สวัสดีคะ
กระทู้นี้ไม่ได้มีสาระอะไร หากเพียงแต่เป็นคำถามที่ค้างคาใจมาสักพัก ใช่ค่ะ และมันก็คงไม่พ้นเรื่องความรัก ที่ไม่รู้คำตอบคืออะไร?
ตามหัวข้อกระทู้คือ ‘ที่คบอยู่ทุกวัน เพราะรักกัน หรือว่าถนอมน้ำใจ’
ฉันกับแฟนคบกันมา จะเข้าปีที่ 7 แต่ด้วยความเป็นจริง เราคบกันจริงๆ จังๆ คงสักประมาณ 3-4 ปี ทำไมหรอคะ?, ครั้งแรกที่เราตกลงคบกันฉันต้องย้าย มาอยู่ต่างประเทศ ซึ่งนั้นคือหลังจาก 3เดือนที่เราทั้งคู่ ต่างบอกความรู้สึกของกันและกัน ก่อนหน้านั้นเราเป็นเพื่อนกันคะ เพื่อนที่เที่ยว ดื่ม เล่น เพื่อนกันจริงๆ
จนวันนึง ที่ฉันเองเป็นคนโทรหาเพื่อนคนนี้ แล้วบอกกับเขาว่ารู้สึกยังไง และมันก็เป็นสิ่งที่น่ายินดีนะคะ ที่เขาก็รู้สึกเหมือนกับฉัน แต่ก็คงเป็นเหมือนอุปสรรค กรือโชคชะตา เมื่อฉันต้องย้ายมาอยู่ต่างประเทศ สมัยนั้นถ้าจะไฮเทค สุดๆ ก็คงเป็น Black Berry ที่สามารถ bb หากันได้ แต่! ฉันไม่ได้รวยขนาดนั้น ไม่มีโทรศัพท์แบบนั้นหรอกคะ การสื่อสารเป็นอะไรที่ลำบาก สำหรับฉัน แฟนที่ไม่เคยเล่น Facebook ต้องสมัคร เพื่อคุยใน message และแฟนของฉันเป็นคนที่ อาจจะใช้คำว่า ไม่สันทัดเรื่องเทคโนโลยี มั้งคะ กว่าจะพิมได้แต่ละคำ ก็ใช้เวลานานสะเหลือเกิน แต่มันก็เป็นสิ่งที่ทำให้ฉันหัวเราะเสมอเวลาที่คิดถึงช่วงเวลานั้น.
หลังจากที่มาอยู่ต่างประเทศได้ไม่นาน เรา 2 คนก็เริ่มห่างกัน เพราะฉันติดเรียน เราคุยกันประมาณ 1-2 ครั้ง โดยใช้การพิม ไม่ได้คุยอะไรมาก นอกจากถามว่าเป็นยังไงบ้าง สบายดีมัย? คิดถึงรึป่าว? หรือว่าทำอะไรอยู่ นั้นเป็นคำถามตลอดระยะ เวลา 2ปีแรก ที่เราคุยกัน
หลังจากที่ฉันเรียนจบ โรงเรียนมัธยมของที่นี้ ฉันก็สมัครเข้า college และใช่คะ ฉันมี iPhone, เราเริ่มกับมาคุยกันบ่อยขึ้น จากการพิมเป็นการโทร เริ่มได้คุยกันมากขึ้น และมันมีความสุขมาก ตลอดระยะเวลาที่ผ่านไปในแต่ละวัน
เมื่อเข้าปีที่ 2 ของ college ซึ่งเป็นปีสุดท้าย ฉันก็เริ่มต้องส่งงานมากขึ้น ตามงานมากขึ้น และร่วมไปถึง มีเพื่อนเพิ่มมากขึ้น เรา 2 คนเริ่มห่างกันอีกครั้ง แต่ก็ยังโทรหาและ เวลาที่มีใครถาม ฉันก็มักจะบอกทุกคนเสมอว่ามีแฟนแล้ว. แต่ก็จะกลายเป็นเรื่องตลกสะส่วนใหญ่ เมื่อเพื่อนๆจะล้อว่า ‘ไม่มีผู้ชายที่ไหนรอ หรอกนานขนาดนี้’ จริงคะ!
ฉันคิดเสมอ ว่าแฟนของฉันจะรอฉันได้อีกนานแค่ไหน มันทำให้ฉันเริ่มตั้งใจเก็บเงิน เพื่อกลับไทย และสุดท้ายฉันก็ได้กลับจริงๆ
ครั้งแรกในรอบ 4 ปีที่ฉันเห็นเขา มันเหมือนโลกทั้งใบหยุดหมุน หยุดอยู่ตรงหน้าของฉัน ความรู้สึกต่างๆที่เกิดขึ้นล้วนเกิดขึ้นจากความดีใจ จนฉันเองก็ไม่สามารถจะอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้ว่ารู้สึกยังไง (ถ้าทุกคนเคยเป็น บอกกันบ้างนะคะ )
1 เดือน กับการอยู่ประเทศไทย อยู่ที่บ้านของแฟน มันมีความสุขมาก สุขมากๆ สุขจนฉันไม่อยากจะจากมันไป เขาดูแลฉันดีมาก เขาเหมือนเดิมทุกอย่าง เหมือนกับเมื่อ 5 ปีที่แล้วที่เราเป็นเพื่อนกัน เหมือนจนฉันเองต้องตกหลุมรัก แฟนตัวเองซ้ำแล้วซ้ำอีก เขาไม่ใช่ผู้ชายที่โรแมนติก แต่เป็นผู้ชายที่ปากแข็ง เป็นผู้ชายที่อบอุ่น เป็นผู้ชายที่ชอบดูแลฉันตอนฉันเผลอ เขาน่ารักมาก และนั้นคือสิ่งที่ฉันบอกกับตัวเอง ว่าฉันได้ตัดสินใจแล้วที่จะหยุด และรักแค่เขาคนเดียว
หลังจากที่กลับจากไทย มันเศร้านะค่ะ ที่เราต้องจากคนรัก ฉันร้องไห้ไม่หยุด แต่ก็บอกกับตัวเองว่า จะรีบทำในสิ่งที่ต้องทำให้เสร็จ และจะกลับไปอยู่ด้วยกันแบบที่แฟน หรือคู้รักควรจะเป็น จากน้ำตามันกลายเป็นพลีงให้ฉันเริ่มทำทุกอย่าง แต่มันก็ยังไม่ถึงเวลาที่เราจะอยู่ด้วยกัน
ฉันกับไทยอีกรอบ ในปีถัดมา ใช่คะ ทุกอย่างยังดี ยังมีความสุข สุขเพิ่มขึ้น แต่ก็มีความเป็นจริง คือทุกข์บ้าง ให้เป็นความจริงของชีวิต แต่มันก็ยังทำให้ฉันตกหลุมรักแฟนตัวเองอยู่เหมือนเดิม ในทุกการกระทำ ไม่ได้ดีไปหมดหรอกคะ หากเพียงแค่ฉันกับไม่เคยรักเขาน้อยลงเลย 2 เดือนกับการอยู่ที่ไทยมันทำให้ฉันได้เรียนรู้. สังคม เรียนรู้อะไรหลายอย่างร่วมทั้งเขา. และมันก็ทำให้ฉันยิ่งมันใจว่าเขาจะเป็นคนที่ฉันจะรักและซื่อสัตย์ตลอดไป
ฉันให้สัญญากับตัวเองว่าถ้ากลับประเทศไทยครั้งต่อไป ฉันจะไม่มีทางนั่งเครื่องร้องไห้อีกแล้ว เราต้องได้อยุ่ด้วยกันสักที
ตอนนี้ก็ผ่านมา 2 ปีแล้วที่ฉันยังไม่ได้กลับไปอีก ทุกอย่างยังคงโอเค แต่สิ่งที่มันทำให้ฉันต้องโพสกระทู้นี้ ก็คือ
เมื่อ ต้นปีที่แล้วเราเริ่มมีปัญหาเริ่มทะเลาะกันบ่อยขึ้น ในทุกๆเรื่อง เป็นปัญหามาตลอดระยะเวลา1 ปี เขาบอกเลิกฉันหลายครั้ง และทุกครั้งฉันจะขอร้อง ให้เขาไม่เลิก เหตุผลคือ ความงี่เง่าของฉันเอง (นั้นคือสิ่งที่ฉันพยายามทำความเข้าใจ)
เมื่อต้นเดือนสิงหา แฟนฉันได้รู้จักกับเพื่อนผู้หญิงซึ่งเป็น pr ร้านเหล้า เขาไม่ได้บอกฉันหรอกคะ แต่เซนสท์ผู้หญิงคงแรง และฉันเองก็รู้โดนบังเอิญ. เขาเริ่มเที่ยวร้านเหล้าบ่อยขึ้น ซึ่งตามจริงมันเป็นปกติเหมือนสมัยที่เราเป้นเพื่อนกันอยู่แล้ว แต่เขาเลิกเที่ยวมาได้สัก 4 ปี มีบ้างในบางครั้งซึ่งก็ไม่ได้แปลกอะไร
(ในอคติ)
ที่ต้องใช้คำว่า ‘ในอคติ’ เพราะ ตั้งแต่ที่แฟนรู้จักกับเพื่อนผู้หญิงกลุ่มนี้ เขาเริ่มเที่ยวมากขึ้น โกหกบ่อยขึ้น แอบไปหากันโดยไม่บอก ฉันเองโทษตัวเองมาตลอดว่าเป็น ฉันบังคับเขามากไป เลยทำให้ทุกอย่างเป็นแบบนี้ และฉันเองก็ต้องขอยอมรับ ว่าเป็นพวกผู้หญิงอคติ กับ pr (ที่มายุ่งกับแฟนคนอื่น)
PR ดีๆ มีเยอะนะคะ ที่ทำงานและจบที่งาน แต่ถ้าต้องพาดพิงถึง PR ที่มักไม่จบแค่งาน เราก็คงต้องเว้นช่องว่างเอาไว้ ให้แต่ละคนนำเก็บไปคิด และวิเคราะห์ด้วยตัวเอง
แต่นั้นก็คงไม่ใช่สาเหตุ
เพราะฉันเองก็ยังบอกตัวเองเสมอว่า ต่อให้ผู้หญิงจะอ่อย แต่ถ้าผู้ชายรักเรายังไงเขาก็ไม่ไปไหน!! , ใช่คะ ฉันแค่พยายามคิดบวก แค่พยายามค่ะ
2 อย่างที่ขัดแย้งกันคือ ความรู้สึก และ ความคิด
1) ความรู้สึก
ฉันมันจะหาข้อแก้ตัวให้แฟนได้เสมอ โดยจากการที่ฉันไม่เคยจับได้เลยว่าแฟนมีคนอื่น และถ้าในความรู้สึกจริงๆ คือถ้ามีคนอื่นทำไมแฟนฉันยังคุยและคบกับฉันอยู่ ทั้งๆที่ทุกอย่างมันง่ายมากที่เขาจะไป ผู้หญิงที่ไทยทั้งสวย ทั้งเก่ง ซึ่งฉันเองก็ยอมรับเลยว่าเป็นผู้หญิงที่หน้าตาคงออกไปทางแย่ และนั้นคือความรู้สึกลึกๆที่กำลังบอกฉันอยู่ ว่าฉันแค่คิดไปเอง
2) ความคิด
ฉันมักจะคิดเสมอว่าแฟนเจ้าชู้. เนื่องจากประสบการณ์ที่เราเคยเป็นเพื่อนกัน ฉันคิดเสมอว่าแฟนไม่รัก และไม่สนใจ ความคิดมันทำให้ฉันร้องไห้ทุกครั้ง ยิ่งคิดก็ยิ่งเจ็บ และฉันเองก็เป็นผู้หญิงจำพวก สืบเก่ง (เก่งไป) จนได้เรื่องหลายๆอย่าง แต่ก็ยังไม่เคยเจอว่าแฟนจะนอกใจ แต่สิ่งที่ฉันไม่ใช่เเฟน แต่เป็นผู้หญิงสวยๆ เป็นpr สวยๆ อ้อนเก่ง พูดเก่ง น่ารัก ใช่คะ ที่สำคัญคือไม่สนใจว่าใครจะมีแฟนแล้ว (เป็นอคติฉันเองคะ เพราะที่เจออยู่คือแบบนั้น) ส่วน PR ดีๆ ที่ทำงานจบรับเงินกับบ้าน ฉันถือว่าพวกเขาทำงานและฉันเองก้เข้าใจ.
คำถามที่เกิดขึ้นจากเรื่องราวทั้งหมด เป็นเพราะ ??
แฟนฉันมักจะบอกเลิกฉันทุกครั้งที่ทะเลาะ
แฟนฉันมักจะด่าฉันด้วยคำที่หยาบจนไม่สามารถรับได้ในบ้างครั้ง
แฟนฉันมักจะบอกว่าฉันมันน่าเบื่อ
แฟนฉันจะขุ่เลิกกับฉันถ้าฉันยังโทรหาบ่อยๆ
แฟนฉันจะพูดดีกับผู้หญิงทุกคนยกเว้นฉัน
แฟนฉันไม่เลิกทุกครั้งที่ฉันขอร้องให้กลับมา
แฟนฉันไม่รับโทรศัพท์ถ้าเขาไม่อยากจะรับ
แฟนฉันจะช่วยเหลือเสมอ ถ้าฉันมีปัญหา
แฟนฉันจะค่อยอยู่ข้างๆเสมอเวลาที่เจอปัญหาอะไร
แฟนฉันด่าฉันทุกครั้งถ้าฉันถามเรื่องเขากับเพื่อนของเขา
แฟนฉันจะค่อยเป็นกำลังใจในทุกครั้งที่ฉันเสียใจ
แฟนฉันจะบอกรักฉันทุกครั้งที่เราไม่ทะเลาะ
และแฟนฉันจะกลายเป็นอีกคนเมื่อเขาอยู่กับเพื่อน?
คำถามคือ ที่แฟนฉันคบฉันอยู่ทุกวัน คุณคิดว่าเพราะอะไร??
ที่คบอยู่ทุกวันเพราะรักกันรึว่าถนอมน้ำใจ
กระทู้นี้ไม่ได้มีสาระอะไร หากเพียงแต่เป็นคำถามที่ค้างคาใจมาสักพัก ใช่ค่ะ และมันก็คงไม่พ้นเรื่องความรัก ที่ไม่รู้คำตอบคืออะไร?
ตามหัวข้อกระทู้คือ ‘ที่คบอยู่ทุกวัน เพราะรักกัน หรือว่าถนอมน้ำใจ’
ฉันกับแฟนคบกันมา จะเข้าปีที่ 7 แต่ด้วยความเป็นจริง เราคบกันจริงๆ จังๆ คงสักประมาณ 3-4 ปี ทำไมหรอคะ?, ครั้งแรกที่เราตกลงคบกันฉันต้องย้าย มาอยู่ต่างประเทศ ซึ่งนั้นคือหลังจาก 3เดือนที่เราทั้งคู่ ต่างบอกความรู้สึกของกันและกัน ก่อนหน้านั้นเราเป็นเพื่อนกันคะ เพื่อนที่เที่ยว ดื่ม เล่น เพื่อนกันจริงๆ
จนวันนึง ที่ฉันเองเป็นคนโทรหาเพื่อนคนนี้ แล้วบอกกับเขาว่ารู้สึกยังไง และมันก็เป็นสิ่งที่น่ายินดีนะคะ ที่เขาก็รู้สึกเหมือนกับฉัน แต่ก็คงเป็นเหมือนอุปสรรค กรือโชคชะตา เมื่อฉันต้องย้ายมาอยู่ต่างประเทศ สมัยนั้นถ้าจะไฮเทค สุดๆ ก็คงเป็น Black Berry ที่สามารถ bb หากันได้ แต่! ฉันไม่ได้รวยขนาดนั้น ไม่มีโทรศัพท์แบบนั้นหรอกคะ การสื่อสารเป็นอะไรที่ลำบาก สำหรับฉัน แฟนที่ไม่เคยเล่น Facebook ต้องสมัคร เพื่อคุยใน message และแฟนของฉันเป็นคนที่ อาจจะใช้คำว่า ไม่สันทัดเรื่องเทคโนโลยี มั้งคะ กว่าจะพิมได้แต่ละคำ ก็ใช้เวลานานสะเหลือเกิน แต่มันก็เป็นสิ่งที่ทำให้ฉันหัวเราะเสมอเวลาที่คิดถึงช่วงเวลานั้น.
หลังจากที่มาอยู่ต่างประเทศได้ไม่นาน เรา 2 คนก็เริ่มห่างกัน เพราะฉันติดเรียน เราคุยกันประมาณ 1-2 ครั้ง โดยใช้การพิม ไม่ได้คุยอะไรมาก นอกจากถามว่าเป็นยังไงบ้าง สบายดีมัย? คิดถึงรึป่าว? หรือว่าทำอะไรอยู่ นั้นเป็นคำถามตลอดระยะ เวลา 2ปีแรก ที่เราคุยกัน
หลังจากที่ฉันเรียนจบ โรงเรียนมัธยมของที่นี้ ฉันก็สมัครเข้า college และใช่คะ ฉันมี iPhone, เราเริ่มกับมาคุยกันบ่อยขึ้น จากการพิมเป็นการโทร เริ่มได้คุยกันมากขึ้น และมันมีความสุขมาก ตลอดระยะเวลาที่ผ่านไปในแต่ละวัน
เมื่อเข้าปีที่ 2 ของ college ซึ่งเป็นปีสุดท้าย ฉันก็เริ่มต้องส่งงานมากขึ้น ตามงานมากขึ้น และร่วมไปถึง มีเพื่อนเพิ่มมากขึ้น เรา 2 คนเริ่มห่างกันอีกครั้ง แต่ก็ยังโทรหาและ เวลาที่มีใครถาม ฉันก็มักจะบอกทุกคนเสมอว่ามีแฟนแล้ว. แต่ก็จะกลายเป็นเรื่องตลกสะส่วนใหญ่ เมื่อเพื่อนๆจะล้อว่า ‘ไม่มีผู้ชายที่ไหนรอ หรอกนานขนาดนี้’ จริงคะ!
ฉันคิดเสมอ ว่าแฟนของฉันจะรอฉันได้อีกนานแค่ไหน มันทำให้ฉันเริ่มตั้งใจเก็บเงิน เพื่อกลับไทย และสุดท้ายฉันก็ได้กลับจริงๆ
ครั้งแรกในรอบ 4 ปีที่ฉันเห็นเขา มันเหมือนโลกทั้งใบหยุดหมุน หยุดอยู่ตรงหน้าของฉัน ความรู้สึกต่างๆที่เกิดขึ้นล้วนเกิดขึ้นจากความดีใจ จนฉันเองก็ไม่สามารถจะอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้ว่ารู้สึกยังไง (ถ้าทุกคนเคยเป็น บอกกันบ้างนะคะ )
1 เดือน กับการอยู่ประเทศไทย อยู่ที่บ้านของแฟน มันมีความสุขมาก สุขมากๆ สุขจนฉันไม่อยากจะจากมันไป เขาดูแลฉันดีมาก เขาเหมือนเดิมทุกอย่าง เหมือนกับเมื่อ 5 ปีที่แล้วที่เราเป็นเพื่อนกัน เหมือนจนฉันเองต้องตกหลุมรัก แฟนตัวเองซ้ำแล้วซ้ำอีก เขาไม่ใช่ผู้ชายที่โรแมนติก แต่เป็นผู้ชายที่ปากแข็ง เป็นผู้ชายที่อบอุ่น เป็นผู้ชายที่ชอบดูแลฉันตอนฉันเผลอ เขาน่ารักมาก และนั้นคือสิ่งที่ฉันบอกกับตัวเอง ว่าฉันได้ตัดสินใจแล้วที่จะหยุด และรักแค่เขาคนเดียว
หลังจากที่กลับจากไทย มันเศร้านะค่ะ ที่เราต้องจากคนรัก ฉันร้องไห้ไม่หยุด แต่ก็บอกกับตัวเองว่า จะรีบทำในสิ่งที่ต้องทำให้เสร็จ และจะกลับไปอยู่ด้วยกันแบบที่แฟน หรือคู้รักควรจะเป็น จากน้ำตามันกลายเป็นพลีงให้ฉันเริ่มทำทุกอย่าง แต่มันก็ยังไม่ถึงเวลาที่เราจะอยู่ด้วยกัน
ฉันกับไทยอีกรอบ ในปีถัดมา ใช่คะ ทุกอย่างยังดี ยังมีความสุข สุขเพิ่มขึ้น แต่ก็มีความเป็นจริง คือทุกข์บ้าง ให้เป็นความจริงของชีวิต แต่มันก็ยังทำให้ฉันตกหลุมรักแฟนตัวเองอยู่เหมือนเดิม ในทุกการกระทำ ไม่ได้ดีไปหมดหรอกคะ หากเพียงแค่ฉันกับไม่เคยรักเขาน้อยลงเลย 2 เดือนกับการอยู่ที่ไทยมันทำให้ฉันได้เรียนรู้. สังคม เรียนรู้อะไรหลายอย่างร่วมทั้งเขา. และมันก็ทำให้ฉันยิ่งมันใจว่าเขาจะเป็นคนที่ฉันจะรักและซื่อสัตย์ตลอดไป
ฉันให้สัญญากับตัวเองว่าถ้ากลับประเทศไทยครั้งต่อไป ฉันจะไม่มีทางนั่งเครื่องร้องไห้อีกแล้ว เราต้องได้อยุ่ด้วยกันสักที
ตอนนี้ก็ผ่านมา 2 ปีแล้วที่ฉันยังไม่ได้กลับไปอีก ทุกอย่างยังคงโอเค แต่สิ่งที่มันทำให้ฉันต้องโพสกระทู้นี้ ก็คือ
เมื่อ ต้นปีที่แล้วเราเริ่มมีปัญหาเริ่มทะเลาะกันบ่อยขึ้น ในทุกๆเรื่อง เป็นปัญหามาตลอดระยะเวลา1 ปี เขาบอกเลิกฉันหลายครั้ง และทุกครั้งฉันจะขอร้อง ให้เขาไม่เลิก เหตุผลคือ ความงี่เง่าของฉันเอง (นั้นคือสิ่งที่ฉันพยายามทำความเข้าใจ)
เมื่อต้นเดือนสิงหา แฟนฉันได้รู้จักกับเพื่อนผู้หญิงซึ่งเป็น pr ร้านเหล้า เขาไม่ได้บอกฉันหรอกคะ แต่เซนสท์ผู้หญิงคงแรง และฉันเองก็รู้โดนบังเอิญ. เขาเริ่มเที่ยวร้านเหล้าบ่อยขึ้น ซึ่งตามจริงมันเป็นปกติเหมือนสมัยที่เราเป้นเพื่อนกันอยู่แล้ว แต่เขาเลิกเที่ยวมาได้สัก 4 ปี มีบ้างในบางครั้งซึ่งก็ไม่ได้แปลกอะไร
(ในอคติ)
ที่ต้องใช้คำว่า ‘ในอคติ’ เพราะ ตั้งแต่ที่แฟนรู้จักกับเพื่อนผู้หญิงกลุ่มนี้ เขาเริ่มเที่ยวมากขึ้น โกหกบ่อยขึ้น แอบไปหากันโดยไม่บอก ฉันเองโทษตัวเองมาตลอดว่าเป็น ฉันบังคับเขามากไป เลยทำให้ทุกอย่างเป็นแบบนี้ และฉันเองก็ต้องขอยอมรับ ว่าเป็นพวกผู้หญิงอคติ กับ pr (ที่มายุ่งกับแฟนคนอื่น)
PR ดีๆ มีเยอะนะคะ ที่ทำงานและจบที่งาน แต่ถ้าต้องพาดพิงถึง PR ที่มักไม่จบแค่งาน เราก็คงต้องเว้นช่องว่างเอาไว้ ให้แต่ละคนนำเก็บไปคิด และวิเคราะห์ด้วยตัวเอง
แต่นั้นก็คงไม่ใช่สาเหตุ
เพราะฉันเองก็ยังบอกตัวเองเสมอว่า ต่อให้ผู้หญิงจะอ่อย แต่ถ้าผู้ชายรักเรายังไงเขาก็ไม่ไปไหน!! , ใช่คะ ฉันแค่พยายามคิดบวก แค่พยายามค่ะ
2 อย่างที่ขัดแย้งกันคือ ความรู้สึก และ ความคิด
1) ความรู้สึก
ฉันมันจะหาข้อแก้ตัวให้แฟนได้เสมอ โดยจากการที่ฉันไม่เคยจับได้เลยว่าแฟนมีคนอื่น และถ้าในความรู้สึกจริงๆ คือถ้ามีคนอื่นทำไมแฟนฉันยังคุยและคบกับฉันอยู่ ทั้งๆที่ทุกอย่างมันง่ายมากที่เขาจะไป ผู้หญิงที่ไทยทั้งสวย ทั้งเก่ง ซึ่งฉันเองก็ยอมรับเลยว่าเป็นผู้หญิงที่หน้าตาคงออกไปทางแย่ และนั้นคือความรู้สึกลึกๆที่กำลังบอกฉันอยู่ ว่าฉันแค่คิดไปเอง
2) ความคิด
ฉันมักจะคิดเสมอว่าแฟนเจ้าชู้. เนื่องจากประสบการณ์ที่เราเคยเป็นเพื่อนกัน ฉันคิดเสมอว่าแฟนไม่รัก และไม่สนใจ ความคิดมันทำให้ฉันร้องไห้ทุกครั้ง ยิ่งคิดก็ยิ่งเจ็บ และฉันเองก็เป็นผู้หญิงจำพวก สืบเก่ง (เก่งไป) จนได้เรื่องหลายๆอย่าง แต่ก็ยังไม่เคยเจอว่าแฟนจะนอกใจ แต่สิ่งที่ฉันไม่ใช่เเฟน แต่เป็นผู้หญิงสวยๆ เป็นpr สวยๆ อ้อนเก่ง พูดเก่ง น่ารัก ใช่คะ ที่สำคัญคือไม่สนใจว่าใครจะมีแฟนแล้ว (เป็นอคติฉันเองคะ เพราะที่เจออยู่คือแบบนั้น) ส่วน PR ดีๆ ที่ทำงานจบรับเงินกับบ้าน ฉันถือว่าพวกเขาทำงานและฉันเองก้เข้าใจ.
คำถามที่เกิดขึ้นจากเรื่องราวทั้งหมด เป็นเพราะ ??
แฟนฉันมักจะบอกเลิกฉันทุกครั้งที่ทะเลาะ
แฟนฉันมักจะด่าฉันด้วยคำที่หยาบจนไม่สามารถรับได้ในบ้างครั้ง
แฟนฉันมักจะบอกว่าฉันมันน่าเบื่อ
แฟนฉันจะขุ่เลิกกับฉันถ้าฉันยังโทรหาบ่อยๆ
แฟนฉันจะพูดดีกับผู้หญิงทุกคนยกเว้นฉัน
แฟนฉันไม่เลิกทุกครั้งที่ฉันขอร้องให้กลับมา
แฟนฉันไม่รับโทรศัพท์ถ้าเขาไม่อยากจะรับ
แฟนฉันจะช่วยเหลือเสมอ ถ้าฉันมีปัญหา
แฟนฉันจะค่อยอยู่ข้างๆเสมอเวลาที่เจอปัญหาอะไร
แฟนฉันด่าฉันทุกครั้งถ้าฉันถามเรื่องเขากับเพื่อนของเขา
แฟนฉันจะค่อยเป็นกำลังใจในทุกครั้งที่ฉันเสียใจ
แฟนฉันจะบอกรักฉันทุกครั้งที่เราไม่ทะเลาะ
และแฟนฉันจะกลายเป็นอีกคนเมื่อเขาอยู่กับเพื่อน?
คำถามคือ ที่แฟนฉันคบฉันอยู่ทุกวัน คุณคิดว่าเพราะอะไร??