ผมเป็นนักศึกษาปี1ครับ ซึ่งทางบ้านประสบปัญหาทางการเงินมาตั้งแต่ผมอยู่ม4แล้ว คุณแม่จึงต้องทำการกู้หนี้ยืมสิน มาใช้จัดการค่าใช้จ่ายภายในบ้านตั้งแต่ผมอยู่ประมาณม.5ได้ครับ จากที่ผมฟังจากคุณพ่อหลุดๆปากมาก็ประมาณ4-5ล้านบาทได้ และด้วยความที่คุณพ่อของผมเป็นคนจำฝังจิตฝังใจไม่ค่อยให้กำลังใจคุณแม่ซ้ำยังซ้ำเติมคุณแม่อีกผมเองก็สงสารคุรแม่อย่างมาก ผมไม่รู้จะทำยังไง คิดหาถึงต้นเหตุแล้ว ก็พบเจอจุดเริ่มต้นของปัญหาก็คือ ผม เพราะลองคิดดูสิครับ ถ้าไม่มีผมสักคน คุณแม่ก็ไม่ต้องหาเงินมาใช้จ่ายภายในบ้านมากมาย ไม่ต้องจ่ายค่าเทอม ไม่ต้องหาค่ากิน ค่าเสื้อผ้า เผลอๆชีวิตคุณพ่อกับคุณแม่ผมอาจดีกว่านี้ก็เป็นได้คุณพ่อคุณแม่จะได้ไม่ต้องทะเลาะกันด้วย และล่าสุดบ้านของเราถูกจดหมายส่งมาว่าจะถูกยึดเนื่องด้วยที่เอาบ้านไปจำนองไว้ ทำให้ผมจนปัญญามาก มันจึงทำให้ผมคิดว่า จริงๆแล้ว ผมไม่ควรเกิดมาใช่ไหมครับ จะว่าผมโง่ก็ได้เพราะผมจนปัญญาที่จะหาทางแก้ไขแล้วจริงๆครับ