เดือนประดับดาวคืนนี้ทำให้เราเหนื่อยกว่าที่เคย ลุ้นหนักมาก กลัวเหลือเกินที่โดนัทบอก เรื่องนี้มีแต่คนเห็นแก่ตัว มันใช่จริงๆ เผลอไม่ได้ ละสายตาไม่ได้เลย กลัวใจตัวละครทุกตัวเหลือเกินค่ะ ๕๕๕
บางคนบอกตัวละครไม่ดี เห็นแก่ตัวเกินไป แต่เรากลับรู้สึกถึงความเป็นคนธรรมดาๆ จริงๆ ที่มีรักโลภโกรธหลง มีเวลาที่มีสติและขาดสติ เป็นเหมือนชีวิตคนบนโลกใบนี้แหละไม่ใช่ชีวิตของตัวละครที่มีเพียงขาวกับดำแบบชัดๆ เดินออกมาจากนิยาย
แค่เสื้อผ้า ละครเรื่องนี้ก็คุมโทนเป็นอย่างดี โฮปมักใส่สีดำ แพงมักใส่สีขาว วรัชช์มักใส่สีเทา บ่งบอกลักษณะบางอย่างของตัวละคร แม้จะแม่รื่นจิตก็มักจะเทาครีมเสมอ จีสีสันสดใส จีไม่ใช่นางร้าย เธอน่ารักเกินกว่านั้น ละครเรื่องนี้ไม่มีนางร้าย ทุกคนมีทั้งร้ายทั้งดีอยู่ในตัว
โฮป คนบอกว่าเห็นแก่ตัว อิจฉาแพง อยากเป็นแพง จะแย่งทุกอย่างของแพงไป บางคนถึงขั้นเกลียด แต่มองอีกมุมหนึ่ง โฮปก็แค่คนเหงาที่น่าสงสารคนหนึ่งทั้งที่มีครอบครัวอบอุ่นก็ยังคิดว่าตัวเองขาดอยู่ดี ยิ่งมาเจอแพงและคิดว่าตัวเองเป็นคนที่ถูกทิ้ง แม่ไม่รักตัวเอง รักแพงคนเดียว โฮปก็อยากได้ความรักนั้นบ้าง เห็นพะลองผู้แสนอบอุ่น โฮปอาจจะเคลิ้มแต่ไม่รักแน่นอน โฮปอาจจะคิดว่าทำไว้ให้น้อง คบกับพะลองไว้ให้แพง แต่ ตัวเองดันไปรักวรัชช์ซะนี่ แล้วคราวนี้จะทำยังไง จะบอกความจริงตอนนี้ก็ไม่ได้ เพราะไม่อยากให้ใครรู้เรื่องตัวเอง แต่จะรอต่อไปก็ต้องหวานกับพะลองและเห็นวรัชช์เจ็บ เห็นคนที่ตัวเองรักเจ็บ (เธอรู้สึกอะไรบ้างไหมโฮป อินค่ะ)
วรัชช์ จะทำยังไงได้ ตอนแรกคิดว่าตัวเองไม่มีสิทธิ์เพราะไปหลงรักคนมีเจ้าของ ต้องทนดูเขาหวานกันก็ว่าเจ็บแล้ว พอรู้ความจริงว่าตัวเองมีสิทธิ์ แต่ก็ต้องปิดความลับให้ ทนดูคนที่รักไปหวานกับคนอื่น รู้ทั้งรู้ ยิ่งเจ็บกว่า วรัชช์ก็อยากให้โฮปทำอะไรให้ถูกต้องให้โทรไปบอกกันลอง บอกความจริงจะได้ไม่ต้องอยู่ในสภาพนี้ โฮปก็ไม่ยอม แล้วจะไม่เจ็บได้ยังไง พาลคิดไปว่า เรามีค่าอะไรในสายตาเธอหรือเปล่า ถึงปล่อยให้เจ็บซ้ำแล้วซ้ำเล่าอยู่อย่างนี้
พะลองห่วงผิดคน แถมยังรู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงของคนรัก พะลองดีขนาดนี้ เอาใจใส่ขนาดนี้แต่ทำไมรู้สึกเหมือนคนรักเปลี่ยนไป การที่คนรักเปลี่ยนไปเฉยๆ โดยที่เราไม่รู้เหตุผลนี่มันเจ็บนะ แล้วยิ่งถ้ารู้ความจริงว่าปล่อยคนที่รักไว้ แล้วมาตามอีกคนอยู่ตั้งนานนี่จะทำยังไง
แพง ตอนนี้ไม่สบายมาก ไม่รู้ว่าโฮปทำอะไรภายใต้ชื่อของตัวเองไปบ้างแล้ว สวมรอยอะไรไปบ้าง นี่ก็ว่าน่าสงสารแล้วนะ แต่ถ้าแพงฟื้นจะน่าสงสารยิ่งกว่านี้อีก
แต่ตอนนี้คือเราสงสารตัวเอง รู้สึกค้างคาใจข้ามปี จูบข้ามปี อินข้ามปี แต่ก็มีความสุขข้ามปีนะ ที่ได้ดูเรื่องนี้ ขอเป็นกำลังใจให้ผู้จัดและนักแสดงทุกคนเลย คุณได้มอบความสุขให้กับคนดูอย่างเรา ซึ่งเราเชื่อว่า นี่ก็คือจุดหมายสูงสุดของคนทำละครแล้วละค่ะ😊
✨เดือนประดับดาว✨ตัวละครสีเทาเริ่มแผลงฤทธิ์ เรื่องนี้ไม่มีพระเอกนางเอก และอะไรคือการค้างคาใจกับจูบข้ามปี 🙄
บางคนบอกตัวละครไม่ดี เห็นแก่ตัวเกินไป แต่เรากลับรู้สึกถึงความเป็นคนธรรมดาๆ จริงๆ ที่มีรักโลภโกรธหลง มีเวลาที่มีสติและขาดสติ เป็นเหมือนชีวิตคนบนโลกใบนี้แหละไม่ใช่ชีวิตของตัวละครที่มีเพียงขาวกับดำแบบชัดๆ เดินออกมาจากนิยาย
แค่เสื้อผ้า ละครเรื่องนี้ก็คุมโทนเป็นอย่างดี โฮปมักใส่สีดำ แพงมักใส่สีขาว วรัชช์มักใส่สีเทา บ่งบอกลักษณะบางอย่างของตัวละคร แม้จะแม่รื่นจิตก็มักจะเทาครีมเสมอ จีสีสันสดใส จีไม่ใช่นางร้าย เธอน่ารักเกินกว่านั้น ละครเรื่องนี้ไม่มีนางร้าย ทุกคนมีทั้งร้ายทั้งดีอยู่ในตัว
โฮป คนบอกว่าเห็นแก่ตัว อิจฉาแพง อยากเป็นแพง จะแย่งทุกอย่างของแพงไป บางคนถึงขั้นเกลียด แต่มองอีกมุมหนึ่ง โฮปก็แค่คนเหงาที่น่าสงสารคนหนึ่งทั้งที่มีครอบครัวอบอุ่นก็ยังคิดว่าตัวเองขาดอยู่ดี ยิ่งมาเจอแพงและคิดว่าตัวเองเป็นคนที่ถูกทิ้ง แม่ไม่รักตัวเอง รักแพงคนเดียว โฮปก็อยากได้ความรักนั้นบ้าง เห็นพะลองผู้แสนอบอุ่น โฮปอาจจะเคลิ้มแต่ไม่รักแน่นอน โฮปอาจจะคิดว่าทำไว้ให้น้อง คบกับพะลองไว้ให้แพง แต่ ตัวเองดันไปรักวรัชช์ซะนี่ แล้วคราวนี้จะทำยังไง จะบอกความจริงตอนนี้ก็ไม่ได้ เพราะไม่อยากให้ใครรู้เรื่องตัวเอง แต่จะรอต่อไปก็ต้องหวานกับพะลองและเห็นวรัชช์เจ็บ เห็นคนที่ตัวเองรักเจ็บ (เธอรู้สึกอะไรบ้างไหมโฮป อินค่ะ)
วรัชช์ จะทำยังไงได้ ตอนแรกคิดว่าตัวเองไม่มีสิทธิ์เพราะไปหลงรักคนมีเจ้าของ ต้องทนดูเขาหวานกันก็ว่าเจ็บแล้ว พอรู้ความจริงว่าตัวเองมีสิทธิ์ แต่ก็ต้องปิดความลับให้ ทนดูคนที่รักไปหวานกับคนอื่น รู้ทั้งรู้ ยิ่งเจ็บกว่า วรัชช์ก็อยากให้โฮปทำอะไรให้ถูกต้องให้โทรไปบอกกันลอง บอกความจริงจะได้ไม่ต้องอยู่ในสภาพนี้ โฮปก็ไม่ยอม แล้วจะไม่เจ็บได้ยังไง พาลคิดไปว่า เรามีค่าอะไรในสายตาเธอหรือเปล่า ถึงปล่อยให้เจ็บซ้ำแล้วซ้ำเล่าอยู่อย่างนี้
พะลองห่วงผิดคน แถมยังรู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงของคนรัก พะลองดีขนาดนี้ เอาใจใส่ขนาดนี้แต่ทำไมรู้สึกเหมือนคนรักเปลี่ยนไป การที่คนรักเปลี่ยนไปเฉยๆ โดยที่เราไม่รู้เหตุผลนี่มันเจ็บนะ แล้วยิ่งถ้ารู้ความจริงว่าปล่อยคนที่รักไว้ แล้วมาตามอีกคนอยู่ตั้งนานนี่จะทำยังไง
แพง ตอนนี้ไม่สบายมาก ไม่รู้ว่าโฮปทำอะไรภายใต้ชื่อของตัวเองไปบ้างแล้ว สวมรอยอะไรไปบ้าง นี่ก็ว่าน่าสงสารแล้วนะ แต่ถ้าแพงฟื้นจะน่าสงสารยิ่งกว่านี้อีก
แต่ตอนนี้คือเราสงสารตัวเอง รู้สึกค้างคาใจข้ามปี จูบข้ามปี อินข้ามปี แต่ก็มีความสุขข้ามปีนะ ที่ได้ดูเรื่องนี้ ขอเป็นกำลังใจให้ผู้จัดและนักแสดงทุกคนเลย คุณได้มอบความสุขให้กับคนดูอย่างเรา ซึ่งเราเชื่อว่า นี่ก็คือจุดหมายสูงสุดของคนทำละครแล้วละค่ะ😊