เรื่องของความรักนี่มัน
โดนเขาเท.โดนเขาด่า
ยังหน้าด้านหน้าทน..รอเขากลับมา
เราคอยห่วง..คอยทักไป
ถามคำ.ตอบคำ..เหมือนไม่อยากคุย
เราก็ไม่อยากทักไปเพราะ
กลัวเขารำคาญ.อึดอัด
เขามาหาครั้งสุดท้าย 2 เดือนก่อน แล้วเขาก็หายไปเลย..เราผิดที่เราไม่ให้เงินเขา.หรือผิดที่เราทำตัวโก๊ะ
หรืออะไร.บอกกรูที
มีปัญหาเรื่องงาน แล้วมันเกี่ยวกับเราไหม
เวลาถามก็อารมณ์เสีย
เราคอยส่งของไปให้..เพื่อจะได้ลดค่าใช้จ่ายลง
วันนี้ตัดสินใจถาม..และเป็นคำถามที่ต้องตัดสินใจ
หากได้คำตอบ...
ถาม..พี่จะมาหาหนูอีกไหม..ถามดู
ตอบ..เป็นอะไรมากป่ะ
เดี๋ยวก็ถามว่าไม่อยากคุย
คิดเองยังไงก็คิดไปงั้นเหอะ
ในขณะที่ความจริงที่ถามคือ.ถ้ามาเราจะได้ไม่ส่งของไปรอมาเอา..แต่เขาไม่เคยถามหาเหตุผลเลย
เขาไม่เคยถามเรา.ว่าเป็นไงบ้าง.ลำบาก หรือสบาย
เราไม่รู้สาเหตุ หรือเหตุผลที่เขาหายไป
เรามองเห็นแต่สิ่งที่เขาปฏิยัติกับเรา
ไม่เคยรับสาย.ไม่เคยโทรหา.ไม่เคยให้อะไร
ไม่เคยได้อะไร..
เราผิดมากเลยเหรอ
ปีใหม่จะไปหาก็ไม่ให้ไป
เราผิด..หรือไม่ชอบสิ่งใหนที่เราทำ ทำไมไม่บอกเราตรงๆ...เราคิดเองตรงใหน
เราไม่เคยคิดไปเอง..เราพูดในสิ่งที่เราถูกปฏิบัติ
เราพยายาม..เราทำดีที่สุดแล้ว...แต่เราไม่รู้ว่าทำดีที่สุดของคุณคืออะไร
ถ้าไม่จริงใจ.ต่อกัน..แล้วมาทำร้ายใจ
ทำร้ายความรู้สึกเราทำไม
เราหาแต่สิ่งดีๆให้..ถ้าเรามีเงินมากพอเราก็ไม่หวงหรอก..
ช่วยบอกเราหน่อย.เรามันแย่มากเลยเหรอ
ที่ถามว่า.
เป็นอะไรหรือเปล่าทำไมหายไป เป็นห่วง..
คำตอบที่ได้..สติกเกอรร์ นอน
ต่อไปคงไม่ค่อยทักไปนะ..เหมือนไม่ค่อยอยากคุย กลัวอึดอัด รำคาญ
คำตอบ.คิดมาก
บางทีเราก็เหมือนกำลังหรอกตัวเอง
ทำร้ายใจตัวเองอยู่
ความรัก.ความจริงใจ
ความอดทน รอ
สิ่งที่ได้กลับบมาคือ..ถูกเท..ถูกทิ้ง
การโดนตัดสินด้วยความคิดของอีกฝ่ายงั้นเหรอ
เราตัวคนเดียว..ไม่มีใครให้ปรีกษา.ไม่มีคนคุยเวลากลับบ้าน...การที่มีใครสักคนเข้ามา
การที่เราเลือกคุณ
คุณเคยคิด.เคยทบทวนสิ่งที่เราทำให้บ้างไหมว่า
บางทีคุณอาจเป็นคนสุดท้ายที่เราเลือกจริงๆ
เราไม่เคยมีครอบครัว..ไม่ค่อยมีแฟน
การที่เรายอมรับข้อเสียของคุณได้ทุกเรื่อง...
การที่เรามองข้ามเรื่องเล็กๆน้อยๆ แต่ทำไมคุณไม่มองข้ามจุดเล็กๆของเราบ้าง
เราดูแลคุณได้.แต่คุณปฏิเสธที่จะดูแลเรา...
เพื่อนฝูงเชื่อใจรักใคร่..ลูกน้องนับถือ..ผู้ใหญ่เอ็นดู
แต่ทุกคนไม่เคยรู้เลยว่าเรามีแฟน..
เพราะแฟนเราไม่เคยทำตัวเหมือนมีเราเป็นแฟน
มันเจ็บนะ.อดทนทั้งๆที่ใจเจ็บ
หากเขาไม่กลับมาก็คงต้อฝปล่อยมือแล้ว
ไม่ชอบตอนเลิกงาน.ต้องกลับมาอยู่ห้องคนเดียว..มันจะร้องให้ตลอด..
บอกตัวเองให้อดทน...วันหนึ่งมีนจะผ่านไป..
บางทีเขาอาจจะไม่มีบุญเสมอเรา
ท้ายที่สุดก็ต้องเข้าใจ
เขาคงมีเหตุผลของเขา..
ที่เราไม่สำคัญต้องรู้การกระทำที่เขาทำกับเรา
มันคือคำตอบที่ชัดเจนที่สุดแล้ว
ทำไมใจร้ายจัง
โดนเขาเท.โดนเขาด่า
ยังหน้าด้านหน้าทน..รอเขากลับมา
เราคอยห่วง..คอยทักไป
ถามคำ.ตอบคำ..เหมือนไม่อยากคุย
เราก็ไม่อยากทักไปเพราะ
กลัวเขารำคาญ.อึดอัด
เขามาหาครั้งสุดท้าย 2 เดือนก่อน แล้วเขาก็หายไปเลย..เราผิดที่เราไม่ให้เงินเขา.หรือผิดที่เราทำตัวโก๊ะ
หรืออะไร.บอกกรูที
มีปัญหาเรื่องงาน แล้วมันเกี่ยวกับเราไหม
เวลาถามก็อารมณ์เสีย
เราคอยส่งของไปให้..เพื่อจะได้ลดค่าใช้จ่ายลง
วันนี้ตัดสินใจถาม..และเป็นคำถามที่ต้องตัดสินใจ
หากได้คำตอบ...
ถาม..พี่จะมาหาหนูอีกไหม..ถามดู
ตอบ..เป็นอะไรมากป่ะ
เดี๋ยวก็ถามว่าไม่อยากคุย
คิดเองยังไงก็คิดไปงั้นเหอะ
ในขณะที่ความจริงที่ถามคือ.ถ้ามาเราจะได้ไม่ส่งของไปรอมาเอา..แต่เขาไม่เคยถามหาเหตุผลเลย
เขาไม่เคยถามเรา.ว่าเป็นไงบ้าง.ลำบาก หรือสบาย
เราไม่รู้สาเหตุ หรือเหตุผลที่เขาหายไป
เรามองเห็นแต่สิ่งที่เขาปฏิยัติกับเรา
ไม่เคยรับสาย.ไม่เคยโทรหา.ไม่เคยให้อะไร
ไม่เคยได้อะไร..
เราผิดมากเลยเหรอ
ปีใหม่จะไปหาก็ไม่ให้ไป
เราผิด..หรือไม่ชอบสิ่งใหนที่เราทำ ทำไมไม่บอกเราตรงๆ...เราคิดเองตรงใหน
เราไม่เคยคิดไปเอง..เราพูดในสิ่งที่เราถูกปฏิบัติ
เราพยายาม..เราทำดีที่สุดแล้ว...แต่เราไม่รู้ว่าทำดีที่สุดของคุณคืออะไร
ถ้าไม่จริงใจ.ต่อกัน..แล้วมาทำร้ายใจ
ทำร้ายความรู้สึกเราทำไม
เราหาแต่สิ่งดีๆให้..ถ้าเรามีเงินมากพอเราก็ไม่หวงหรอก..
ช่วยบอกเราหน่อย.เรามันแย่มากเลยเหรอ
ที่ถามว่า.
เป็นอะไรหรือเปล่าทำไมหายไป เป็นห่วง..
คำตอบที่ได้..สติกเกอรร์ นอน
ต่อไปคงไม่ค่อยทักไปนะ..เหมือนไม่ค่อยอยากคุย กลัวอึดอัด รำคาญ
คำตอบ.คิดมาก
บางทีเราก็เหมือนกำลังหรอกตัวเอง
ทำร้ายใจตัวเองอยู่
ความรัก.ความจริงใจ
ความอดทน รอ
สิ่งที่ได้กลับบมาคือ..ถูกเท..ถูกทิ้ง
การโดนตัดสินด้วยความคิดของอีกฝ่ายงั้นเหรอ
เราตัวคนเดียว..ไม่มีใครให้ปรีกษา.ไม่มีคนคุยเวลากลับบ้าน...การที่มีใครสักคนเข้ามา
การที่เราเลือกคุณ
คุณเคยคิด.เคยทบทวนสิ่งที่เราทำให้บ้างไหมว่า
บางทีคุณอาจเป็นคนสุดท้ายที่เราเลือกจริงๆ
เราไม่เคยมีครอบครัว..ไม่ค่อยมีแฟน
การที่เรายอมรับข้อเสียของคุณได้ทุกเรื่อง...
การที่เรามองข้ามเรื่องเล็กๆน้อยๆ แต่ทำไมคุณไม่มองข้ามจุดเล็กๆของเราบ้าง
เราดูแลคุณได้.แต่คุณปฏิเสธที่จะดูแลเรา...
เพื่อนฝูงเชื่อใจรักใคร่..ลูกน้องนับถือ..ผู้ใหญ่เอ็นดู
แต่ทุกคนไม่เคยรู้เลยว่าเรามีแฟน..
เพราะแฟนเราไม่เคยทำตัวเหมือนมีเราเป็นแฟน
มันเจ็บนะ.อดทนทั้งๆที่ใจเจ็บ
หากเขาไม่กลับมาก็คงต้อฝปล่อยมือแล้ว
ไม่ชอบตอนเลิกงาน.ต้องกลับมาอยู่ห้องคนเดียว..มันจะร้องให้ตลอด..
บอกตัวเองให้อดทน...วันหนึ่งมีนจะผ่านไป..
บางทีเขาอาจจะไม่มีบุญเสมอเรา
ท้ายที่สุดก็ต้องเข้าใจ
เขาคงมีเหตุผลของเขา..
ที่เราไม่สำคัญต้องรู้การกระทำที่เขาทำกับเรา
มันคือคำตอบที่ชัดเจนที่สุดแล้ว