กวีในดงดาบ : ชายผู้รดน้ำต้นไม้พลาสติก

เขาเกรี้ยวกราดสาดน้ำ ตามกำหนด
เทราดรดหมดราก จากโคนต้น
เขาพูดพร่ำย้ำใส่ ให้อดทน
สักวันหรอกดอกผล จะผลิมา

   ต้นกับดอกบอกดั่ง คนทั้งหลาย
ชาติต่างๆมากมาย ต้องรู้ค่า
ให้สายลมแสงแดด น้ำ - ปุ๋ย - ยา
เต็มอัตราหวังชื่อเสียง อนาคต

  ไม่ผิดแผกแตกต่าง ระหว่างสี
เขียวขจีทั้งต้น บนล่างสด
ใหม่กว่าเก่าเขาบอก ไส้เดือน-มด
ก็จะงดชอนไช ในพืชพันธ์

   พลาสติกสวยแกร่ง  เขาแต่งวาด
ฝืนกฏเกณฑ์ธรรมชาติ อย่างขยัน
ทั้งลดแลกแจกแถม คนตะบัน
บอกใช่กันกักอยู่ พวกสูตน

   สักวันหรอกดอกไม้ เอาไว้บ้าน
เวลาผ่านต้องงอก มีดอกผล
กาลเวลาพิสูจน์ ฝีมือคน
ว่าใช้กลมนต์ใด หลอกให้ดู

   ผ่านปีเดือนเลื่อนลา บวกอายุ
ดอกไม้ผุกร่อนพัง หรือยังอยู่
ปากต่อปากฝากต่อ รอเชิดชู
รู้ทั้งรู้ดอกอะไร ไปทั่วทิศ

   แต่ตีฆ้องร้องป่าว ประกาศหมด
ห้ามใครจดเคล็ดไว้ ไปเบือดบิด
สุดท้ายแม้ไม่มีผล ตามเคยคิด
ใครจะลิดก้านใบ ให้เหลือตอ

    เขาเกรี้ยวกราดสาดน้ำ ตามกำหนด
คนสลดอ้อมข้าง อย่างเหี่ยวห่อ
หรือเวลาผ่านไป ยังไม่พอ
สุดท้ายเราต้องรอ...กันต่อไป

         .........

  
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่