สวัสดีค่ะนี่เป็นกระทู้แรกของเราค่ะ อยากเขียนเพื่อระบายความในใจเพราะรู้สึกอยากฆ่าตัวตาย ขอเริ่มเรื่องเลยนะคะ เจ้าของกระทู้เป็นพนักงานขายมีรายได้พอสมควร ชีวิตทำแต่งานและไม่เคยคิดว่าชีวิตจะถึงจุดต่ำสุดแบบนี้ ทำงานที่บริษัทปัจจุบันกำลังจะย่างเข้าสู่ปีที่6 และอายุกำลังจะย่างเข้า35 ปีในเดือนหน้า ชีวิตควรจะเป็นช่วงสร้างเนื้อสร้างตัวมีเงินออมเงินเก็บ มีบ้านมีรถ แต่ไม่ใช่เลยค่ะเมื่อข้าพเจ้ารู้จักกับแชร์ออนไลน์ ข้าพเจ้ารู้สึกกับแชร์ออนไลน์เมื่อเดือนกรกฎาคมปีที่แล้ว จากการคิดว่าจะเก็บเงินสักก้อนไว้ใช้ลงทุนทำธุรกิจนอกจากงานประจำ จึงลงเล่นแชร์เริ่มแรกแค่วงเดียวแต่เมื่อเล่นไป ท้าวแชร์ชวนเราเล่นหลายมือโดยที่เราใจอ่อนและไม่ประมาณตัวเอง จากส่งวันละไม่กี่ร้อยบาทเริ่มกลายเป็นส่งวันละพันและส่งวันละหลายหมื่นในที่สุด สาเหตุเกิดจากเมื่อเล่นหลายมือเราหาเงินส่งไม่ทันเราจึงต้องเปียมือต้นทำให้เราเสียดอกที่สูงมาก เมื่อเป็นแบบนี้จึงเหมือนกับการที่เราต้องเปียแชร์เพื่อจ่ายค่าแชร์ในวันถัดไปซึ่งบางวันมียอดสูงถึงเจ็ดหมื่นบาท เมื่อเราเปียแชร์ไม่ได้สิ่งที่เราทำคือการยืมจากคนสนิท ข้าพเจ้าซึ่งไม่เคยยืมเงินเพื่อนร่วมงานหรือเพื่อนสนิทต้องออกปากยืมจากพวกเขามันทำให้เราละอายใจมาก แต่มันก็ยังไม่พอกับการส่งค่าแชร์วันละหลายหมื่น จึงกู้ยืมนอกระบบจากคนรู้จักด้วยดอกเบี้ยร้อยละ15ต่อเดือนบ้าง ร้อยละ8ต่อสองสัปดาห์บ้าง หรือยืมเป็นก้อนรายวันวันละ2,000บ้าง ความหายนะในชีวิตเริ่มจะเข้ามาแล้วในชีวิตตอนนี้เมื่อตัองหาเงินจ่ายทั้งแชร์และเงินกู้ ต้องกู้เงินเพื่อจ่ายค่าแชร์และต้องเปียแชร์เมื่อถึงกำหนดจ่ายเงินกู้ และชีวิตแย่ลงเมื่อรถที่ขับอยู่ตกคูเมื่อเดือนที่แล้ว รถเข้าอู่ต้องหาเงินซ่อมเพราะประกันหมดไม่ได้ต่อประกัน ต้องเช่ารถเดือนละสองหมื่นเพราะอาชีพต้องใช้รถในการทำงาน เมื่อไม่มีเงินจึงมีคนแนะนำให้รูดบัตรเครดิตเป็นเงินสด ตอนนี้ชีวิตติดอยู่ในวังวนหนี้ จนกระทั่งรู้ตัวว่าไม่สนุกในการเล่นแชร์แล้วเป้าหมายจากการลงทุนเพื่อมีเงินก้อนเปลี่ยนไปเป็นการมีหนี้ก้อนโต และรู้สึกละอายใจในการยืมเงินคนอื่น (ยืมเงืนที่บ้านมาเป็นหลักแสนเช่นกัน) ยืมเงินเพื่อนร่วมงาน เพื่อนสนิท ทุกคนที่รู้จักจะถูกเรายืมเงินเมื่อหาเงินไม่พอจ่ายค่าแชร์ ต้องขายแชร์บางวงให้คนรู้จักเพราะส่งไม่ไหว ท้าวแชร์เริ่มทวงเมื่อเราส่งช้าจนเราต้องขอให้ท้าวแชร์แนะนำเงินกู้นอกระบบจากอีกแหล่งให้กู้20,000 จ่ายคืนวันละ1,600  ภายในระยะเวลา16วัน เราต้องหาแหล่งเงินกู้ในgoogle จนถึงวันที่เราคิดว่าเราไปต่อไม่ไหว ตัดสินใจบอกเลิกเล่นแชร์กับท้าวแชร์สรุปว่าเราต้องหาเงินมาจ่ายให้ท้าวแชร์เพิ่มอีก400,000บาทเนื่องจากเราเปียแชร์มือต้นทำให้เราขาดทุน ต้องหาเงินมาจ่ายหนี้นอกระบบเจ้าแรก 500,000บาท และต้องหาเงินมาจ่ายให้เพื่อนอีก300,000บาท เจ้าหนี้นอกระบบรายวันที่กู้20,000 เราส่งไปเหลืออีก8วันๆละ1,600บาท และหนี้เพื่อนๆอีกทั้งเพื่อนที่ทำงานและเพื่อนสนิท สรุปเราเป็นหนี้1.2ล้านบาท ภายในระยะเวลา1ปี เราเลยตัดสินใจนำคอนโดยื่นกู้เพื่อให้ได้ส่วนต่างมาจ่ายหนี้และกู้เงินจากในระบบมาจ่ายหนี้ หลายคนอาจจะสงสัยว่าทำไมไม่ยื่นกู้ในระบบตั้งแต่แรกเพราะแชร์เราต้องจ่ายทุกวันจึงคิดว่าต้องใช้ระยะเวลาในการยื่นกู้นานทำให้ไม่ทันในการจ่ายค่าแชร์จึงกู้นอกระบบดอกสูงแทนเพราะรับเงินทันที สุดท้ายตอนนี้ต้องแบกทั้งค่าแชร์ที่ต้องจ่ายให้ท้าวแชร์อีก400,000 และท้าวแชร์เร่งขอให้จ่ายเพราะต้องเอาเงินไปจ่ายให้คนอื่นในวง เจ้าหนี้เงินกู้ที่เราขอจ่ายสองงวดในวันที่25 นี้งวดแรกสามแสนบาทและเดือนหน้าขอจ่ายงวดที่สองอีกสองแสนสามหมื่น เราหวังว่าจะกู้คอนโดผ่านทันวันที่25 และสินเชื่อเงินกู้ในระบบจะผ่านทันจ่ายหนี้ และสินเดือนนี้ต้องหามาคืนเพื่อนอีก100,000 และปลายเดือนหน้าอีก200,000เพราะเพื่อนจะต้องจ่ายค่าดาวน์รถ ทุกอย่างดูบีบบังคับจนทำให้เราจนมุม เหมือนคนที่กำลังใกล้จะหมดลมหายใจ ในตอนแรกคิดว่าจะหาเงินมาใช้หนี้ทุกคนให้เร็วที่สุดแต่ความจริงไม่ง่ายเลยทุกอย่างบีบคั้นเข้ามาทั้งเจ้ามือแชร์และเจ้าหนี้ทั้งหมด เรารู้ว่าทุกคนอยากได้เงินคืน เพื่อนบางคนกลัวเราจะโกงเราแสดงความบริสุทธิ์ใจด้วยการทำสัญญาเงินกู้ จนถึงวันนี้วันที่ตั้งกระทู้ในพันทิปเราเหลือเงินติดตัวแค่สามร้อยบาท ไม่มีเงินติดบัญชีสักบาทจ่ายค่าหนี้รายวันได้แค่เก้าร้อยบาทต้องแจ้งเจ้าหนี้ว่าพรุ่งนี้จะหามาจ่ายให้อีกเจ็ดร้อยบาทจนครบ ส่วนพรุ่งนี้ยังมองไม่เห็นทางเพราะท้าวแชร์ให้จ่ายเงินสี่แสนพรุ่งนี้ และต้องจ่ายเงินให้หนี้รายวันอีก2เจ้าในวันพรุ่งนี้ ชีวิตตอนนี้เหมือนดิ่งลงเหวจากที่คิดไว้ครั้งแรกว่าจะหาเงินมาใช้หนี้ตอนนี้ชีวิตเริ่มคิดถึงเรื่องฆ่าตัวตาย อยากกระโดดตึกฆ่าตัวตาย อยากขับรถชนเพื่อฆ่าตัวตาย อยากตายไปจากโลกนี้ ต้องทำยังไงให้เรากลับมาเข้มแข็งเพื่อเผชิญหน้ากับปัญหาอีกครั้ง กระทู้นี้อาจจะยาวแต่เขียนด้วยใจที่มืดมนไม่มีทางออกสำหรับวันพรุ่งนี้ มันเกิดจากความประมาทในชีวิตของเรา เราใช้ชีวิตแบบไม่มีการวางแผน ใจอ่อนและไม่ประมาณตนเอง ขอบคคุณที่อ่านจนถึงบรรทัด