** คำเตือน **
ไม่แนะนำให้คนที่เป็นโรคซึมเศร้าเข้ามาอ่านนะคะ
ใครรู้ตัวรบกวนกดปิดหน้าต่างนี้ไปเลยค่ะ



____________________________________________________________________________________________________

กระทู้นี้ไม่ใช่กระทู้ให้กำลังใจคนเป็นโรคซึมเศร้าอะไรทั้งนั้น
เราแค่อยากมาแชร์ความรู้สึกของเรา ที่มีเพื่อนร่วมงานเป็นโรคซึมเศร้า

____________________________________________________________________________________________________

เรามีเพื่อนร่วมงานคนหนึ่ง เขาแก่กว่าเราประมาณ 3 ปีได้ เข้างานมาก่อนเราประมาณ 1 ปี
ลักษณะภายนอกคือดูเป็นคนร่าเริงมากกกกก ชอบพูด ชอบหัวเราะเสียงดังๆ ออกแนวโอเว่อร์แอคติ้ง
เวลาไม่พอใจอะไรใคร หรือใครทำให้พอใจก็ชอบพูดดังๆให้คนอื่นได้ยินหมด
ชอบเป็นผู้นำ ออกแนวชอบเป็นศูนย์กลางของคนอื่นๆ ชอบให้คนอื่นทำตามความเห็นของตัวเอง

เริ่มแรกเลยคือเราไม่รู้ว่าเขาเป็นโรคซึมเศร้า เขาดูเหมือนคนเป็นโรคไบโพล่าร์มากกว่า เพราะอารมณ์ดูขึ้นๆลงๆ ตลอดเวลา
จนกระทั่งวันหนึ่งเขาโพสว่าเขาเป็นโรคซึมเศร้ามานานแล้ว ต้องคอยกินยาตลอดเวลา
ขอให้ทุกคนเข้าใจเขาด้วย รักษาน้ำใจเขาด้วย ระวังคำพูดคำจากับเขาด้วย เพราะกระบวนการความคิดของเขามันแตกต่างจากคนอื่น
เราพยายามเข้าใจคนเป็นโรคนี้นะ พยายามไม่ใช้คำพูดที่ทำร้ายจิตใจเขา เพราะเข้าใจว่าเขาจะคิดมากกว่าคนปกติ
แต่กลายเป็นว่าเขาใช้ข้ออ้างการเป็นโรคซึมเศร้าคอยทำลายความรู้สึกของคนรอบข้าง
บางทีเวลาเขาพูดจาร้ายๆแรงๆใส่ ทุกคนต้องพยายามไม่โกรธ ไม่ว่าเขากลับ เพราะกลัวเขาคิดมาก
จนมันกลายเป็นว่าไม่ว่าเขาจะทำอะไร เขาชอบเอาความเป็นโรคซึมเศร้ามาเป็นข้อได้เปรียบ
เดี๋ยวอยากตายบ้างอะไรบ้าง พอคนรอบข้างพูดตรงๆด้วยหน่อยอาการก็เริ่มกำเริบ น้อยใจอยากฆ่าตัวตาย

เราอยากบอกว่ามันเหนื่อยมากกับการอยู่กับคนแบบนี้
เราต้องคอยรักษาความรู้สึกของเขา จนลืมความรู้สึกของตัวเองไป
พอพูดตรงๆใส่หน่อยก็ทนไม่ได้ โกรธ น้อยใจ อยากตาย มันก็ทำให้เรารู้สึกผิดอีกที่ทำให้เขาอยากตาย
แต่ทุกวันนี้ทนจนเหมือนตัวเองจะเป็นโรคประสาทอยู่แล้ว คือมันอึดอัดที่ไม่สามารถพูดตรงๆกับเขาได้
เขาจะรู้ไหมว่าการที่เขาขอให้คนอื่นพยายามเข้าใจเขา มันแทบจะทำให้คนอื่นเป็นบ้า
ไม่ว่าเขาจะทำผิดหรือทำอะไรให้ไม่พอใจกลายเป็นว่าพวกเราต้องมานั่งคิด นั่งพยายามเข้าใจเขาว่าเขาไม่สบายนะ เขาเป็นโรค ต้องเข้าใจเขาสิ
บางทีก็อยากตะโกนใส่เขาดังๆไปเลยว่า อยากตายก็ตายไปสักที ไม่ต้องมาพูดให้รำคาญได้ไหม แต่ก็ทำไม่ได้ไง ความนึกคิดของเรามันยังมีอยู่

อย่างนี้คือเราต้องปรับตัวให้เข้าใจคนเป็นโรคนี้จริงๆเหรอ ทั้งๆที่บางครั้งมันแทบจะทำให้เราเป็นบ้าเพราะต้องคอยเก็บความรู้สึกตัวเอง
เราไม่รู้ว่าคนเป็นโรคซึมเศร้าคนอื่นเป็นแบบไหน เพราะเราเคยเจอแค่คนนี้
มันอาจจะอยู่ที่นิสัยพื้นฐานของตัวเขาเอง + เป็นโรคซึมเศร้า เลยกลายเป็นแบบนี้
แต่ถ้าวันหนึ่งเกิดเราทนไม่ไหวจริงๆ แล้วด่าเขาไปแรงๆตรงๆ แล้วเขาไปฆ่าตัวตายจริงๆจะทำไง
คือความอดทนของทุกคนย่อมมีขีดจำกัด และนี่ก็ทนมาเป็นปีๆแล้ว
เขาควรจะพยายามเข้าใจคนปกติด้วยสิ ไม่ใช่จะให้คนอื่นไปเข้าใจความคิดความรู้สึกของตัวเองตลอดเวลา
ถามว่าแล้วคนอื่นในที่ทำงานเป็นแบบเราไหม เอาตรงๆคือลับหลังก็บ่นเหมือนกันหมด
แต่จะให้ทำไงล่ะ ในเมื่อมันพูดออกไปให้เขาฟังไม่ได้

ใครมีประสบการณ์มีเพื่อนร่วมงานเป็นโรคซึมเศร้าที่เป็นแบบนี้แนะนำหน่อยค่ะ
ทุกวันนี้พยายามจะไม่ยุ่ง ไม่เข้าไปคุยด้วยถ้าไม่จำเป็น คือคุยแค่เรื่องงานจริงๆเท่านั้น