สวัสดีค่ะเราเป็นคนชอบดูหนังเเบบฆาตกรรมมากๆเลยค่ะเราไม่ได้ดูเเบบนานๆทีจะดูน่ะค้ะ เเต่เราดูทุกวันค่ะ55555มันอาจจะไม่เเปลกน่ะค้ะเเต่ที่เราดูเพราะเราชอบเลือด เเปลกไหมล่ะค้ะคือเราไม่กลัวในฉากที่เเบบเชือดหั่นศพเลยหล่ะค่ะเหมือนกับว่าเลือดยิ่งเยอะยิ่งสะใจอะค่ะเรารู้จักเกี่ยวกับเรื่องการฆาตกรรมหรือฆ่าตัวตาย หรือความตายตั้งเเต่เราอายุประมาณ5ขวบค่ะ เราจำได้เเค่ลางๆน่ะค้ะ  คือตอนเด็กหลายๆคนก็จะมีตุ๊กตาใช่มั้ยล่ะค้ะ เราก็มีค่ะเเต่ทุกตัวต้องมีสีเเดงค่ะซึ่งสีเเดงก็คือเลือดไงล่ะค้ะ  เเม่เราเคยเล่าให้ฟังว่าเมื่อก่อนเราชอบเอาตุ๊กตาหมีมาผูกคอ หรือไม่ก็เอาเข็มมาเเทงเเล้วเย็บ ค่ะโตมาก็ยังทำอยู่น่ะค้ะเเต่ไม่ได้มากเท่าตอนเด็ก     ความจริง อาจจะมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ เราชอบบีบคอตุ๊กตาค่ะบางครั้งก็จิกตุ๊กตาเเละเรารู้ตัวว่าเรากำลังทำอะไรอยู่เราไม่เคยระบายกับตุ๊กตาเลยน่ะค้ะ เเต่เราชอบทำมากกว่า เวลาเราร้องไห้หรือกลัวหรือโกรธเราชอบล้างจานค่ะมีใครเป็นเหมือนเราไหมน้ะ เเล้วก็ตอนเด็กเราชอบวาดรูปคนกระโดดตึกบ่อยด้วยค้ะหรือไม่ก็โดนเเทง  ตอนนี้เราชอบวาดเเนวหน้ากลัวค่ะ ณ ปัจจุบัน เราไม่เคยทะเลาะกับใครค่ะเรามีเพื่อนมีพ่อเเม่ ส่วนเรื่องปมคงมีเเค่พ่อเราที่หน้ากลัวไปหน่อยเเต่พ่อเราก็เป็นคนตลกค่ะ เราเป็นคนจิตใจบอบบางมากค่ะไม่ได้พูดเล่น ถ้าใครด่าเเบบเล่นๆหรือด่าจริงจังเราไม่สะเทือนหรอกค่ะ เเต่เรามักจะรักความยุติธรรมค่ะเราเคยเล่นเกมกับเพื่อนห้ามพูดคำหยาบไม่งั้นจะต้องหมุนจิ้งหลีดอะค่ะเราโดนไป20รอบค่ะคราวนี้เพื่อนเราพูกคำว่า  ว้ะ  ค่ะเราก็บอกเพื่อนว่านั้นไงคำหยาบเพื่อนเราพูดว่าไม่ใช่คำหยาบ เราคือเเบบโมโหค่ะเเต่ไม่ได้เเสดงออกมาเราถามว่าเเล้วเเกจะใช้คำว่าว้ะกับครูได้หรือไงมันก็บอกว่าเคยพูด เราอยากบอกมันว่า   เเล้วมันก็บอกว่าเลิกเล่นเถอะ เราก็บอกว่าไม่ได้ดิหมุนก่อน มันบอกว่าไม่ใช่คำหยาบเเล้วทุกคนก็เทไปทางมัน ตอนนั้นเกือบสติเเตกออกไปเเล้วค่ะเเต่มีคนมาขัดก่อน เราร้องไห้เลยค่ะเเต่ไม่ได้ให้ใครเห็น คือเราร้องทำไมมันเเค่เรื่องเล็กๆด้วยซ้ำ เราเเทบจะอยากฆ่ามันด้วยซ้ำอยากเอามีดไปเเทงมันด้วยมือของเราเอง เเต่ใครมันจะไปกล้าทำจริงๆกันล่ะค้ะ  ในหัวเราไม่เรื่องเพลงเกาหลีก็เรื่องการฆ่า  เรามีสองนิสัยค่ะ นิสัยเเรกตลกค่ะเราเป็นติ่งด้วยนิสัยก็เเบบพวกชอบหวีดผู้ชายชอบเต้นบลาๆๆ  นิสัยที่สองอย่างที่บอกค่ะทั้งหมดค่ะเมื่อก่อนเราน่ากลัวกว่านี้น่ะค้ะความจริงเพื่อนเคยเกือบเลิกเป็นเพื่อนกับเราเพราะเราน่ากลัวไปหน่อย  ตอนเปิดเทอมคือเราไปกินข้าวคนเดียวบ่อยมาก เเล้วเราก็ไม่ได้พูดกับใครเลยค่ะตอนนี้ก็ปรับตัวได้เเล้วค่ะ   ที่เล่ามานี้เเค่บ่นค่ะ55555 มาบอกถึงเรามีอาการยังไงบ้างเลยน่ะค้ะ     1.คิดเเต่เรื่องฆ่าโหดร้ายฆ่าตัวตาย
2.เเสดงละครว่าตัวเองกำลังตาย 3.เอาของเเหล่มคมมากรีดที่เเขนเเต่ไม่เกิดเเผลน่ะค้ะ 4.เกลียดเด็กมากเคยเอามือไปอุดปากเด็กทารกเพราะรำคาญ
5.ชอบอยู่คนเดียวรำคาญการจับมือกอดต่างๆ(จากพ่อเเม่ก็ไม่ชอบ) 6.จินตนาการว่าเพื่อนตาย 7.ชอบหนังฆ่าหั่นศพเลือดสาดม้ากกก
8.มักคิดว่าเพื่อนรำคาญเราไหมหรือคิดมากนั่นเเหละ 9.บางทีก็ชอบโกหกตัวเองเเต่ก็รู้ตัวว่าเราโกหก 10.ชอบนับคำนับพยางค์ ที่เห็นหรือได้ยิน
11.ความคิดของเรามักจะปลีกตัวออกมาเสมอ เเบบผู้ใหญ่ไปหน่อยนิดๆ 12.อยากฆ่าใครสักคนจังเเต่ก็กลัว 13.อยากเห็นตัวเองตาย เเต่ก็กลัวตาย
14.คิดเรื่องเก่าๆเล็กๆน้อยๆก็คิด                    คำถามคือ เราเป็นอะไรหรือเเค่เราคิดมากไปเองหรือ เราปกติดี อ่านเข้าใจกันไหม  ลืมอีกอย่างค่ะ
เราไม่ใช่พวกสงสารคนใครตายเเต่ไม่ใช่คนที่เรารักก็ไม่รู้สึกอะไรหรอกค่ะเเม้กระทั่งข่าวฆ่าข่มขืนฆ่าเด็กเราไม่ได้รู้สึกดีน่ะเเต่ก็ไม่ได้กระทบอะไรทางจิตใจเเม้เเต่น้อย  เเละชอบมีความรู้สึก คันไม้คันมืออยากตบเเต่ไม่มีศัตรูเลย                                  จบ.