คือเราจะอายุ 22 แล้ว อยู่ปี4
สูงแค่ 155  นน. 40
รู้สึกแต่งตัวยากมาก ใส่อะไรก็เหี่ยว เหมือนตัวหายไปเลย + แต่งตัวไม่เป็น (แค่แต่งตัวยังไม่รอดแต่งหน้าไม่ต้องถาม 555)
เพราะตั้งแต่เด็กแม่จะไม่ให้แต่งตัวนางจะบอกว่าวัยกำลังเรียน ทำให้เราไม่ค่อยอยากออกไปไหนด้วย (เกี่ยว?) <<< ขก. ล้วนๆ
แม่ก็แบบเห็นเพื่อนปากแดงก็หันมาถามเราเป็นงั้นป่ะ อย่านะ ใส่สั้นนางก็บ่นนะ แบบน่าเกลียดนะลูกอย่าทำแบบนั้น โป๊จัง ฯลฯ

พอเข้ามหาลัยฯ แต่งตัวชิลล์มาก จนแบบเอิ่ม.. เหมือนตัวตลกนิดๆ (หรือคืดไปเอง) 555
อันนี้คำบอกจากใจเพื่อนตอนเพื่อนช่วยย้ายหอ เพื่อนบอกว่าตอนแรกเห็นตัวเล็กๆคิดไว้ว่าจะต้องแต่งตัวจัดเต็ม น่ารักๆแน่เลย
แต่พอเปิดตู้เท่านั้นแหล่ะ เชื่อแล้วว่าไม่ค่อยออกไปไหน
ชุดเที่ยว(ไปห้าง ออก ตจว. ) คือเสื้อยืดกางเกงยีนส์ ขาสั้นก็ใส่ไม่เป็น เป็นแต่กางเกงสปอร์ต กางเกงสบายๆ ผ้าร่มไรงี้ <<ปกติออกข้างนอกที่ไม่ใช่ไปเที่ยว
จนเพื่อนต้องพาไปซื้อกางเกงขาสั้น แล้วพาเข้าผับจับหัดแต่ตัว ได้2-3 ครั้ง ล่ม 555
เพราะเราไม่ดื่มด้วยแหล่ะ ไปเฝ้าได้ แต่ไปบ่อยๆรู้สึกไม่คุ้ม 👉👈

ตอนนี้รู้สึกว่าควรแต่งตัวบ้าง แบบบางทีก็เขินอายตัวเองบ้างนะ แต่ไม่รู้จะเริ่มตรงไหน
พอเห็นเสื้อผ้าแล้วท้ออะ ไม่เข้าแน่ๆ เหี่ยวชัวร์ ตัวใหญ่-เล็กไป นี่เขาขายเสื้อหดหรอ หรือชุดหมา ? นี่ก็ไม่ได้ตัวเล็กขนาดนั้นป่ะ
ไม่รู้จะโทษเสื้อผ้าหรือโทษตัวเองที่ไร้มาตรฐาน ขนาดหมวกกันน็อกถ้าจะเอาพอดีนู้นไปดูของเด็ก 😂😂😂

แต่งหน้าเพื่อนเคยให้ลองแต่งเองก่อนบายเนีย ผลที่ได้ เหมือนตูดลิงเลย 555
ปกติไม่แต่งหน้าไปเรียน ตอนนี้ก็เริ่มทาแป้ง ลิป แก้มนิดหน่อย (ขนาดนิดหน่อยบางวันเพื่อนก็บอกแดง บางวันก็ไม่เท่ากัน โอ๊ยย ชีวิต!)

เออเป็นผู้หญิงนี่ลำบากเนอะ รู้สึกว่าเป็น ปจด. ยังไม่ลำบากขนาดนี้ หรอ? 5555
เดี๋ยวนี้แม่เริ่มโอเคกับวัยรุ่นสมัยนี้แล้ว เรื่องการแต่งตัวนางเริ่มเปิดโอกาศแล้ว แต่เรายังไม่รู้จะเริ่มยังไง และยังคงแต่งไม่เป็นเช่นเดิม เห้อออ