มีเพื่อนสนิทอยู่คนหนึ่งค่ะ ตอนแรกสนิทกันมากไปไหนก็ชวนกันตลอดคุยกันตลอด แต่พักหลังอยู่ดีๆมันก็เปลี่ยนไป ปกติจะเป็นคนชวนมันคุยเพราะไม่ชอบตอนที่มันเงียบ ก็ชวนมันคุยทักเช้าตอนเย็นก็ชวนไปกินข้าว คุยเรื่องตลกกัน แต่พอตอนเช้ามันก็จะเงียบแล้วเราก็จะชวนมันคุยให้มันอารมณ์ดี
มีอยู่วันหนึ่งเราก็คิดว่าก็ไม่ได้โกรธกันนิ เลยไม่ได้ชวนมันคุยเดี๋ยวมันก็ชวนเราคุยเองแต่เปล่าเลยมันเงียบมาก จนไม่ได้คุยกันจริงๆ ตอนเที่ยงก็ชวนกันไปกินข้าวเฉยๆก็ไม่ได้คุยกันตอนเย็นก็ไม่ได้คุยกันจนถึงบ้านก็ไม่ได้คุย แล้วเราก็ไม่ได้คุยกันเป็นอาทิตย์ทั้งที่อยู่ห้องด้วยกัน ทำงานที่เดียวกัน แล้วมันรู้สึกอึดอัดมากๆจนไปถามมันว่าเป็นอะไรทำไมไม่คุยกันเลยมันก็ตอบแบบหน้านิ่งๆว่ากูก็เห็นมีความสุขดีหนิ คือไปไม่เป็นเลยแบบหน้าชาไปเลย