วันที่26ธันวาคม แฟนบอกเลิกผมเพราะ เขาอยากอยู่คนเดียว ไม่อยากคิดอะไรมากไม่อยากไห้ใครเป็นหวง ไม่อยากคาดหวังอะไรกับผม วันนั้นผมยอมรับนะว่าร้องไห้หนักมาก เห็นหน้าเขาก็จะร้องแล้ว วันที่27ธันวาคมพอผมเจอเขาที่โรงเรียนน้ำตาผมถึงกลับไหล น้ำตาลูกผู้ชายถ้าไม่สำคัญจริงๆมันไม่ไหลหร็อกคับ ดีน่ะที่ผมมีเพื่อนที่ดี คอยปรอบ พอตอนเย็น เค้าทักมาว่า"ร้องไห้หาสิแตก"ผมเลยตอบไปว่า "ลมแรงมาก ลมเข้าตาไม่ได้ร้องไห้" ผมก็ไม่รู้น่ะว่าใครไปบอกเขา ผมสวนกลับไปว่า "โกหกไห้รักหาสิแตก" เขาบอก "ไม่เคยโกหกใครไห้รัก" ผมบอกไปว่า "กูโง่เองหลงรัก ผิดเองที่รัก"
คุยกันไปผมเลยบอกเขาว่า "กลับมาเป็นเหมือนเดิมได้มั้ย ลืมเธอไม่ได้หร็อก" เขาบอกผมว่า"ทำตามพี่บอกได้ป่ะล้ะ3ข้อ"ผมเด็ก ม.2 เขา ม.4 )
ผม:ไหนลองบอกมาซิ แฟนเก่า:ห้ามเล่นเฟสเวลาเรียน ห้ามงี่เง่า คิดถึงก็ไปหาที่โรงเรียน
ผม:ได้สิ สัญญา แฟนเก่า : ส่งอิโมจิหัวใจมา (ผมเปลี่ยนสีแชทกะอีโมจิ) ผมเลย"บอกฝันดีจะนอนล้ะ"
ข้ามมาวันที่6 มกราคม ผมเลยพิมไปว่า "Kha yai "มันแปลว่าขาใหญ่ ซึ่งเพื่อนชอบเรียกแฟนผมว่าขาใหญ่ ) ผมเลยเอาไปเรียก เขาเลยบอก "ไม่พอใจเลิกพอ" ผมเลยบอก"กวนก็ไม่ได้" เขาบล็อกแชทผม บอกว่าผมน่าลำคาญ
ผมควรจะทำไง ผมรักคนนี้ไปแล้วอ่ะ ตัดยาก ไม่มีทางจะตัด