คำว่ายากไม่ยาก ท้อไม่ท้อไม่ใช่จะเป็นตัวกดดันให้บริษัทยอมรับผลงานไหม เหมือนสอบ สอบไม่ผ่าน เครียดไปขออาจารย์ให้ผ่าน? ทุกอย่างมีกฎของมัน กฎบริษัทที่ทุกค่ายต้องมี บางค่ายเครียดเพราะโดนดอง บางค่ายเครียดเพราะงานไม่ผ่าน

ไม่นะ ถ้าคนที่เค้ามาทางสายเพลง ไม่ได้แสดงผลงานตัวเองเลยก็ยิ่งอึดอัด ไม่ใช่ว่ากลัวไม่ประสบความสำเร็จถึงต้องปิดกั้น  ไอดอลแต่ละคนมีนิสัยและจิตใจที่แตกต่างกันไปค่ะ  บางคนเลือกลง sns   ระบาย  บางคนเลือกจากเป็นอย่างเดินออกจากค่ายเมื่อสัญญาหมด บางคนฟ้องออก  บางคนก็ลาแบบไปไม่กลับ   sm มีปัญหาแบบนี้เพราะนโยบายบริษัทสร้างความกดดันในรูปแบบหนึ่ง  ค่ายอื่นเค้าก็จะมีในแบบของเค้าเช่นกัน มันเป็นวัฒนธรรมองค์กรของเขา ประเทศเขา

แต่ส่วนใหญ่แล้วคนจะเลือกแก้ที่ใจตัวเองก่อน เพราะมันใกล้ตัวสุด แต่จริงๆ ยากสุดในทางปฎิบัติ  

โดยเฉพาะพวก  มีอะไรในใจ ก็อาจต้องระวังหน่อย  (แต่ไม่ใช่ไปเครียดแทนคนที่ยังอยู่ กังวลแทนตอนนี้นะคะ  เดี๋ยวจะได้รักษาตัวเองก่อนไอดอล)

  โรคซึมเศร้าพวกนี้เหมือนมะเร็งทางใจน่ะ กัดกร่อนไปเรื่อยๆ ไม่รู้ตัวหรืออาจจะรู้ตัว  แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะจิตมันควบคุมกายทั้งหมดแล้ว  แล้วสภาพแวดล้อมก็เอื้อทุกอย่างด้วย  ทั้งแรงกดดัน ความเครียด การแข่งขัน  มะเร็งกายยังดีนะ ใจสู้บางทีก็รอด

น่าจะมีคนแบบนี้อยู่เยอะที่ไม่ใช่แค่วงการนี้  เคสนี้ก็อาจจะทำให้หันกลับมามองอะไรมากขึ้น ทั้งตัวศิลปินและบริษัท  และเนติเซ็น

กลับมาเรื่องแต่งเพลง    แต่อย่างน้อยพยายามหัด แต่งไปเรื่อยๆ นี่ดีกว่าเขียนลงในกระดาษ/มือถือ  ร้องเอง ดูเอง ไม่มีโอกาสได้ถ่ายทอดออกไป  ไม่ใช่แต่งเองยอมรับคนเดียว  เอาไปให้ ถ่ายทอดให้แฟนคลับมีโอกาสได้ฟังไม่ดีกว่าเหรอ  อันนี้เราตอบในฐานะคนทั่วๆ ไป ไม่ได้เป็นอะไรนะคะ (อย่างน้อยก็ตอนนี้ .... มั้งนะ  )

   เพราะถ้าคนที่เค้าเป็น  จะไม่คิดแบบนี้หรอก   ชีวิตมันไม่ง่ายสำหรับคนปกติ แต่มันคงยากมากๆ สำหรับคนที่มีภาวะแบบนี้ เอาจริง เราไม่รู้หรอกว่าเค้าคิดอะไรอยู่ตอนเขียน หรือมีสาเหตุอะไรที่ทำ  ไม่กล้าคิดต่อด้วย

แต่ตอนเราอ่านจดหมายจงฮยอนครั้งแรก  มีความรู้สึกว่า มันดูดำมืด ดิ่งไปหมด แต่ส่วนอื่นที่เค้าทำให้คนอื่น เพื่อคนอื่นนั้นขาว สว่างไปหมด  ขนาดจะไปยังนึกถึงคนอื่นเลยค่ะ   ตัดกันชัดเจนทั้งที่เป็นคนเดียวกัน   ตอนนี้เค้าเหนื่อยเลยเลือกที่จะหลับไป  ขอทำเพื่อตัวเองครั้งสุดท้าย จะได้ไม่ต้องเจ็บปวดอีกแล้ว    

  เราว่าสเตชั่นก็อาจเป็นทางหนึ่งที่ช่วยให้ศิลปินได้แสดงแนวทางของตัวเองด้วย   โดยที่ค่าใช้จ่ายไม่ต้องหนักมาก  เจอกันครึ่งทางระหว่างค่ายกับตัวศิลปิน สเตชั่นที่ไม่ทำเงิน หรือใครว่าค่ายทำไม่คุ้ม ก็นี่ล่ะค่าของมัน ตอนที่งานวงหลักไม่ได้แอคทีฟโดยเฉพาะพวกไอดอลสายเพลง  มีสิบสองเดือนก็จัดไปเลย เอาที่พอใจ  ส่วนเพลงไตเติ้ลของวงหลัก ความจริงแล้วเพลงของ sm ก็ไม่ได้จะเรียกว่าฟังง่ายหรอก  บางอันก็แปลกมาก  โดนด่าประจำ   แต่บริษัทก็เลือกมาแล้ว เค้ามีทีมแต่งเพลงของเขา คนพวกนี้ก็มีอาชีพเช่นกัน มีความกดดันเหมือนกับไอดอลที่เรารัก ถ้าค่ายมีทีมงานตรงนี้อยู่ก็ไม่แปลกที่จะใช้ด้วย เว้นแต่ไอดอลในค่าย ต้องการทำงานด้านนี้ในอนาคต    ก็ต้องไปปรับ ไปทำกับทีมทำเพลงที่ค่ายจ้างไว้เหมือนกัน   ซึ่งพวกนี้แต่งให้แต่ยังไม่รู้เลยว่าเพลงที่ตัวเองเขียนให้จะถูกส่งให้ศิลปินเบอร์ไหน แก้เป็นร้อยรอบก้อมี กว่าลีซูมานจะไฟนอล  แต่ไม่มีใครออกมาบอกไงว่าคนพวกนี้ต้องเจออะไรบ้าง ถึงบอกว่า  ชีวิตมันไม่ง่าย แต่ทุกคนเลือกตอบสนองในสิ่งที่ต่างกันออกไป


สมมุตินะคะ ถ้าค่ายกลัวจริง ความกดดันที่จะตามมา ก็จะเป็นว่า ไอดอลค่ายนี้ไม่เก่งจริง ไม่ปล่อยให้เด็กทำทั้งที่มีศักยภาพ  นี่ก็เป็นความกดดันอีกรูปแบบถ้ามองหลายๆ มุมนะ  ใจเย็นๆ