แทนที่หน้าอกคู่นั้นจะอยู่บนร่างบอบบางของผู้หญิง กลับอยู่บนหน้าขาของสัตว์ร้ายหางเป็นงู
แต่ท่อนบนเป็นเทวดาหนุ่ม มือซ้ายถือดอกบัวอย่างสง่า



ก่อนที่ผมจะทันตั้งคำถามว่าเขา (หรือเธอ) เป็นอะไรกันแน่ อาเจ๊ก็เดินนำเข้าไปในประตูใหญ่
มีนักเดินทางจากตะวันตกสองคนยืนคุยกับผู้ดูแลพิพิธภัณฑ์ด้วยท่าทางสบายๆ อยู่ก่อนหน้า





ใกล้กันนั้นมีสระน้ำเล็กๆ ซึ่งเต่าหายากอาศัยอยู่ กระดองของมันมีลายก้นหอยสวยแปลกตา
กลางสระมีพุ่มดอกบัวสีขาวขนาดใหญ่ สะท้อนเงาลงบนผืนน้ำเรียบสงบ

ผมตื่นตากับสิ่งรอบข้าง จนกระทั่งนักเดินทางเดินหายเข้าไปในอาคาร อาเจ๊พยักหน้าว่าถึงคิวของเราแล้ว

เจ้าหน้าที่เก็บเงิน 500 เหรียญทอง แลกกับบัตรผ่านสองใบ ราคาสูงไม่ใช่เล่น หวังว่าข้างในคงสวยงามคุ้มค่า



เมื่อเปิดประตูเข้าไปในอาคาร พนักงานต้อนรับนกเงือกสาวสีทอง สยายปีกกว้างทักทาย



ผ่านเธอไปไม่กี่ก้าว เป็นห้องโถงขนาดใหญ่ ซึ่งมีรูปปั้นของอาจารย์ศิลป์ พีระศรี ตั้งเด่นอยู่ท่ามกลางผนังสูงสีขาว
และฉากหลังคือหน้าต่างทรงดอกมะลิที่เรียบง่าย แต่เท่เหลือเกิน


ผมเห็นคำว่า “Ars longa vita brevis : ศิลปะยืนยาว ชีวิตสั้น” ติดอยู่สูงขึ้นไป ทำให้คิดได้ว่า
เพื่อไม่ให้เสียเวลาไปมากกว่านี้ ผมควรเลิกเพ้อเจ้อ แล้วไปดูภาพกันดีกว่า


ชั้น G




บริเวณนี้มีมุมให้ถ่ายรูปด้วย

ลองยืนตามที่เค้าบอก ได้รูปออกมาแบบนี้ครับ










ผู้หญิงหน้าตาแบบนี้ งานของอาจารย์ชลูดแน่นอน

ถึงจะชอบวาดคนออกมาเรียบๆ แต่อันที่จริงท่านมีความโดดเด่นด้านประติมากรรม
ขอยกตัวอย่างที่เราน่าจะคุ้นเคยกันดี นั่นคืองาน "โลกุตระ" ตรงทางเข้าศูนย์การประชุมแห่งชาติสิริกิติ์
สมกับเป็นลูกศิษย์รุ่นแรกๆ ของอาจารย์ศิลป์






ถัดจากห้องของอาจารย์ชลูดเป็นนิทรรศการชั่วคราว



ชั้น 2














ลายเส้นแบบนี้ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใครวาด






ชั้น 3










ภาพนี้ของจริงขนาดใหญ่สุดๆ เห็นแล้วนึกถึงงานของ Peter Paul Rubens ขวัญใจหมีเป็ด