ออกตัวก่อนว่าเรา...ไม่สวย ไม่มีเสน่ห์ นานๆจะมีคนมาชอบที จึงไม่สันทัดอะไรแบบนี้เลย
แต่พอคนนี้เขามาชอบ มาขอจีบ เราตกลงคุยกับเขาเพราะรู้สึกว่าเขาน่าจะเจอความเจ็บปวดบางอย่างมา เราเองก็มีแผลบางอย่าง บวกกับอยากลืมบางคนในใจ(ซึ่งเคยถามเขาแล้วเขาบอกโอเคลืมคนในใจไปด้วยกันนะ)
เขาดีกับเราทุกอย่างเลย จนเรารู้สึกผิดมากที่เราไม่ได้รักเขา
เราคุยกับเขาแล้วรู้สึกอึดอัดมากค่ะ หงุดหงิด(แน่นอนว่าเราไม่ได้แสดงความหงุดหงิดออกไป) และบางทีก็รู้สึกว่าเขาน่ากลัวด้วย น่ากลัวอยู่ลึกๆน่ะค่ะ บางทีเขาเหมือนบงการ เหมือนขีดกรอบเรา(เขาอาจไม่เจตนาแต่เรารู้สึก)
อยากทราบว่า เราจะปฏิเสธเขายังไงให้นุ่มนวลที่สุด และไม่ให้เขาเจ็บปวดดี?
ps.การที่ไม่รู้สึกรักคนที่มารักเรานี่...เขาใจความรู้สึกของคนที่ถูกรักข้างเดียวเลย และแน่นอนว่าเราคงไม่บังอาจกลับไปเข้าใกล้ทั้งคนในใจและคนที่มีเราในใจอีกเลย เราว่าความรักแง่นี้มันอึดอัดอ่ะ แถมเกิดมาเราไม่เคยเห็นชีวิตคู่ที่ราบรื่นด้วย...เราว่ามันไม่เหมาะกับเราหรอก
ปฏิเสธคนที่มาชอบเรายังไงให้นิ่มนวลที่สุดคะ?
แต่พอคนนี้เขามาชอบ มาขอจีบ เราตกลงคุยกับเขาเพราะรู้สึกว่าเขาน่าจะเจอความเจ็บปวดบางอย่างมา เราเองก็มีแผลบางอย่าง บวกกับอยากลืมบางคนในใจ(ซึ่งเคยถามเขาแล้วเขาบอกโอเคลืมคนในใจไปด้วยกันนะ)
เขาดีกับเราทุกอย่างเลย จนเรารู้สึกผิดมากที่เราไม่ได้รักเขา
เราคุยกับเขาแล้วรู้สึกอึดอัดมากค่ะ หงุดหงิด(แน่นอนว่าเราไม่ได้แสดงความหงุดหงิดออกไป) และบางทีก็รู้สึกว่าเขาน่ากลัวด้วย น่ากลัวอยู่ลึกๆน่ะค่ะ บางทีเขาเหมือนบงการ เหมือนขีดกรอบเรา(เขาอาจไม่เจตนาแต่เรารู้สึก)
อยากทราบว่า เราจะปฏิเสธเขายังไงให้นุ่มนวลที่สุด และไม่ให้เขาเจ็บปวดดี?
ps.การที่ไม่รู้สึกรักคนที่มารักเรานี่...เขาใจความรู้สึกของคนที่ถูกรักข้างเดียวเลย และแน่นอนว่าเราคงไม่บังอาจกลับไปเข้าใกล้ทั้งคนในใจและคนที่มีเราในใจอีกเลย เราว่าความรักแง่นี้มันอึดอัดอ่ะ แถมเกิดมาเราไม่เคยเห็นชีวิตคู่ที่ราบรื่นด้วย...เราว่ามันไม่เหมาะกับเราหรอก