ที่เเรกเราเป็นเพื่อนกันกับเเฟนเพื่อน  เพื่อนที่ไม่ค่อยสนิทเท่าไร เเต่เพราะ ผช.เป็นเพื่อนกับพี่ชายเราด้วย เเล้วเป็นเเฟนกับเพื่อนเราด้วยเลยรู้จักกันค่ะ ที่เเรกไม่ค่อยชอบหรอก เพราะปากหมามากค่ะ จะเรียกว่าค่อนข้างเกลียดก้อว่าได้
เเต่ต่อมาเค้าเลิกกับเเฟนเค้าที่เปนเพื่อนเรา..ตอนเลิกกัน ทั้งสองก้อโทรมาปรึกษาเรา ผญบอกว่าอยากห่างกันสักพัก ผช บอกบ้านเค้าเรียกว่าเลิก เราก้อปลอบ ผช เเละก้อบอก ผญ ไม่ให้เลิก เเต่สุดท้ายก้อเลิกกันค่ะ....จากนั้น ผช ก้อหายเงียบประมาณสองปีค่ะ  ไม่ได้ข่าวอะไรเลย เเต่เพราะ ผช เป็นเพื่อนพี่ชายเรา  เราเลยได้พบเจอกันอีกครั้ง  เเละคุยกันจนตอนนี้ได้คบกันค่ะ เราก้อไม่รู้ทำไม ทั้งที่เคยไม่ชอบ พอตอนได้คุยเเล้วมันรู้สึกดีอ่ะ พูดขึ้นกูขึ้นเหมือนเพื่อนคนหนึ่งเเต่มันรู้สึกพิเศษกว่าเพื่อนคนอื่น..เเต่ก้อยังปากหมาหมือนเดิมน่ะ เเต่ก้อมีความอ่อนโยนต่อเราบ้าง เพื่อนเราคงไม่ใช่เนื้อคู่เค้าใช่มั้ย...เราไม่ได้เเย่งใครใช่มั้ย.......เรากับเพื่อนไม่ได้ตัดขาดน่ะ เค้ายินดีทั้งสองฝ่ายเพราะเค้าเป็นฝ่ายจาก ผชไป ทุกวันนี้เราไม่รู้ว่าคนอื่นจะมองยังไง ทำไมถึงทำได้ลงคอ เเต่บางคนก้อบอกว่าอดีตก้อคืออดีต มันไม่ได้เกี่ยวกับปจจุบันเเค่นั้นค่ะ