ผม อายุ 23 กำลังจะจบ ป ตรี ComSci ม.แห่งหนึ่ง
กำลังคิดจะวางแผนชีวิต
แต่ผมมีปัญหาอยู่อย่างหนึ่งคือ
ผมเป็นคนขี้ร้อน และเกลียดอากาศร้อนมากกก
ประเภทที่ว่า ออกจากบ้านไปถึงรถประมาณ 800M เหงื่อก็เริ่มออกมาละ
ตอนเด็กๆ ผมเกิดและนอนห้องแอร์ตลอด อากาศปลายยุค 90 ก็ไม่ได้ร้อนมาก ที่บ้านลมโกรกตลอด
เรียนชั้นประถมก็เรียนในห้องแอร์ มัธยมเรียนห้องพัดลม
จนมาปลายยุค 2000s รู้สึกได้ว่าอากาศมันร้อนจนบางที่เกินจะอยู่ได้แล้ว เช่นใน ร.ร. ต้องหาห้องแอร์เข้ากันวุ่นวาย ห้องสมุดก็เริ่มจะแออัดมากขึ้น
และแอบคิดอยากย้ายไปอยู่เมืองนอกที่อากาศเย็นตลอดปี แต่ที่บ้านห้ามเอาไว้ ไม่อยากให้ไป ก็เลยคิดอยากจะมาทำงานที่ กทม อยู่แต่ในห้องแอร์อะไรทำนองนี้
จนสอบติด ม.รัฐแห่งหนึ่ง และซิ่วไปรอบนึง อยู่ กทม เป็นไปไม่ได้เลยที่จะอยู่แต่ในห้องแอร์
อากาศที่ดีที่สุดใน กทม ก็คือช่วงนี้แหละครับ นอกนั้นก็แทบเรียกได้ว่านรกสุดๆ
บางที เพื่อนชวนไปเที่ยว เช่นตลาด xxx แถวๆรามคำแหง ซึ่งอากาศมันนรกมาก ผมไม่ไปก็หาว่าดัดจริต ปฏิเสธยากเพราะมันอยู่ใกล้บ้าน บางทีขับรถผ่าน แต่ผมเดินนับครั้งได้เลย
ห้างคอมมูน เป็นห้างที่ผมเกลียดมาก เพราะมันร้อน แต่ก็ฮิตอยู่ช่วงนี้
เพื่อนบางคนอยากเป็นฮิปสะเต้อ นัดทำงานนอกร้านจ้า
ผมนี่แบบ เหงื่อซกเลย สมองก็ไม่แล่น
เวลาออกจากบ้าน
เวลาไปไหนมาไหนก็ต้องขึ้นรถเมล์ รออีก 15-40 นาทีแล้วแต่สาย หรือเดินไปขึ้นรถตู้ที่ห้างแห่งหนึ่ง รออีก10 นาที
บางทีรถตู้แอร์ไมเย็น เป็นเตาอบเคลื่อนที่ ซึ่งเป็นส่วนใหญ่เลยที่แอร์ร้อนมาก จะคอมเพลนก็โดนว่าอีก OMG
ตอนหลังได้รถยนต์ของน้อง ยืมมาขับเพราะนางไม่ได้ใช้ (อยู่หอพักไม่มีที่จอด) ก็ยังชั่วหน่อย
สิ่งที่ทำให้ผมยอมลุยแดดได้ คือบ้านหม้อ สะพานเหล็ก คลองถม และออกไปถ่ายรูป (แต่บางทีก็ไม่อยากออกไป)
ตอนนี้เลยมีทางแยกอยู่สองทางคือ
ทนอยู่ในไทยต่อไป ซื้อรถยนต์มาขับ อยู่ห้องแอร์ เดินแต่ห้าง(แต่เป็นไปได้ยาก)
นอกเสียจากว่า ทำงานประเภท Remote จากบ้าน ออกข้างนอกนานๆที แต่ปัจจุบันยังมีไม่เยอะ
ย้ายไปอยู่ ตปท ซึ่งต้องตั้งต้นใหม่หมด
ที่ตั่งกระทู้ เพราะเป็นสิ่งที่อัดอั้นมานานตั่งแต่จบ ม ต้น
บางคนบอกว่า มันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร คนอื่นอยู่ได้ก็ต้องอยู่ได้สิ แต่สำหรับผมคือมันเป็นเรื่องใหญ่มากกกก
เพื่อนผมบางคนหน้าร้อนยังสวมเสื้อคลุม ไปทำงานห้องผมบอกว่าผมเปิดแอร์แรงมากมันหนาว
หน้าหนาวมาแต่คนถามว่า ไม่หนาวบ้างเหรอ เห็นไม่ใส่เสื้อหนาว อยากบอกว่า อากาศในไทยเบสิคที่อยู่ได้คือหน้าหนาวนี่แหละ
ไม่ชอบอากาศร้อน ทำไงดี
แต่ผมมีปัญหาอยู่อย่างหนึ่งคือ ผมเป็นคนขี้ร้อน และเกลียดอากาศร้อนมากกก ประเภทที่ว่า ออกจากบ้านไปถึงรถประมาณ 800M เหงื่อก็เริ่มออกมาละ
ตอนเด็กๆ ผมเกิดและนอนห้องแอร์ตลอด อากาศปลายยุค 90 ก็ไม่ได้ร้อนมาก ที่บ้านลมโกรกตลอด
เรียนชั้นประถมก็เรียนในห้องแอร์ มัธยมเรียนห้องพัดลม
จนมาปลายยุค 2000s รู้สึกได้ว่าอากาศมันร้อนจนบางที่เกินจะอยู่ได้แล้ว เช่นใน ร.ร. ต้องหาห้องแอร์เข้ากันวุ่นวาย ห้องสมุดก็เริ่มจะแออัดมากขึ้น
และแอบคิดอยากย้ายไปอยู่เมืองนอกที่อากาศเย็นตลอดปี แต่ที่บ้านห้ามเอาไว้ ไม่อยากให้ไป ก็เลยคิดอยากจะมาทำงานที่ กทม อยู่แต่ในห้องแอร์อะไรทำนองนี้ จนสอบติด ม.รัฐแห่งหนึ่ง และซิ่วไปรอบนึง อยู่ กทม เป็นไปไม่ได้เลยที่จะอยู่แต่ในห้องแอร์
อากาศที่ดีที่สุดใน กทม ก็คือช่วงนี้แหละครับ นอกนั้นก็แทบเรียกได้ว่านรกสุดๆ
บางที เพื่อนชวนไปเที่ยว เช่นตลาด xxx แถวๆรามคำแหง ซึ่งอากาศมันนรกมาก ผมไม่ไปก็หาว่าดัดจริต ปฏิเสธยากเพราะมันอยู่ใกล้บ้าน บางทีขับรถผ่าน แต่ผมเดินนับครั้งได้เลย ห้างคอมมูน เป็นห้างที่ผมเกลียดมาก เพราะมันร้อน แต่ก็ฮิตอยู่ช่วงนี้
เพื่อนบางคนอยากเป็นฮิปสะเต้อ นัดทำงานนอกร้านจ้า ผมนี่แบบ เหงื่อซกเลย สมองก็ไม่แล่น เวลาออกจากบ้าน
เวลาไปไหนมาไหนก็ต้องขึ้นรถเมล์ รออีก 15-40 นาทีแล้วแต่สาย หรือเดินไปขึ้นรถตู้ที่ห้างแห่งหนึ่ง รออีก10 นาที
บางทีรถตู้แอร์ไมเย็น เป็นเตาอบเคลื่อนที่ ซึ่งเป็นส่วนใหญ่เลยที่แอร์ร้อนมาก จะคอมเพลนก็โดนว่าอีก OMG
ตอนหลังได้รถยนต์ของน้อง ยืมมาขับเพราะนางไม่ได้ใช้ (อยู่หอพักไม่มีที่จอด) ก็ยังชั่วหน่อย
สิ่งที่ทำให้ผมยอมลุยแดดได้ คือบ้านหม้อ สะพานเหล็ก คลองถม และออกไปถ่ายรูป (แต่บางทีก็ไม่อยากออกไป)
ตอนนี้เลยมีทางแยกอยู่สองทางคือ ทนอยู่ในไทยต่อไป ซื้อรถยนต์มาขับ อยู่ห้องแอร์ เดินแต่ห้าง(แต่เป็นไปได้ยาก) นอกเสียจากว่า ทำงานประเภท Remote จากบ้าน ออกข้างนอกนานๆที แต่ปัจจุบันยังมีไม่เยอะ ย้ายไปอยู่ ตปท ซึ่งต้องตั้งต้นใหม่หมด
ที่ตั่งกระทู้ เพราะเป็นสิ่งที่อัดอั้นมานานตั่งแต่จบ ม ต้น
บางคนบอกว่า มันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร คนอื่นอยู่ได้ก็ต้องอยู่ได้สิ แต่สำหรับผมคือมันเป็นเรื่องใหญ่มากกกก
เพื่อนผมบางคนหน้าร้อนยังสวมเสื้อคลุม ไปทำงานห้องผมบอกว่าผมเปิดแอร์แรงมากมันหนาว หน้าหนาวมาแต่คนถามว่า ไม่หนาวบ้างเหรอ เห็นไม่ใส่เสื้อหนาว อยากบอกว่า อากาศในไทยเบสิคที่อยู่ได้คือหน้าหนาวนี่แหละ