สวัสดีครับ คือผมตามหาผู้หญิงคนหนึ่งที่ผมฝังใจมาก เป็นเหมือนรักแรกพบของผมเลยทีเดียว ผมเจอเธอครั้งแรกบนรถสองแถว เราลงที่เดียวกันที่บิ๊กซีเอ็กซ์ตร้าตรงแยกสาย3 เธอเป็นพนักงานบิ๊กซีครับ ผมรู้สึกหลงรักเธอตั้งแต่ครั้งนั้น แต่ผมก็ซื้อบื้อเกินไปที่ไม่ได้แอบถ่ายรูปเธอไว้  แล้วพอหลังจากนั้นวันที่30ธันวาคม ผมมาเจอเธอที่บิ๊กซีเพชรเกษม ผมงงเหมือนกันว่าเธอย้ายสาขาแล้วเหรอ แต่ผมก็อายเกินไปอีกไม่ได้ทักเธอทำได้แค่มองและเดินผ่านเธอไป พอกลับมาถึงบ้านผมคลั่งหละสิทีนี้ ยอมรับว่าตั้งแต่วันที่1มกราคม จนถึงวันนี้ผมไปบิ๊กซีทุกวันเพื่อมองหาเธอ แต่ไม่เจอเลยครับ ผมทำทุกอย่างถึงขนาดไปบนบาน พระพรหมตรงแยกคลองขวาง บนย่านาคที่วัดมหาบุศน์ แต่ก็ยังไม่เจออยู่ดี แต่ยอมรับว่าผมไปนั่งมองหาอยู่แค่ครึ่งวันเองครับ ไม่กล้าอยู่ทั้งวันกลัวพนักงานที่เฝ้าประตูตรงทางเข้าห้างมองแปลกๆ ผมไม่มีข้อมูลอะไรเลยครับ จำได้แต่รูปลักษณะ เธอผิวขาว สูง150ไม่เกิน155 ผอมบาง ผมยาวเคลียไหล่ ผมเธอไม่ตรงนะครับออกแนวหยักศก ทำไฮไลท์สีออกแดงที่ข้างหลังบริเวณปลายผม  หน้าตาดีออกน่ารัก ใบหน้าเล็กๆ อายุ19ถึง20ต้นๆ ลักษณะการเดินค่อนข้างช้า เดินเนิบๆ เวลาเธอมาทำงานจะสะพายกระเป๋าเฉียงข้างซ้ายใบเล็ก ผมจำใบหน้าเธอได้ติดตาเลยนะครับ ผมทุกข์ใจจริงๆครับ ปล่อยวางไม่ได้เลยเพราะมันฝังใจไปแล้ว ผมไม่เพื่อนหรือคนรู้จักที่ทำงานในห้างทั้งสองสาขานี้เลยครับ เป็นครั้งแรกในชีวิตครับที่ผมเป็นแบบนี้ ไม่ทราบว่ามีใครที่รู้จักกับคนในที่ทำงานในห้างสองสาขานี้ไหมครับ ผมอยากเจอเธออีกครั้งครับ ผมยอมแลกแล้วทุกอย่างขอแค่ได้เจอ ไม่ว่าเธออาจจะมีแฟนอยู่แล้ว ผมก็จะไม่แย่งเธอมาครับ ขอแค่ได้เจออีกครั้ง สักครั้งเดียวก็ยังดี ผมอยากถ่ายรูปเธอเก็บไว้หนะครับ   มันอาจฟังดูบ้าบอ ดูไร้สาระ แต่ผมจริงจังและจริงใจกับเธอจริงๆครับ สุดท้ายผมขอบคุณมากนะครับว่ารับฟังเรื่องของผม แต่ถ้าใครพอมีหนทางช่วยเหลือผมในการตามหาเธอ หรือข้อเสนอแนะต่างๆ ผมก็ขอบคุณมากนะครับ