ตามหัวข้อเลยค่ะ โสดมาตลอด เเต่ก้อเข้าใจความรักน่ะ เเต่ก้อไม่เคยมีเเฟนเลย เเต่ด้วยอายุยี่สิบกลางๆด้วยความเป้นคนขี้เหงาน่ะ เเต่ไม่ได้ติดเพื่อนอะไร
กลัวว่าอืมวันนึงตื่นมาอายุสี่สิบ เเล้วมองไปรอบๆๆมีเเต่ตัวเอง คงอ้างว้างน่าดู  บางทีโอกาศพิเศษตามเทศกาลก้ออยากมีใครมาเป็นคนพิเศษบ้าง
เวลามีปัญหา หรือเหนื่อยก้อมีคนที่คอยอยู่ข้างๆ   อืม อยากมีน่ะ   เเต่ไม่มีก้อไม่ได้เดือนร้อนอะไร เเค่บางทีเป็นภาระทางจิตใจเเละความรู้สึก



อยากรู้ว่ามีใครเป็นเหมือนเค้าบ้าง  เเละวางเเผนชีวิตยังไง

เพิ่งเคยตั้งกระทู้ครั้งเเรก อาจเเท็กผิดไปบ้าง ขอโทษน่ะค่ะ