เรามักจะคิดเรื่องตายตลอดเลยค่ะ ไม่ว่าจะอยู่ที่โรงเรียน หรืออยู่ที่บ้าน
มันเป็นตลอดเวลาตั้งแต่เราตื่นตอนเช้า ภาพมันก็เข้ามาในหัวตลอด บางครั้งก็คิดว่า
"เราจะตื่นมาทำไม ทำไมไม่หลับไปเลย ไม่ต้องตื่นมาแย่งอากาศคนอื่น ตื่นมาให้คนอื่นรำคาณลูกตา ไม่ต้องตื่นมาฝืนยื้น ไม่ต้องมาทนเห็นหน้ากากคนรอบๆตัว " แล้วเราก็คิดไปเรื่อยๆจนกินเวลาไปชั่วโมงก็มี เพราะหยุดคิดมันก็มีคำถามขึ้นมาอีกในหัว

เวลาเห็นมีดในห้องครัวก็อยากจะเอามาแทงตัวเอง เวลาคิดเรื่องแย่ๆเราก็พยายามหยุดโดยการตบหน้าตัวเองเรียกสติบาง
ทุบตัวเองบาง เพราะคิดว่ามันอาจจะหยุดได้บาง แต่ไม่เลย... มันก็กลับมาเหมือนเดิม

แถมเราหงุดหงิดง่ายด้วยค่ะ ทำของตกนิดหน่อยก็ทำร้ายตัวเอง โมโหอะไรก็เอามือขวาทุบกับโต๊ะ (เราทำเฉพาะที่บ้าน)จนตอนนี้กระดูกแขนข้างขวาร้าวไปเรียบร้อยค่ะ แต่ก็ใช้งานได้ปกติ ไปหาหมอก็ได้แค่ยามา เราเคยคิดว่าอยากจะไปหาหมอจิตแพทย์ แต่ไม่รู้จะไปหายังไงดี
จะบอกพ่อแม่ พ่อแม่ก็บอกว่าเป็นเพราะเกม ไม่พ่อก็หัวเราะ เพราะคิดว่าเป็นเรื่องเล็กๆ ทำให้เรารู้สึกไม่ดีเลย แอบไปร้องไห้แล้วทำร้ายตัวเอง เจ็บตัวไม่พอเจ็บใจด้วย อยากให้พ่อแม่เข้าใจ แต่ไม่เลยพวกเขาไม่เข้าใจ...

เราอยากระบายให้ใครฟัง แต่เราก็ไม่กล้า คิดว่าในอินเตอร์เน็ตเป็นสื่ออย่างเดียวที่ทำให้เราระบายได้อย่างเต็มที่ค่ะ ไม่กล้าบอกคนใกล้ตัว หรือพ่อแม่ เพราะถึงบอกเขาก็ไม่สนใจ แล้วคิดว่าเราสำออย...