การบ้านกับการเรียนเป็นของคู่กัน เมื่อมีการเรียนก็ต้องมีการบ้านเป็นธรรมดา การบ้านช่วยพัฒนาศักยภาพในตัวเด็ก แต่หากเด็กได้รับการบ้านที่เยอะเกินไปล่ะ จะเป็นอย่างไร?
1.เกิดการลอกมาส่ง
การบ้านที่เยอะมาก ทำให้เด็กเกิดการลอกมาส่ง เพื่อลดภาระงานให้ตนเอง คุณลองคิดดูสิว่าเด็กเรียนวันหนึ่งกี่วิชา และถ้าทุกวิชาให้การบ้านเด็กโดยคิดว่าครูคนอื่นไม่ให้การบ้าน ตนเลยให้การบ้านเด็กเยอะ ๆ และถ้าครูทุกคนคิดแบบนี้.. เท่ากับว่าเด็กก็จะมีภาระงานเพิ่มขึ้นมาก
2.เด็กไม่ได้ใช้ความคิดไตร่ตรองเท่าที่ควรจะเป็น
เมื่อการบ้านมหาศาลที่มากองรวมกันอยู่ตรงหน้า บางคนไม่อยากที่จะลอก หรือยังไม่มีต้นฉบับมาให้ลอก หรือเหตุผลอื่นที่ไม่สามารถลอกได้ เด็กก็จะรีบทำรีบเสร็จ โดยไม่ได้ทำจากความเข้าใจหรือความมุ่งมั่นที่แท้จริง แต่ทำเพื่อให้ได้ส่งไปเท่านั้น
3.ไม่ส่งเลย
ต่างคนต่างความคิด เด็กบางคนทำไม่ทัน หรือเพราะเหตุอื่น ๆ เด็กก็จะเกิดอาการที่เรียกว่า “เท” และผลที่ตามมาก็จะทำให้เด็กคนนั้น ๆ ติด 0 ติด ร.
นี่เป็นผลกระทบที่เคยเห็นมาและพอจะนึกออก และเมื่อเกิดเหตุการณ์แบบนี้แล้ว ก็จะเกิดคำพูดจากปากของคนที่เด็กเหล่านั้นเรียกว่า “ครู” หรือ “อาจารย์” ว่า..
..คนอื่นทำได้ ทำไมเธอทำไม่ได้??
คนเราความสามารถไม่เท่ากัน การเป็นครูที่ดีนั้นต้องเข้าใจถึงความแตกต่างระหว่างบุคคลของเด็กนักเรียน เราเรียนจิตวิทยาการเรียนการสอน จรรยาบรรณวิชาชีพมาทำไม ถ้าไม่นำมาใช้กับการสอนจริง ๆ
..เธอแบ่งเวลาไม่เป็นเอง
ในชีวิตการเป็นนักเรียน ในช่วงอายุขนาดนี้ การเรียนรู้ไม่ได้อยู่ในหนังสืออย่างเดียว และพัฒนาการทางสติปัญญา ต้องควบคู่กับพัฒนาการทางสังคมด้วย ถ้าคุณคิดว่าขนาดคุณหรือหลาย ๆ คนในช่วงวัยเรียน สามารถทุ่มเทเวลากับหนังสือ กับการบ้านได้ตลอด ลองมองดูบริบทของพัฒนาการทางสังคมสิ นั่นแหละคือสิ่งที่มีน้อยเกินไปในชีวิตที่ควรจะเป็น
..ถ้าไม่ไหวก็ลาออกไปสิ
เป็นความคิดที่คนเป็นครูไม่ควรคิดอย่างยิ่ง การที่เรามาเป็นครู เราไม่ได้มีหน้าที่สอนแค่หนังสือไม่ใช่หรือ หากแต่เป็นการสอนทั้งวิชาการและการดำเนินชีวิตควบคู่กันไป และหากเด็กเหล่านั้นขาดความรู้ในสองด้านนี้แล้ว จะดำเนินชีวิตในอนาคตอย่างไร
นี่ก็เป็นอีกหนึ่งมุมมองที่อยากฝากให้คนที่จะไปเป็นครู อาจารย์ หรือเป็นอยู่แล้วตอนนี้ ได้คิดไตร่ตรองอย่างไม่อคติ ควรมิควรก็ตามแต่วิจารณญาณของท่านเอง
เวลาเห็นศิษย์ประสบผลสำเร็จในชีวิตคุณมีความสุขความปลื้มปิติไหม สิ่งที่คุณทำในวันนี้ช่วยเหลือหรือทำร้ายศิษย์ของคุณเอง ครูที่ดีเป็นอย่างไร คุณเป็นครูที่ดีแล้วหรือยัง??
การบ้านเยอะ ทำร้ายเด็ก?
1.เกิดการลอกมาส่ง
การบ้านที่เยอะมาก ทำให้เด็กเกิดการลอกมาส่ง เพื่อลดภาระงานให้ตนเอง คุณลองคิดดูสิว่าเด็กเรียนวันหนึ่งกี่วิชา และถ้าทุกวิชาให้การบ้านเด็กโดยคิดว่าครูคนอื่นไม่ให้การบ้าน ตนเลยให้การบ้านเด็กเยอะ ๆ และถ้าครูทุกคนคิดแบบนี้.. เท่ากับว่าเด็กก็จะมีภาระงานเพิ่มขึ้นมาก
2.เด็กไม่ได้ใช้ความคิดไตร่ตรองเท่าที่ควรจะเป็น
เมื่อการบ้านมหาศาลที่มากองรวมกันอยู่ตรงหน้า บางคนไม่อยากที่จะลอก หรือยังไม่มีต้นฉบับมาให้ลอก หรือเหตุผลอื่นที่ไม่สามารถลอกได้ เด็กก็จะรีบทำรีบเสร็จ โดยไม่ได้ทำจากความเข้าใจหรือความมุ่งมั่นที่แท้จริง แต่ทำเพื่อให้ได้ส่งไปเท่านั้น
3.ไม่ส่งเลย
ต่างคนต่างความคิด เด็กบางคนทำไม่ทัน หรือเพราะเหตุอื่น ๆ เด็กก็จะเกิดอาการที่เรียกว่า “เท” และผลที่ตามมาก็จะทำให้เด็กคนนั้น ๆ ติด 0 ติด ร.
นี่เป็นผลกระทบที่เคยเห็นมาและพอจะนึกออก และเมื่อเกิดเหตุการณ์แบบนี้แล้ว ก็จะเกิดคำพูดจากปากของคนที่เด็กเหล่านั้นเรียกว่า “ครู” หรือ “อาจารย์” ว่า..
..คนอื่นทำได้ ทำไมเธอทำไม่ได้??
คนเราความสามารถไม่เท่ากัน การเป็นครูที่ดีนั้นต้องเข้าใจถึงความแตกต่างระหว่างบุคคลของเด็กนักเรียน เราเรียนจิตวิทยาการเรียนการสอน จรรยาบรรณวิชาชีพมาทำไม ถ้าไม่นำมาใช้กับการสอนจริง ๆ
..เธอแบ่งเวลาไม่เป็นเอง
ในชีวิตการเป็นนักเรียน ในช่วงอายุขนาดนี้ การเรียนรู้ไม่ได้อยู่ในหนังสืออย่างเดียว และพัฒนาการทางสติปัญญา ต้องควบคู่กับพัฒนาการทางสังคมด้วย ถ้าคุณคิดว่าขนาดคุณหรือหลาย ๆ คนในช่วงวัยเรียน สามารถทุ่มเทเวลากับหนังสือ กับการบ้านได้ตลอด ลองมองดูบริบทของพัฒนาการทางสังคมสิ นั่นแหละคือสิ่งที่มีน้อยเกินไปในชีวิตที่ควรจะเป็น
..ถ้าไม่ไหวก็ลาออกไปสิ
เป็นความคิดที่คนเป็นครูไม่ควรคิดอย่างยิ่ง การที่เรามาเป็นครู เราไม่ได้มีหน้าที่สอนแค่หนังสือไม่ใช่หรือ หากแต่เป็นการสอนทั้งวิชาการและการดำเนินชีวิตควบคู่กันไป และหากเด็กเหล่านั้นขาดความรู้ในสองด้านนี้แล้ว จะดำเนินชีวิตในอนาคตอย่างไร
นี่ก็เป็นอีกหนึ่งมุมมองที่อยากฝากให้คนที่จะไปเป็นครู อาจารย์ หรือเป็นอยู่แล้วตอนนี้ ได้คิดไตร่ตรองอย่างไม่อคติ ควรมิควรก็ตามแต่วิจารณญาณของท่านเอง
เวลาเห็นศิษย์ประสบผลสำเร็จในชีวิตคุณมีความสุขความปลื้มปิติไหม สิ่งที่คุณทำในวันนี้ช่วยเหลือหรือทำร้ายศิษย์ของคุณเอง ครูที่ดีเป็นอย่างไร คุณเป็นครูที่ดีแล้วหรือยัง??