เรามีเรื่องกลุ้มใจค่ะ จริงๆเรามีแฟนแล้วแหละ ก็คบกันนานหลายปีแล้ว เรารักแฟนมากนะ ไม่เคยคิดนอกใจ ไม่เคยทำตัวแย่ๆ จนมาช่วงนึงเรารู้สึกน้อยใจแฟน เขาดูห่างเหิน ดูไม่ค่อยใส่ใจเหมือนเดิม แต่มันก็ดันมีคนๆนึงเข้ามาคุยกับเรา ด้วยความจำเป็นที่ต้องคุยกันเล็กน้อย เลยทำให้เรารู้สึกว่า มันโคตรดี มีความสุข เหมือนเขามาทดแทนในสิ่งที่เรากำลังขาดหาย จนความสัมพันธ์นั้นพัฒนาเรื่อยๆ มีเจอ มีไปไหนด้วยกัน แรกๆเราก็โดนแฟนจับได้แหละ เพราะเรายังบริสุทธิ์ใจ เราขอโอกาสครั้งที่สองนะ แต่เราก็รู้สึกว่าเรายังอยากคุยกับคนๆนั้นอยู่ สุดท้ายเราก็กลับไปหาเขา ทุกครั้งที่คุยกันเราจะลบแชททิ้งตลอด แต่โชคก็ไม่เข้าข้าง โดนจับได้อีกแล้ว ครั้งนี้หนักหน่อย ถึงขั้นเลิกกัน เราร้องไห้ฟูมฟายเหมือนคนจะตาย ร้องไห้จนปวดหัวเพื่อขอโอกาสครั้งสุดท้าย ตามตื้ออยู่นาน แล้วเราก็ได้โอกาสนั้นมา เหมือนเดิมค่ะ เรากลับไปคุยอีก (ผช.คนนั้นเขารู้นะคะว่าเรามีแฟน/ทะเลาะกันเพราะเขา) แต่ทุกครั้งที่เรากลับไปคุย มันคือความผิดเราทั้งนั้นค่ะ ไปรั้งเขาไว้ ไปขอให้เขาอยู่กับเราต่อ รู้ค่ะว่ามันไม่ดี แต่ต่างคนต่างรักไปแล้ว จนมาวันนึงเราเด็ดขาด ตัดความสัมพันธ์แบบดื้อๆงงๆ แรกๆเขาก็เพ้อถึงเรานะ เริ่มสบายใจละ คิดว่าเราทำถูกแล้ว แต่หลังๆมาเรากลับคิดถึงเขา เพ้อถึงเขา อาการแบบคนอกหัก คิดถึงทีไรก็ร้องไห้ตลอด ความทรงจำต่างๆก็ย้อนมา คิดจะหวนกลับไปนะ แต่ก็ละอายใจ ได้แต่คิดว่าถ้าเขามาเร็วกว่านี้ก็คงจะดี เขาทั้งแสนดี ทั้งอบอุ่นเราเศร้าแบบนี้ตั้งหลายเดือน จนมาถึงวันสิ้นปี เขาคงอยากลืมเราแบบจริงๆจังๆ เขาอันฟอลไอจีเรา วินาทีที่รู้คือเราร้องไห้หนักมาก ตอนนั้นก็คิดนะ มันเกิดอะไรขึ้น มันกึ่งๆระหว่างแฟนกับ ผช.คนนั้น มันแย่ไปหมด เพราะหลังจากที่เราได้โอกาสสุดท้ายมาแฟนเราก็ไม่เคยไว้ใจเราเลย กัดกันด้วยคำพูดที่รุนแรงตลอด เราคิดที่จะจบนะ แต่เหมือนเสียดายช่วงเวลาที่คบกันมา ถามว่ารักมั้ย? ก็รักนะ รักมากด้วย จะให้ทิ้งแล้วไปคบกับผช.คนนั้น เราก็ทำไม่ลง ตอนนี้เราเหมือนคนไม่รู้ใจตัวเอง ไม่รู้ว่านี่คืออะไร เราเสียดายระยะเวลา หรือรักกันแน่ ถึงไม่กล้าขอเลิก เราไม่รู้จะเดินไปทางไหนแล้ว ปัญหาทั้งหมดมันเกิดจากตัวเราเอง เราควรจะแก้จากตรงไหน ใครก็ได้ให้คำปรึกษาเราที
*สุดท้ายนี้ ต้องขอขอบคุณที่เข้ามาอ่านจนจบนะคะ เราหวังว่าจะมีคนแนะนำเราได้*