวิตก็ดูจะยาวเกินไป
หลายครั้งที่ตกใจกับความคิดและการกระทำของตัวเอง นี่เรายัง ok อยู่หรือเปล่า
คนอื่นเค้ามีความคิดและใช้ชีวิตได้ยังไงกัน ทำไมเรารู้สึกแปลกแยก


หลายครั้งที่เราพูดกับตัวเอง ถ้าหายไปตอนนี้จะเป็นยังไงนะ
บางครั้งการเปิดประตูออกไปเจอผู้คนก็ยากกว่าการหายไปจากโลกด้วยซ้ำ
ความรู้สึกที่ทำให้สับสน วนเวียนพลัดเปลี่ยนกันเข้ามา ไม่เคยหายไปไหน
พยายามเปลี่ยนแต่สุดท้ายก็วนกลับมาที่เดิม

เราสับสนกับระบบความคิด ความรู้สึกของตัวเอง
เรากลัวความคิดตัวเอง ถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไป คงจะไปได้ไม่ไกล

ขอคำแนะนำทีค่ะ สับสนมากๆ
อยากใช้ชีวิตให้ดีกว่านี้ อยากเป็นประโยชน์ต่อคนอื่นบ้าง