จากไม่มีบิดขี้เกียจ ก็ไม่เสพในความขี้เกียจนั้น

ความขี้เกียจตั้งแต่ตื่นเช้า แทบไม่มีเลย เบาบางลงไปมาก

  ในตอนแรกๆไม่บิดขี้เกียจ ตามแขน ขา  มันจะปวดเมื่อยมาก
แต่ทนไป มันจะปรับตัว ปรับตามสภาพตามร่างกาย จนหายไปเอง

ที่เรารู้สึกขี้เกียจ
มันก็คิดไปตามประสานะว่า  เดี๋ยวร่างกายนี้เส้นเอ็นมันยึด  เดี๋ยวร่างกายนี้อย่างนั้นอย่างนี้

เวลาตื่นนอน เราก็ไม่ต้องใช้พลังใจมากนักในการดันตัวเอง ลุกจากที่ นอน
  เพราะไม่ได้รู้ถึงความขี้เกียจเลย

แท้ที่จริงแล้ว ความทุกข์มันบีบครั้นเราตลอดเวลา นั้นเอง  ในร่างกายนี้