สวัสดีค่ะ น้อง ๆ เพื่อน ๆ สมาชิกชาวพันทิป ห้องนักเขียนทุกคน
วันนี้เป็นวันส่งท้ายปีเก่า ต้อนรับปีใหม่ ขอให้มีทุกคนมีความสุขตลอดปี ๒๕๖๑

     พี่ขอถือโอกาสนี้มาเล่าประสบการณ์ที่พี่ได้จากการเขียนนิยายเรื่องแรกและถือเป็นครั้งแรกเลย โดยใช้นามปากกา “ณสินา” นะคะ

      แรกเริ่มเดิมทีก็มาจากการที่พี่เกิดความประทับใจการแสดงของนักแสดงพระนางคู่หนึ่ง แล้วก็เลยกลายเป็นแรงบันดาลใจให้กับตัวเองในการคิดที่จะแต่งนิยายเรื่องหนึ่งขึ้นมา โดยพี่เองก็ได้จินตนาการคาแรคเตอร์ตัวละครและเรื่องราวไว้คร่าว ๆ แล้วก็เริ่มลงมือเขียน

        นิยายเรื่องที่เขียนเป็นเรื่องราวความรักที่เกิดขึ้นระหว่างบอดี้การ์ดหนุ่มกับคุณหนูนักดีไซน์เนอร์ อาจจะดูเป็นนิยายสูตรสำเร็จซะหน่อย แต่การที่จะเขียนนิยายสักเรื่องกลับไม่ใช่เรื่องง่ายอย่างที่คิดเลยนะคะ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการแต่งสดแบบคิดเรื่องราวเฉพาะหน้า ทีละตอนและนำลงเผยแพร่ในเว๊บออนไลน์

         ความเข้าใจในความยากลำบากของคนที่เป็นนักเขียนนิยายนั้นก็มีมากขึ้นตามลำดับ หลังจากที่พี่ผ่านการเขียนนิยายมากว่าครึ่งเรื่อง ปัญหาต่าง ๆ ก็มีมาเป็นระลอก ตั้งแต่ติดงานประจำจนไม่มีเวลา บางครั้งก็คิดไม่ออกว่าจะเขียนให้ดำเนินเรื่องในตอนต่อไปอย่างไรดี

           การเปิดหน้าจอคอมทิ้งไว้เป็นชั่วโมง ๆ โดยที่ไม่ได้เขียนอะไรเลยก็มี เวลาที่เราตั้งใจมาก นั้นกลับทำให้คิดไม่ออก บางครั้งก็รู้สึกท้อ แต่คำว่า “ไอเดีย” มักจะพรั่งพรูออกมาเป็นประจำในช่วงเวลาที่เรารู้สึกผ่อนคลาย ไม่เคร่งเครียด ดังนั้นพี่จึงปรับเปลี่ยนความคิดและช่วงเวลาในการเขียนนิยายเสียใหม่ จากที่พี่คิดว่าจะเพียงแค่เขียนเล่น ๆ มันกลับกลายเป็นเรื่องที่เราอยากจะเขียนอย่างจริงจัง เหมือนเรารักที่เขียนเรื่องนี้และเขียนให้จบ


          ตัวพี่เองได้ผ่านช่วงเวลาที่ท้อแท้ในการเขียนนิยายมาแล้ว โดยมีความจำเป็นต้องทิ้งงานเขียนไปเป็นปี แล้วในที่สุดก็กลับมาเขียนต่ออย่างที่เคยตั้งใจ ตอนนี้ดำเนินเรื่องถึงตอนที่ ๔๙ โดยเรื่องที่เขียนจะจบเรื่องบริบูรณ์ที่ ๕๓ ตอน เหลืออีกเพียง ๔ ตอนเท่านั้น พี่ก็จะส่งนิยายของพี่ไปถึงฝั่งฝันแล้ว

                   โดยส่วนใหญ่แล้วเกือบทุกคนที่เริ่มเขียนนิยายครั้งแรกนั้น ต่างก็ต้องการคนสนใจเพื่ออ่านผลงานเขียนของตัวเอง ต้องการกำลังใจ แล้วคำว่า “คนจะสนใจอ่านนิยายของเราไหม?” กับ “กำลังใจ” เราจะได้มาจากที่ไหน?

                   คำตอบสำหรับพี่ก็คือ “ความใส่ใจในงานเขียนของเรา” และ”กำลังใจที่มาจากตัวเอง” ซึ่งถือเป็นสิ่งสำคัญมาก ในส่วนนี้มาจากประสบการณ์ที่พี่ได้เริ่มเขียนนิยายเรื่องแรกนั่นเอง

                 จุดเริ่มต้นของการเขียนนั้นไม่ควรที่จะเขียนเพื่อสร้างแรงกดดันให้กับตัวเอง ทั้งการคำนึงถึงจำนวนคนที่เข้ามาอ่าน หรือว่าจำนวนคนที่ให้คอมเมนต์  ซึ่งยากที่จะปฏิเสธได้ว่ามันเป็นสิ่งที่นักเขียนมือใหม่ต้องการเป็นอย่างมาก แต่หากว่าเราไม่ได้รับการตอบรับอย่างที่ตั้งความหวังเอาไว้ มันจะนำมาซึ่งความทุกข์ และความท้อแท้ ความคาดหวังนี้จะส่งผลให้กับเรื่องราวในนิยายของเราด้วย จนบางครั้งในที่สุดอาจจะทำให้เราเลิกเขียนไปเลย  หากเรามีความรักในสิ่งที่เราอยากจะเขียนเพื่อถ่ายทอดออกมาเป็นตัวอักษร โดยเราให้กำลังใจตัวเอง จะทำให้เรารู้สึกสนุกและสามารถที่จะจุดประกายให้ตัวเรามีแรงฮึดจนทำให้เราสามารถเขียนเรื่องได้จบ

                ความยั่งยืนของงานเขียนสำหรับพี่แล้วสิ่งสำคัญไม่ได้มาจากการเขียนนิยายแนวกระแส หรือเขียนตามแบบคนอื่นเมื่อเห็นว่ากำลังนิยมกัน  จุดเริ่มต้นคือ เราควรถามตัวเราเองว่าอยากให้ผู้อ่านได้อะไรจากงานเขียนของเราไป แค่ให้เขาได้อ่านผ่านแล้วผ่านไป หรือว่าเขาได้ความประทับใจจากเรื่องราวของเราไปด้วย

               การเขียนนั้นต้องใช้การฝึกฝน การเรียนรู้ และใช้เวลา สิ่งเหล่านี้จะช่วยพัฒนางานเขียนของเราให้ดีได้ ซึ่งจะทำให้เรารู้สึกภูมิใจเมื่อตระหนักถึงความหมายของการเป็นนักเขียนที่ดี

               น้อง ๆ นักเขียนมือใหม่เริ่มเขียนเรื่องแรก หลายคนยังเป็นนักเรียน นักศึกษา พี่คิดว่าคนเราอาจจะได้ประสบการณ์ชีวิตไม่เหมือนกัน ดังนั้นค่อยเป็นค่อยไป ไม่ต้องรีบร้อน เก็บเกี่ยวความรู้ให้มากเพื่อเป็นวัตถุดิบให้เราสามารถนำมาประยุกต์เขียนเรื่องราวได้

               ขอเป็นกำลังใจให้กับนักเขียนมือใหม่ด้วยนะคะ… ขอบคุณค่ะ